ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 65
จงใจ!
ฉู่หลิวเยว่จงใจทำทั้งหมด!
หรงจิ้นไม่ใช่คนโง่เขลา เมื่อเห็นท่าทีของฉู่หลิวเยว่ในวันนี้แล้วทำไมเขาจะไม่เข้าใจ
อันที่จริงนางคิดที่จะยกเลิกสัญญาหมั้นหมายตั้งแต่แรกอยู่แล้ว!
มิฉะนั้นนางจะแอบขายที่ดินล่าสัตว์เองได้อย่างไร แล้วยังเป็นคนที่ทำให้ก่อเรื่องราวต่างๆ ตามมาภายหลังอีกด้วย!
หรงจิ้นมองหญิงยาวที่กำลังยิ้มอยู่ตรงหน้า ดวงตาของนางเปล่งประกายสดใส ราวกับว่าว่านางคาดการณ์วันนี้ไว้ล่วงหน้าแล้ว
“หากองค์ชายไม่มีธุระอะไรแล้ว หม่อมฉันขอตัว”
ฉู่หลิวเยว่พูดพลางเดินผ่านข้างกายเขา
ตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่มีความคะนึงหากันเลยสักนิด
หรงจิ้นรู้สึกราวกับว่าโดนอะไรบางอย่างทิ่มแทงอย่างแรง ราวกับว่าชั่ววินาทีนี้ได้สูญเสียอะไรบางอย่างที่สำคัญไป
เขากำหมัดแน่น และอาศัยเหตุผลสุดท้ายที่จะยับยั้งความอยากที่จะรั้งนางไว้
…แต่ตอนนี้เขายังจะทำอะไรได้อีก
ทุกคนกำลังมองเขาเป็นตัวตลก!
“พี่จิ้น…พี่จิ้น…ทรงช่วยหมินหมิ่นด้วย…หมินหมิ่นเจ็บเหลือเกิน! พี่จิ้น…”
ฉู่เซียนหมิ่นเห็นหรงจิ้นเสมือนฟางเส้นสุดท้าย นางกรีดร้องคร่ำครวญด้วยความทุกข์ทรมาน
นางต้องการลุกเดินเข้าไปหาหรงจิ้น แต่ทว่าดูเหมือนร่างกายของนางจะอ่อนแรงอย่างควบคุมไม่ได้ ไม่ว่าทำยังไงก็ไม่สามารถใช้พละกำลังได้เลย
หลังจากที่นางดิ้นรนสองครั้ง นางก็ล้มลงไปกับพื้นอีกครั้ง ฝุ่นสีเทาสกปรกเปื้อนไปตามจุดต่างๆ ของร่างกาย ควบคู่ไปกับผมเผ้าที่ยุ่งเหยิงและบาดแผลพร้อมคราบเลือดที่ทำให้ผู้พบเห็นตกใจ โดยรวมแล้วเหมือนผีที่น่ากลัวยิ่งนัก
สภาพนางในตอนนี้ เหมือนสาวน้อยอัจฉริยะที่เคยเป็นที่ภูมิใจและเป็นที่ต้องการของใครหลายคนตรงไหน
แต่ตอนนี้ใครหลายคนในกลุ่มคนแสดงท่าทีรังเกียจออกมา
“ถุ๊ย ฉู่เซียนหมิ่นแพ้การประลองครั้งนี้อย่างราบคาบจริงๆ!”
“เหอะๆ ก่อนหน้านี้เจ้าชอบนางมากมิใช่หรือ ทำไมตอนนี้ถึงได้…”
“ถุ๊ย! ข้าไม่กล้าชอบสตรีชั้นสูงผู้ใจกล้าปล่อยเนื้อปล่อยตัวหรอก วันนี้นางขายขี้หน้าไม่มีชิ้นดี ต่อไปในวันข้างหน้าไม่ว่าจะในสำนักหรือแคว้นเย่าเฉิน ชีวิตของนางก็คงไม่ง่ายเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้วล่ะ!”
“มิฉะนั้นจะทำให้องค์ชายรัชทายาทโปรดปรานได้อย่างไร มีสตรีมากมายในเมืองหลวงที่อยากจับองค์ชายให้อยู่หมัด แต่มีฉู่เซียนหมิ่นผู้เดียวที่ทำสำเร็จ ตอนนี้ข้าดูแล้วว่า สายตาขององค์ชายรัชทายาทก็ร้อนแรงหมือนกันนะเนี่ย…ฮ่าๆๆๆ!”
“เฮ้อ พวกเจ้าว่า หลังจากเรื่องวันนี้ผ่านไป องค์ชายรัชทายาทยังจะแต่งฉู่เซียนหมิ่นเข้ามาเป็นพระชายาหรือไม่”
“องค์ชายจะแต่งงานกับนางหรือไม่ข้าก็ไม่รู้หรอก ข้ารู้แค่ว่า ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉู่หลิวเยว่จะกลายเป็นสตรีสูงศักดิ์ที่เนื้อหอมที่สุดในเมืองหลวง แล้วยิ่งตอนนี้นางยกเลิกสัญญาหมั้นหมายกับรัชาทายาทไปแล้วได้อิสรภาพกลับคืนมา ประกอบรูปโฉมงดงามมิมีใครเปรียบ ทั้งยังเป็นอัจฉริยะที่มีพรสวรรค์ทั้งด้านผู้ฝึกยุทธ์และปรมาจารย์ หัวกระไดตระกูลฉู่คงไม่แห้งก็คราวนี้!”
เสียงซุบซิบนินทาดังขึ้นจอแจ
หรงจิ้นร้อนๆ หนาวๆ ราวกับมีของเหลวร้อนข้นหนืดไหลเวียนอยู่ในอกพร้อมที่จะปะทุในวินาทีถัดมา
เขาจ้องฉู่เซียนหมิ่นเขม็งด้วยความโกรธเกลียดอย่างถึงที่สุด
“ใครก็ได้พานางไป แล้วรักษาให้ดี!”
หรงจิ้นกัดฟันกรอดๆ แล้วออกคำสั่ง
คนข้างหลังรีบมาข้างหน้าแล้วพยุงฉู่เซียนหมิ่นออกไป
ในขณะที่เดินผ่านหรงจิ้น ฉู่เซียนหมิ่นก็ยื่นมือเพื่ออยากขอคำปลอบโยนจากเขา
“พี่จิ้น พี่…”
หรงจิ้นมองนางเพื่อเป็นการเตือนกลายๆ
“ช่วงนี้ เจ้าก็รักษาตัวให้ดี หากไม่มีธุระก็ไม่ต้องออกมา เข้าใจไหม”
ฉู่เซียนหมิ่นไม่เคยเห็นหรงจิ้นใช้สายตาเย็นชาเรียบนิ่งกับนางเช่นนี้มาก่อน
เขามองนางราวกับเป็นขยะที่ไร้ประโยชน์
ฉู่เซียนหมิ่นชักมือกลับมาแล้วข่มความกลัวพร้อมกับความไม่พอใจเอาไว้
“…เพคะ…เพคะ…”
“เสี่ยวหลิวเยว่ เจ้าไม่เลวเลยนี่น่า ข้าบอกแล้วว่าเจ้าคืออัจฉริยะหาตัวจับยาก ตาแก่พวกนั้นไม่ยอมเชื่อข้าเอง”
อีกด้านหนึ่ง ไป๋เชินรีบวิ่งมาหาฉู่หลิวเยว่อย่างรวดเร็ว แล้วเชิดหน้าใส่อาจารย์พวกนั้นด้วยความตื่นเต้นดีใจ
“ที่สองปรมาจารย์ ที่หนึ่งผู้ฝึกยุทธ์ ผลสอบเช่นนี้ พวกเจ้ามีอะไรจะพูดอีกหรือไม่”
อาจาย์พวกนั้นต่างสบตากันแล้วหัวเราะขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
ความสามารถเป็นหลักฐานที่ทรงพลังที่สุดเสมอ!
หากไม่ได้เห็นกับตาตัวเอง พวกเขาก็คงไม่กล้าเชื่อว่าฉู่หลิวเยว่ผู้ไร้ความสามารถที่เคยถูกคนทั้งเมืองหลวงหัวเราะเยาะจะสามารถก้าวมาถึงจุดนี้ได้จริง!
ซุนจ้งเหยียนหัวเราะและส่ายหน้า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์