ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 66

ฉู่อิ้น ผู้อาวุโสคนที่สามหัวเราะ แล้วเอ่ยถามอย่างสนใจ

“ผู้อาวุโสใหญ่ ท่านคงไม่ได้ล้อเล่นใช่หรือไม่ หลิวเยว่สอบเข้าสำนักเทียนลู่ได้ก็ถือว่าสร้างชื่อเสียงให้กับตระกูลของเรา ทำไมถึงได้กลับลงโทษนางล่ะ”

ทุกคนในห้องโถงใหญ่เข้าสู่บรรยากาศเงียบอันน่าอึดอัด

ถ้าหากเป็นลูกหลานคนอื่นใสตระกูลฉู่สอบติดสำนักเทียนลู่ เกรงว่าพวกเขาจะดีใจไม่ทันเสียมากกว่า

แต่คนคนนี้คือฉู่หลิวเยว่

คนที่ตลอดสิบปีที่ผ่านมา โดนคนในตระกูลฉู่รังแกมาโดยตลอด

ตอนนี้ยิ่งนางโดดเด่นมากเท่าไหร่ก็ยิ่งทำให้คนตระกูลฉู่ดูย่ำแย่ ซึ่งนั่นสามารถพิสูจน์ได้ว่าหลายปีที่ผ่านมานี้พวกเขาร้ายกาจขนาดไหน

ตอนนี้คนเขารู้กันไปทั่วทั้งเมืองหลวงหมดแล้ว เบื้องหน้าแต่ละตระกูลต่างมาแสดงความยินดี แต่ไม่รู้ว่าลับหลังพวกนั้นจะหัวเราะเยาะพวกเขาขนาดไหน!

ไม่รู้ว่ามีกี่คนที่รอสมน้ำหน้าพวกเขา

ผู้อาวุโสใหญ่โกรธเกรี้ยว

“ก็เพราะเหตุนี้ถึงต้องยิ่งลงโทษนางให้หนัก เห็นได้ชัดว่าร่างกายของนางไม่ได้มีปัญหาใดๆ ทั้งยังมีพรสวรรค์แต่กลับแกล้งทำเป็นคนไร้ความสามารถ โกหกหลอกลวงคนทั้งตระกูลฉู่ ตอนนี้นางโด่งดังแล้วตระกูลฉู่จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน!”

“ผู้อาวุโสใหญ่พูดถูก คิดไม่ถึงว่าฉู่หลิวเยว่จะมีความคิดแยบยลเช่นนี้ หากนางไม่ได้จงใจก่อเรื่องอย่างวันนี้ ข้าก็ไม่เชื่อเด็ดขาด!”

ฉู่เยี่ยนระงับความโกรธแล้วเอ่ยเสียงนิ่งขรึม

วันนี้เขาไปจัดการธุระที่ข้างนอก เมื่อได้ยินข่าวดังกล่าวก็จึงรีบกลับมาทันที

เขาในตอนนี้รู้สึกโกรธแค้นฉู่หลิวเยว่เป็นอย่างยิ่ง

นางไม่เพียงสอบติดสำนักเทียนลู่เท่านั้น แล้วยังได้ที่สองในการสอบปรมาจารย์และที่หนึ่งของผู้ฝึกยุทธ์อีกด้วย นี่มันกดหัวฉู่เซียนหมิ่นชัดๆ!

แล้วฉู่เยี่ยนจะทำใจรับได้อย่างไร

“หากลูกหลานในตระกูลฉู่เลียนเอานางเป็นเยี่ยงอย่างแล้วเป็นเหมือนนางไปกันหมด เช่นนั้นกฎของตระกูลจะมีไว้ทำไม”

เมื่อทุกคนในห้องโถงได้ยินดังนั้นก็พากันสบตาด้วยสีหน้าที่แตกต่างกัน

“ดูเหมือนคำพูดของฉู่เยี่ยนจะพิจารณาเพื่อตระกูลฉู่มาอย่างดี แต่ความเป็นจริง มีใครไม่รู้บ้างว่าเขาพูดเพื่อต้องการแก้แค้นส่วนตัวมากกว่า

ฉู่เซียนหมิ่นบุตรสาวของเขาคือผู้ที่ตระกูลฉู่ภูมิใจมากที่สุด แต่วันนี้กลับถูกฉู่หลิวเยว่หักหน้าและพ่ายแพ้ เขาจะพอใจได้อย่างไร เกรงว่าตอนนี้เขาอาจจะมีความคิดฆ่าฉู่หลิวเยว่ให้ตายแล้วก็ได้

ผู้อาวุโสที่สามจิบน้ำชาอย่างใจเย็น

“ร่างกายของฉู่หลิวเยว่จะมีปัญหาหรือไม่ ผู้อื่นไม่รู้ แต่คนในตระกูลฉู่ของพวกเราต่างทราบกันดีมิใช่หรือ ตอนนั้นฝ่าบาทเชิญหมอหลายคนมาตรวจชีพจรให้นาง ต่างก็พูดกันเป็นเสียงเดียวว่าชีพจรของนางไม่สมบูรณ์ หลายปีก่อนบทที่ คนในตระกูลทดสอบก็พบว่าไม่มีพลังใดๆ เคลื่อนไหวในร่างกายของหลิวเยว่ ดังนั้น…ที่ผู้อาวุโสใหญ่กล่าวว่านางมีความผิดฐานโกหกหลอกลวง เพราะสงสัยว่าคนเหล่านั้นพูดโกหกใช่หรือไม่”

สีหน้าของผู้อาวุโสใหญ่นิ่งค้าง

“ข้าไม่ได้พูดแบบนั้นสักหน่อย!”

คนเหล่านั้นมีตำแหน่งสูงเป็นที่เคารพเลื่อมใส ไม่ใช่คนที่เขาสามารถล่วงเกินได้!

ถ้าคำพูดเหล่านั้นแพร่งพรายออกไป เขาคงไม่ได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขแน่ๆ

แต่ฉู่เยี่ยนกลับไม่ยอมถอดใจแล้วสบถเสียงเย็น

“คนพวกนั้นไม่มีทางผิดหรอก คนที่ผิดคือฉู่หลิวเยว่ต่างหาก ตามที่ผู้อาวุโสสามได้กล่าวมานั้น ก่อนหน้านี้ชีพจรนางยังพิการอยู่ แต่ทำไมพริบตาเดียวถึงกลายเป็นอัจฉริยะไปได้ ต้องมีอะไรเกิดขึ้นระหว่างนั้นแน่ๆ นางเองก็ไม่เคยบอกใคร ถ้าไม่ใช่เพราะวันนี้สอบเข้าสำนักเทียนลู่ได้ ก็ไม่รู้ว่าทุกคนจะรู้เรื่องนี้เมื่อไหร่”

ทุกคนต่างหันมาสบตากัน

อันที่จริงข้อนี้ก็เป็นจุดที่พวกเขาสงสัยมากที่สุด

เกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของฉู่หลิวเยว่กันแน่ ทำไมถึงได้เกิดการเปลี่ยนแปลงกะทันหันเช่นนี้

“หรือเป็นเพราะ…ยาสมุนไพรที่นางซื้อมาไม่กี่วันก่อนหน้านี้…” มีคนพึมพำขึ้นมาอย่างไม่แน่ใจนัก

“หลังจากที่ยาพวกนั้นมาถึง ฉู่หลิวเยว่ก็เป็นคนจัดการเองทุกอย่าง หรือเจ้าจะบอกว่า ฉู่หลิวเยว่นางฟื้นฟูชีพจรด้วยตนเอง!” ผู้อาวุโสหัวเราะปนโมโหและคิดว่าเรื่องนี้น่าเหลวไหลสิ้นดี

ตอนนั้นเขาแอบส่งคนไปจับตามองสองพ่อลูกคู่นี้ แล้วก็ไม่เห็นพวกเขาเข้ามาในบริเวณลานบ้านของพวกเราเลย

แคว้นเย่าเฉินไม่มีใครสามารถฟื้นฟูชีพจรได้ แล้วนางจะทำเองได้อย่างไร

หรือไม่นางก็ได้รับโชคบางอย่าง หรือไม่ก็มีคนที่เก่งกาจแอบช่วยเหลือนางลับๆ

ไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไร เขาก็ต้องขุดขึ้นมาให้ได้

“ตอนนี้ประมุขตระกูลยังคงเก็บตัวบำเพ็ญ เรื่องในตระกูลฉู่ให้ข้าเป็นคนจัดการ รอฉู่หลิวเยว่กลับมาเมื่อไหร่ ให้รีบพานางมาไต่สวนที่นี่”