ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 692
สรุปบท บทที่ 692 ลำธารสีรุ้ง: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
อ่านสรุป บทที่ 692 ลำธารสีรุ้ง จาก ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
บทที่ บทที่ 692 ลำธารสีรุ้ง คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายการเกิดใหม่ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
มีแวบหนึ่ง ที่ฉู่หลิวเยว่คิดว่าถวนจื่อเคยมาที่นี่มาก่อน
แต่มันก็แค่ความคิดชั่ววูบเท่านั้น
เพราะนางเจอกับถวนจื่อครั้งแรกที่เชิงเขานอกเขตชายแดนแคว้นเย่าเฉิน แต่ที่นี่คือแดนภังคะของราชวงศ์เทียนลิ่ง
สถานที่ทั้งสองอยู่ห่างกันหลายพันลี้ อีกทั้งยังมีพรมแดนม่านฟ้าขวางกั้น ไม่ว่าจะคิดอย่างใดก็เป็นไปไม่ได้
ฉู่หลิวเยว่ยังคงตามติดถวนจื่อไม่ห่าง
ซึ่งไม่นานเชียงหว่านโจวก็ตามมาทัน
และพอผ่านไปสักพัก มู่หงอวี่และเย่หรานหร่านก็ตามหลังมา
เมื่อเห็นว่าพวกเขาปลอดภัยดี ฉู่หลิวเยว่ก็สบายใจแล้ว
เนื่องจากถวนจื่อวิ่งหนีออกมากะทันหัน นางจึงไม่มีเวลาอธิบายให้พวกเขาฟัง
มู่หงอวี่เคลื่อนตัวไปด้านหน้าเพื่อประกบฉู่หลิวเยว่ พลางเอ่ยถามอย่างลังเล
“หลิวเยว่ ตอนนี้พวกเรากำลังมุ่งหน้าไปที่ใดหรือ?”
ป่าหมอกมายาแห่งนี้เงียบสงบจนน่าประหลาด ยิ่งเข้าไปลึกมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งเงียบมากขึ้นเท่านั้น
บวกกับท่าทีกระสับกระส่ายของเจ้าหมีตัวน้อยก่อนหน้านี้ มันยิ่งทำให้นางรู้สึกกังวลไม่หยุด
ฉู่หลิวเยว่ส่ายหน้าเบาๆ
“จู่ๆ ถวนจื่อก็วิ่งไปทางนั้น ข้าเองก็ไม่รู้ว่ามันจะไปที่ไหน”
มู่หงอวี่จึงหันมองไปด้านหน้า ก่อนจะเห็นถวนจื่อที่กำลังหยุดรอพวกเขาอยู่
ดูแล้วคงไม่ใช้การวิ่งหนีแบบไร้สาเหตุแน่ๆ
“ถวนจื่อกำลังนำทางพวกเราอย่างนั้นหรือ?” มู่หงอวี่กระซิบถาม
ฉู่หลิวเยว่พยักหน้าตอบ
“คงอย่างนั้น”
แม้ว่าตอนนี้นางจะยังไม่รู้ว่ามันเกิดอันใดขึ้นก็ตาม
“อ๊ะ! พวกเจ้าดูสิ!”
เย่หรานหร่านที่ตามมาข้างหลังอุทานขึ้นมากะทันหัน พร้อมน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความหวาดผวาอย่างปิดไม่มิด
เมื่อได้ยินเช่นนั้น พวกของฉู่หลิวเยว่ก็รีบหันไปมอง
และพอเห็นสิ่งนั้น พวกเขาก็ล้วนทำหน้าตกใจสุดขีด
ผืนป่าที่พวกเขาทิ้งไว้ด้านหลังนั้น ถูกปกคลุมด้วยเมฆสีดำผืนใหญ่น่ากลัว
ต้นไม้เหล่านั้นที่แต่เดิมเคยเขียวชอุ่ม บัดนี้ได้เหี่ยวเฉาไปในบางจุด และเหลือเพียงลำต้นที่เปลือยเปล่าและแห้งกรัง
ในเงามืด พวกมันดูเหมือนผีที่คลานออกมาจากพื้นดิน ทั้งดูหลอนและน่ากลัว!
“นะ นี่มันเรื่องอันใดกัน?”
มู่หงอวี่เอ่ยเสียงตะกุกตะกัก แววตาของนางเต็มไปด้วยความสยดสยอง
ใครจะไปคิดว่าเพียงพริบตา ป่าเขียวชอุ่มเมื่อครู่นั้นจะกลายเป็นแบบนี้ไปได้?
“คนพวกนั้น!? แล้วคนพวกนั้นล่ะ…”
มู่หงอวี่ชี้นิ้วที่สั่นเครือไปยังพื้นป่านั่น
ก่อนจะเห็นว่าที่ตรงนั้น ไม่มีเงาของคนอยู่เลย!
รูม่านตาของฉู่หลิวเยว่หดตัวลง แล้วใช้สายตาจับจ้องมองอย่างละเอียด
ก่อนจะเห็นหมอกสีแดงจางๆ ที่กำลังเคลื่อนตัวอยู่ในป่า
เย่หรานหร่านเด็กที่สุดในกลุ่ม และเมื่อเห็นฉากนี้ นางก็ค่อนข้างหวาดกลัวจนโพล่งถามอย่างอดไม่ได้
“ เพราะเราออกมาไกลเกินหรือเปล่า เลยมองไม่เห็นพวกเขา? แต่จริงๆ แล้วพวกเขายังอยู่ตรงนั้นใช่หรือไม่?”
ทว่าทุกคนกลับเงียบไม่ตอบ
รอบตัวพวกเขามีเพียงความเงียบงันอันน่าขนลุก
ในที่สุดเย่หรานหร่านก็ทนไม่ไหว ดวงตาของนางแดงเรื่อพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง นางหันมองฉู่หลิวเยว่ทันทีราวกับขอความช่วยเหลือ
“หลิวเยว่…หลิวเยว่ ตกลงมันเกิดอันใดขึ้นกันแน่?”
ความจริงนางเองก็รู้ดีว่า การคาดเดาของตนเมื่อครู่นั้นฟังไม่ขึ้นเอาเสียเลย
พวกนางอยู่ห่างจุดนั้นแค่ระยะหนึ่ง แต่มีคนหลายพันคนอยู่ที่นั่น!
หากพวกเขายังอยู่ที่นั่นจริงๆ เหตุใดนางจะมองไม่เห็น?
แม้ว่าทั่วทั้งป่าจะมืดมิด แต่ถ้ามองดีๆ ก็ย่อมมองเห็นรูปร่างของกิ่งก้านและใบของต้นไม้ได้ และเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่เห็นร่างของคนจำนวนมากเช่นนั้น
ซึ่งสิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือ… การที่คนพวกนั้นหายไปอย่างไร้สุ้มเสียง!
หากเมื่อครู่นางไม่เผลอหันกลับไปมอง คงไม่รู้ว่าเกิดเรื่องใหญ่เช่นนี้ที่นั่น!
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...