ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 691
สรุปบท บทที่ 691 คุ้นเคย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สรุปตอน บทที่ 691 คุ้นเคย – จากเรื่อง ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
ตอน บทที่ 691 คุ้นเคย ของนิยายการเกิดใหม่เรื่องดัง ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดยนักเขียน จ้าน นิชิโนะ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
“คุ้มกันองค์หญิง!”
ผู้อาวุโสชิวซีตอบสนองอย่างรวดเร็วพลันตะโกนลั่น!
ผู้คนที่อยู่รอบข้าง และโดยเฉพาะกองทัพทหารม้าทมิฬต่างก็ล้อมวงเข้ามาทางนี้
แต่ถึงพวกเขาจะเร็วเพียงใด ทว่ารอยแยกบนพื้นกลับแตกขยายออกไวกว่า!
เกิดรอยทรุดของหน้าดินขึ้นมากมาย!
ทุกคนล้วนกระจายตัวกันหนี!
แต่ถึงกระนั้น ก็ยังมีบางคนตกลงไปในรอยแตกบนพื้น!
ทั้งขบวนเสียสมดุลและกระจัดกระจายไปคนละทิศละทาง!
ต้นสนฉัตรหลายต้นที่เคลื่อนไหวช้าเองก็หนีไม่พ้น และตกลงสู่รอยแยกของพื้นดิน
เมื่อมองไปยังต้นสนฉัตรที่โดนธรณีสูบหายลงไปหลายต้น ฉู่หลิวเยว่ก็เข้าใจทันทีว่าเหตุใดตอนนั้นพวกมันถึงตื่นตระหนกรีบหนีตายกันขนาดนั้น
ครืน!
เสียงบางอย่างดังขึ้น
ฉู่หลิวเยว่ก้มมองทันที ก่อนจะเห็นรอยแยกที่ขยายตัวมาถึงปลายเท้าของตน!
ทันใดนั้น ถวนจื่อก็กระโดดขึ้นจากไหล่ของนาง แล้วพุ่งตัวไปข้างหน้า!
“ถวนจื่อ!”
ฉู่หลิวเยว่ร้องลั่นเมื่อเห็นถวนจื่อกระโดดข้ามรอยแตกเหล่านั้น และวิ่งเข้าไปยังส่วนลึกของป่าหมอกมายา!
“กลับมานี่!”
ถวนจื่อชะงักพลันหันกลับมามองนางแวบหนึ่ง แล้ววิ่งหายเข้าไปในป่าลึก!
ฉู่หลิวเยว่พลันฉุกคิดขึ้นมาว่า
หรือว่า…ถวนจื่อต้องการในนางตามมันไป?
นี่มันคิดจะทำอันใดกันแน่?
ฉู่หลิวเยว่ใช้เวลาไตร่ตรองเพียงชั่วครู่ ก่อนจะกัดฟันแล้วดีดตัวออกไปทันที!
“หลิวเยว่ นั่นเจ้าจะไปไหน!?”
แค่มู่หงอวี่ละสายตาเพียงแวบเดียว ฉู่หลิวเยว่ก็ไม่อยู่ที่เดิมแล้ว
ใบหน้างามเต็มไปด้วยความงุนงง แต่กระนั้นก็ยังตะโกนถามตามหลังหลังฉู่หลิวเยว่ไป
สายลมเย็นยะเยือกพัดผ่านใบหูของนางไประลอกหนึ่ง
เป็นเชียงหว่านโจวที่วิ่งตามฉู่หลิวเยว่ไปอย่างเงียบๆ!
“นี่เจ้า…”
มู่หงอวี่อยากจะเรียกพวกเขากลับ แต่ก็เห็นว่าร่างของทั้งสองนั้นค่อยๆ จางหายไปแล้ว
นางจึงหันมามองเย่หรานหร่าน
“เช่นนี้แล้ว เราจะทำอย่างใดกันดี?”
เย่หรานหร่านเบิกตากว้าง
“แน่นอนว่าต้องตามไปสิ!”
ก่อนมาที่นี่ นางได้สัญญากับเจ้าสำนักเก๋อและท่านอาจารย์ไว้แล้วว่า นางจะไม่ทอดทิ้งหรือขัดขวาง
ฉู่หลิวเยว่กับเชียงหว่านโจวเด็ดขาด!
ต่อให้ข้างหน้าจะต้องเจอกับอันตรายใดๆ นางก็ตามพวกเขาไปแน่นอน!
มู่หงอวี่พยักหน้าเห็นด้วย
“ดี! เช่นนั้นก็ไปกัน!”
หลังจากพูดจบ ทั้งสองก็ถอนหายใจและก้าวเท้าเดินไปพร้อมกัน!
ในชั่วพริบตา คนทั้งสี่ก็แยกตัวออกไป
ในเวลานี้ ทั่วทั้งผืนป่าตกอยู่ในความโกลาหล เกิดรอยแยกลึกเสมือนหุบเหวแพร่กระจายไปทั่วพื้นดิน ทุกคนพยายามที่จะหลบหนีอย่างเต็มที่ ขณะเดียวกัน ก็ไม่มีใครสังเกตเห็นการหายตัวไปของคนเหล่านี้
ในอีกด้านหนึ่ง ด้วยความช่วยเหลือของผู้อาวุโสชิวซีและผู้อาวุโสตวนมู่ ซั่งกวนหว่านก็รู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น
และแล้วเมื่อผ่านไปนานหลายชั่วยาม ในที่สุดสถานการณ์ที่วุ่นวายก็ค่อยๆ สงบลง
พื้นดินเต็มไปด้วยร่องลึกสุดลูกหูลูกตา และบางแห่งก็กว้างพอที่จะกลืนคนได้ ราวกลับจะทะลุทะลวงลงไปยังแกนโลกอย่างใดอย่างนั้น
เดิมทีมันเป็นป่าเขียวขจีที่กว้างใหญ่ ทว่าเพียงชั่วพริบตาทุกอย่างกลับราบเป็นหน้ากลอง ต้นไม้หลายต้นกลับถูกกลืนหายไป คนหลายคนบาดเจ็บสาหัสจนและยากที่จะเคลื่อนย้าย
ทั้งเศษไม้ ใบไม้ ฝุ่นดิน และหยดเลือด…
แค่มองก็รู้สึกไม่ดีแล้ว
ซั่งกวนหว่านหายใจเข้าลึกๆ ใบหน้าของนางยังคงเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกและตกใจ
“นะ นี่มันเรื่องอันใดกัน? หรือจะเป็นแผ่นดินไหว!?”
มู่ชิงเห่อขมวดคิ้ว แล้วมองไปยังท้องฟ้าที่มืดมิดมากกว่าเดิม พลางเอ่ยเสียงทุ้ม
“เกรงว่าคง…ไม่ใช่เช่นนั้น! หากเดาไม่ผิด คงเป็นเพราะสัตว์อสูรระดับเก้าตัวนั้น…”
เจียงอวี่เฉิงมองตามสายตาของมู่ชิงเห่อ
“ขนาดก่อนทะลวงขั้นพลังปราณได้ ยังแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ ตกลงมันคือตัวอันใดกันแน่?”
ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยเห็นสัตว์อสูรระดับเก้า
เมื่อก่อนเขาก็เคยเห็น อย่างเช่นไก่ฟ้าเก้าสีของซั่งกวนเยว่
แต่มันดูไม่ได้ร้ายกาจเหมือนเจ้าตัวนี้…
ที่เพียงแค่ส่งเสียงคำราม ก็ทำให้พื้นดินในระยะไม่กี่ลี้แตกออกเป็นเสี่ยงๆ ได้!?
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...