ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 694
สรุปบท บทที่ 694 คุ้นเคย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
อ่านสรุป บทที่ 694 คุ้นเคย จาก ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
บทที่ บทที่ 694 คุ้นเคย คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายการเกิดใหม่ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
ชิ้ง!
เชียงหว่านโจวก้าวเท้าพุ่งตัวไปด้านหน้าฉู่หลิวเยว่ พลันเหวี่ยงกระบี่แล้วฟันออกไป!
แกรก!
เจ้าสิ่งนั้นส่งเสียงออกมา!
หัวใจของฉู่หลิวเยว่สั่นสะท้าน ก่อนจะหันศีรษะไปมอง!
ทว่าอีกด้านของป่าที่ไกลออกไปนั้นไร้ผู้คน
แต่ที่เท้าของนางกลับมีเศษไม้หักเป็นสองท่อนกองอยู่…ลูกธนูหรือ
ลูกธนูไม้นี้ทำขึ้นมาจากเศษกิ่งไม้ บริเวณปลายลูกขนาดเล็กใหญ่ไม่เท่ากัน ประมาณว่าเป็นงานที่ทำขึ้นมาลวกๆ แต่ตรงหัวลูกธนูนั้นมีลมปราณที่เฉียบคมปกคลุมอยู่
อีกทั้งยังเป็นลูกธนูไม้ขนาดเล็กที่ทำให้ฉู่หลิวเยว่รู้สึกถึงอันตราย ในขณะที่มันพุ่งเข้ามาเมื่อครู่!
เห็นได้ชัดว่าศัตรูในครั้งนี้แข็งแกร่งมาก!
ฉู่หลิวเยว่ตวัดสายตาขึ้นมองอีกครั้ง แล้วกวาดมองทั่วทั้งพื้นที่โดยรอบ
ทว่ารอบด้านกลับไร้ซึ่งเงาของมนุษย์
“เกิดอันใดขึ้น? มีคนรอบโจมตีหรือ?”
เมื่อมู่หงอวี่และเย่หรานหร่านได้ยินเสียงการเคลื่อนไหว พวกนางก็รีบพุ่งเข้ามาด้วยท่าทีตื่นตระหนก
ฉู่หลิวเยว่หยิบลูกธนูไม้หักๆ ขึ้นมา แล้วมองไปรอบๆ อย่างระมัดระวัง
ดูเหมือนว่าลูกธนูไม้นี้ จะเพิ่งถูกทำขึ้นมา
และเป็นไปได้มากว่า ฝั่งตรงข้ามคงอยากทดลองใช้มัน
แววตาของฉู่หลิวเยว่หรี่แสงลงเล็กน้อย และในที่สุดก็หยุดสายตาไว้ที่บริเวณหนึ่ง
“เก่งนักหรือลอบทำร้ายกันเช่นนี้ เหตุใดจึงไม่ออกมาสู้กันซึ่งๆ หน้าไปเลยเล่า?”
สายลมหอบใหญ่พัดผ่านจนใบไม้ปลิวว่อน
ทว่านอกจากเสียงของลมแล้ว ก็ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ
ฉู่หลิวเยว่รออยู่พักหนึ่ง แต่อีกฝ่ายก็ยังไม่ตอบสนอง
นางจึงออกแรงขยับฝ่ามือเบาๆ แล้วเปลวเพลิงสีแดงก็พุ่ง!
ลูกธนูไม้ในมือนางถูกเผาไหม้อย่างรวดเร็ว ก่อนจะกลายเป็นเถ้าถ่านจำนวนหนึ่งกำมือ และถูกทำลายจนหมดสิ้น
นางรู้ว่าอีกฝ่ายมองเห็นภาพนี้ และนี่คือคำเตือนจากนาง
“หากเจ้าไม่ยอมออกมา เช่นนั้นก็ต่างคนต่างอยู่จะดีกว่า”
ฉู่หลิวเยว่เอ่ยเตือนด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ
หลังจากพูดจบ นางก็หันกลับไปและเดินต่อไปยังลำธาร
เชียงหว่านโจวกระชับกระบี่ในมือ พลางสาวเท้าตามไป
เย่หรานหร่านกระโจนตามไปอย่างว่องไว พลันโพล่งถามอย่างอดไม่ได้
“หลิวเยว่ ฝั่งนั้นลอบทำร้ายเจ้าเลยนะ เจ้าจะยอมจบง่ายๆ เช่นนี้หรือ?”
ฉู่หลิวเยว่กระตุกยิ้มมุมปาก
ถ้าเป็นสถานการณ์ปกตินางไม่มีทางยอมเด็ดขาด
ทว่าในสถานการณ์เช่นนี้… ส่วนใหญ่ฝ่ายนั้นคงอยากจะแค่ทดสอบ และในทางกลับกัน สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ คือการค้นหาสัตว์อสูรระดับเก้าให้เจอโดยเร็วที่สุด
หากหลวมตัวเข้าไปพัวพันแบบสุ่มสี่สุ่มห้า ก็ไม่รู้ว่าจักต้องเสียเวลาไปมากมายเพียงใด
“รอให้พวกเขากล้าออกมาก่อน แล้วค่อยว่ากันอีกที”
“พวกเขา?”
ไม่เพียงแค่เย่หรานหร่าน แม้แต่มู่หงอวี่เองก็ตกใจเช่นกัน
สรุปแล้วศัตรูไม่ได้มีคนเดียวหรอกหรือ?
ฉู่หลิวเยว่พยักหน้าเล็กน้อยโดยไม่ได้อธิบายอันใดเพิ่มเติม
อันที่จริง เมื่อครู่นางสัมผัสได้ถึงลมปราณของคนถึงสองคน
แม้มันจะบางเบา แต่ก็รู้สึกได้
“เหตุใดถึงมีคนอยู่ที่นี่…” มู่หงอวี่พึมพำเสียงเบา
เพราะตอนที่พวกเขาหันกลับไปมอง ก็เห็นอยู่เต็มตาว่าผืนป่านั่นมันถูก…
นางคิดมาตลอดว่าคงจะเหลือกันอยู่แค่สี่คน
ฉู่หลิวเยว่ขบคิดอยู่ครู่หนึ่ง
ในใจนางเริ่มเดาอันใดได้บ้าง
อย่างเช่น บางทีคนที่ลอบโจมตีนาง อาจเป็นคนที่รับผิดชอบในการปกป้องสัตว์อสูรระดับเก้า…
แต่นั่นก็ฟังดูไร้น้ำหนักเกินไป
ใครๆ ก็รู้ว่าสัตว์อสูรระดับเก้านั้นทรงพลังเพียงใด แม้ว่าตอนนี้มันกำลังเผชิญกับการทะลวงขึ้นพลังปราณ และอยู่ในช่วงเวลาที่เปราะบางและอันตราย แต่ก็ไม่มีสัตว์อสูรตัวใด ยอมปล่อยให้เผ่าพันธุ์มนุษย์เป็นฝ่ายปกป้องพวกมันหรอก
และโดยปกติ สัตว์อสูรระดับสูงก็มองว่ามนุษย์เป็นศัตรูและเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่น่าไว้ใจอยู่แล้ว
ในเมื่อพวกมันไม่ไว้ใจมนุษย์ เช่นนั้นมันจะมอบสิ่งสำคัญเช่นนี้ให้พวกเขาได้อย่างใด?
ดังนั้น หลังจากการคาดเดานี้ปรากฏขึ้น ฉู่หลิวเยว่จึงรีบปัดมันทิ้งไปอย่างรวดเร็ว
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...