ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 700

เชียงหว่านโจวตอบสนองเตรียมลุกขึ้นยืน

ฉู่หลิวเยว่จึงหันไปส่ายหน้า

เชียงหว่านโจวเม้มปากแน่น และทำได้เพียงนั่งอยู่กับที่ แต่ทว่าสายตาของเขายังคงจ้องมองฉู่หลิวเยว่ ราวกับกลัวว่านางจะเป็นอันตราย

ตลอดทางที่มาที่นี่ ป่าหมอกมายาแห่งนี้ช่างพิลึกพิลั่น

และยิ่งนึกถึงฉากที่เขาเห็นก่อนหน้านี้ เชียงหว่านโจวก็ยิ่งรู้สึกไม่สบายใจ

ฉู่หลิวเยว่ไม่ได้สนใจเขา พลันหมุนตัวเดินออกไป

แต่ทว่าไม่รู้ว่าเป็นผลพวงจากการทะลวงขั้นพลังปราณของสัตว์อสูรระดับเก้าหรือไม่ เพราะอายพิศม์เหล่านั้นไม่ได้แพร่กระจายมายังบริเวณนี้เลย

ผืนป่าภายในรัศมีแถบนี้ยังดูค่อนข้างปกติ

ฉู่หลิวเยว่ก้าวไปข้าวหน้า เหยียบย่ำฝีเท้าลงบนกองใบไม้ที่ร่วงหนาๆ

ถวนจื่อกระโดดขึ้นไปบนไหล่ของนาง แล้วหันกลับไปมองทัณฑ์สวรรค์ที่รวมตัวกันบนท้องฟ้า

ฉู่หลิวเยว่ลูบตัวมันเบาๆ

“เอาไว้จัดการตรงนี้เสร็จแล้ว เราจะกลับไปทันที”

ไม่ใช่แค่ถวนจื่อ แต่นางเองก็อยากดูต่อเหมือนกัน

หากไม่ใช่เพราะเจียงอวี่เฉิง…

ฉู่หลิวเยว่เดินไปเรื่อยๆ และตั้งใจฟังเพื่อหาทิศทางของเสียง

และยิ่งเดินออกมาไกลเท่าไหร่ เสียงนั่นก็ยิ่งดังใกล้หูมากขึ้นเท่านั้น

ในที่สุด ฉู่หลิวเยว่ก็หยุดยืนนิ่งอยู่ตรงหน้าต้นไม้ขนาดใหญ่ประมาณคนสองคนโอบมิด ดวงตาของนางจับจ้องไปที่พื้นดิน

ฟังเหมือน…ดังมาจากใต้ดินตรงนี้เลย!

บนหน้าดินบริเวณนี้เต็มไปด้วยกองใบไม้แห้งไร้ชีวีหนาทึบ เฉกเช่นจุดอื่นๆ

แต่เมื่อยืนอยู่ที่นี่ จะสามารถได้ยินเสียงคร่ำครวญอันเจ็บปวดของเจียงอวี่เฉิง ที่ดังมาจากด้านล่างได้อย่างชัดเจน!

ฉู่หลิวเยว่ประหลาดใจ พลันโบกสะบัดแขนเสื้อ

ใบไม้ที่ร่วงหล่นปลิวว่อน และด้านล่างเป็นรากของต้นไม้ที่แผ่ขยายขึ้นมาเหนือดิน

บนรากนั้นมีฝุ่นและตะไคร่น้ำเกาะอยู่ ซึ่งถ้าไม่ดูดีๆ ก็จะมองไม่ออกเลยว่ามันคืออันใด

ฉู่หลิวเยว่เงี่ยหูฟังอีกครา เพื่อให้แน่ใจว่าเจียงอวี่เฉิงอยู่ใต้ต้นไม้นี้จริงๆ

ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาลงไปอยู่ข้างล่างได้เช่นไร….

ฉู่หลิวเยว่ครุ่นคิด แล้วลองเคาะรากไม้ดู

“แกรก” “แกรก”

เสียงของเจียงอวี่เฉิงหยุดลงในทันใด

ชัดเจนว่าเขาได้ยินเสียง

ฉู่หลิวเยว่ยิ้มเยาะ

ว่าตามนิสัยขี้ระแวงและขี้สงสัยของเจียงอวี่เฉิง เมื่อเขาได้ยินเสียงนี้ สิ่งที่เขานึกถึงอันดับแรกนั้นไม่ใช่การขอความช่วยเหลืออย่างแน่นอน แต่จะทำอย่างใดถึงหลีกเลี่ยงอันตรายได้มากกว่า

พนันเลยว่าตอนนี้เขาต้องไม่กล้าโผล่ออกมาแน่นอน

ฉู่หลิวเยว่เคาะอีกสองสามครั้ง

“แกรก” “แกรก” “แกรก”

คราวนี้ เจียงอวี่เฉิงยิ่งเงียบกว่าเดิม

และกลายเป็นรากไม้ ที่เริ่มขยับเคลื่อนไหว

ฉู่หลิวเยว่เงยหน้าขึ้นมอง

เจ้าต้นไม้ต้นนี้เองก็เป็นต้นสนฉัตร

เช่นนี้แล้ว…ควรหนีหรือไม่นะ?

เมื่อรากขยับ เศษดินและตะไคร่น้ำก็ร่วงหล่นลงมา

พร้อมกลิ่นคาวจางๆ โชยมาในอากาศ

ฉู่หลิวเยว่ขมวดคิ้วทันที

กลิ่นนี้มัน…มีกลิ่นเหมือนเลือด และมันก็มีกลิ่นของเน่าเสียปะปนมาด้วย…

ทันใดนั้น นางก็จ้องมองไปยังรากไม้ที่ถูกดึงออกมาจากพื้น และเปิดเผยสู่ภายนอก

ผิวของมันแทบจะโปร่งใส และเต็มไปด้วยของเหลวสีแดง ที่ดูจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ!

ราวกับ…เส้นเลือดขนาดใหญ่!

รูม่านตาของฉู่หลิวเยว่หดตัวลงอย่างรวดเร็ว

นางเคยเห็นรากของต้นสนฉัตร แต่นางไม่เคยเห็นอันใดแบบนี้มาก่อน!

ฉู่หลิวเยว่สูดหายใจเข้าลึกๆ สายตาของนางจับจ้องไปที่รากต้นไม้เปื้อนเลือดขนาดเท่าฝ่ามือนั่น และฉากที่นางเคยเห็นก่อนหน้านี้ก็ปรากฏขึ้นในใจ

ใช่แล้ว!

ดูเหมือนว่ารากต้นสนฉัตรเหล่านั้นก็เป็นสีแดงเหมือนกัน!

เพียงแต่ว่าต้นไม้เหล่านั้นไม่แก่เท่าต้นไม้ต้นนี้ และรากก็เล็กกว่า ตอนนั้นนางจึงไม่ได้ระมัดระวังเท่าใด…

หรือว่าแท้จริงแล้วรากต้นไม้เหล่านั้นจะเป็นเหมือนรากนี้?

ฉู่หลิวเยว่ถอยหลังไปครึ่งก้าว พลันชักกริชออกมาและแทงเข้าที่รากต้นไม้โดยตรง!

ฉั๊วะ!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน