ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 713
สรุปบท บทที่ 713 ไม่ต้องรอแล้ว: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
ตอน บทที่ 713 ไม่ต้องรอแล้ว จาก ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 713 ไม่ต้องรอแล้ว คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายการเกิดใหม่ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ที่เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
ฉู่หลิวเยว่แทบไม่อยากจะเชื่อ และพิจารณาให้ดีอีกครั้ง ก่อนจะพบว่าลมปราณของถวนจื่อเปลี่ยนไปตามการเปลี่ยนแปลงในร่างกายของไก่ฟ้าเก้าสี!
นะ…นี่มัน…
จู่ๆ ความคิดที่โผงผางและฟังดูไร้สาระ ก็ปรากฏขึ้นในหัวของฉู่หลิวเยว่
อย่าบอกนะว่าถวนจื่อกับเก้าจิ๋ว…
ขนนกหลากสีสันค่อยๆ กลายเป็นสีแดงเข้ม
ราวกับเปลวไฟที่ลุกโชนเป็นวงกว้าง!
ฉู่หลิวเยว่คุ้นเคยกับสีแดงเช่นนี้มาก!
เพราะมันเป็นสีเดียวกับสีของถวนจื่อเป๊ะๆ!
และเมื่อนึกถึงภาพที่ถวนจื่อถูกห่อหุ้มด้วยลูกแสงกลมๆ และถูกไก่ฟ้าเก้าสีกลืนกิน เปลือกตาของฉู่หลิวเยว่ก็สั่นเครือเล็กน้อย พร้อมอารมณ์ที่แปรปรวน
ถ้าหาก…
ถ้าหากว่า!
ยิ่งสีแดงเหล่านั้นแทรกซึมออกมามากเท่าใด ลมปราณของไก่ฟ้าเก้าสีก็จะยิ่งเพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่งสินะ!
ภายใต้ท้องฟ้าอันมืดมิด มันคือสิ่งมีชีวิตเดียวที่ส่องแสงพร่างพราวที่สุด!
ฉู่หลิวเยว่เงยหน้าขึ้นมอง และภาพเหตุการณ์นับไม่ถ้วน ก็ฉายชัดเข้ามาในห้วงความคิด
ครั้งแรกที่นางพบกับถวนจื่อ คือตอนที่นางอยู่ในป่านอกเมืองหลวงของแคว้น
มันโผล่ออกมาจากกองใบไม้ที่ทับถม ราวกับว่ามันเพิ่งตื่นจากการหลับใหล ก่อนจะเดินโซเซตามนางออกไป
ตอนแรกนางไม่ได้ตั้งใจจะพาเพียงพอนโลหิตกลับไปด้วย
แต่มันดื้อมาก และเกาะติดนางแน่นราวกับปลิง
จากนั้นก็ได้พบกับนาคาปีกทมิฬกลืนเวหา
ถวนจื่อก้าวออกมายืนอยู่ตรงหน้านางโดยไม่ลังเล
แม้มันจะตัวเล็กมาก ที่ขนาดว่าดวงตาข้างเดียวของนาคาปีกทมิฬกลืนเวหายังใหญ่กว่า
แต่มันก็ยังสู้ไม่ถอย
ถึงจะได้แผลฟกช้ำดำเขียว มันก็ไม่เคยเสียใจ
และหลังจากนั้น…ชีวิตของมันก็จำต้องเผชิญกับอันตรายไม่จบไม่สิ้น
ความเป็นจริงแล้ว นางสามารถสรุปเรื่องวีรกรรมของมันได้ในสองหรือสามประโยค
แต่คนที่จะตระหนักได้ถึงคุณค่าและความหมายของการกระทำเหล่านี้ นั้นมีเพียงนางเท่านั้นที่รู้
เมื่อก่อนอาจไม่รู้สึก แต่พอมานึกย้อนตอนนี้ ถึงได้รู้ว่าความสัมพันธ์เหล่านั้นมันหยั่งรากลึกเสียแล้ว
…ในโลกนี้ จะมีสัตว์อสูรที่ยอมเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายเพื่อคนแปลกหน้า โดยปราศจากผลตอบแทนด้วยหรือ?
ถึงมันจะชอบทำตัวเอื่อยเฉื่อยไม่เอาไหน
และถึงมันจะชอบทะเลาะกับปีศาจแดง
แต่มันกลับเชื่อใจและเป็นที่พึ่งให้นางได้เสมอ
…
ฉู่หลิวเยว่หลุดเสียงหัวเราะดังหึออกมาเบาๆ ทว่าขอบตาของนางกลับรื่นไปด้วยน้ำตา
หยดน้ำตาเอ่อคลอและไหลลงมาเงียบๆ ทว่าไม่นานมันก็จางหายไป
ภายในร่างกาย ลมปราณที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องนั้นช่างแปลกประหลาดและคุ้นเคย!
มันคือถวนจื่อ!
และก็เก้าจิ๋ว!
ปรากฏว่ามันอยู่เคียงข้างนางมาตลอด!
…
“กรี๊ด…ไม่นะ!”
ซั่งกวนหว่านพลิกตัวและหมุนตัวไปมาด้วยความเจ็บปวด พร้อมส่งเสียงคร่ำครวญออกมาอย่างต่อเนื่อง
“องค์หญิงสาม!”
ทุกคนที่อยู่นอกค่ายกลล้วนมองเห็นสถานการณ์ในนี้ แล้วตกตะลึงอย่างมาก พวกเขาตกใจจนพูดไม่ออกอยู่นาน
และในที่สุด พวกเขาก็รู้สึกตัวเพราะเสียงกรีดร้องของซั่งกวนหว่าน
ผู้อาวุโสชิวซีรุดไปข้างหน้าด้วยความหวาดกลัว
เขาได้รับหน้าที่ให้มาคุ้มครองซั่งกวนหว่าน หากมีอันใดเกิดขึ้นกับนาง แล้วเขาจะมีหน้ากลับไปอธิบายให้คนที่เหลือฟังได้อย่างใด!
ทว่าพอถึงด้านหน้าค่ายกล เขากลับเจอปัญหาเข้าเสียได้
เขาจะเข้าไปอย่างใด?
เมื่อครู่นี้มีทางเข้าปรากฏขึ้นด้านบนของค่ายกล ซึ่งซั่งกวนหว่านและฉู่หลิวเยว่เองก็เข้าไปจากทางนั้น
แต่ตอนนี้…ทางเข้านั้นปิดไปแล้ว!
ค่ายกลโปร่งใสขนาดใหญ่เปล่งประกายด้วยแสงเรืองรอง พร้อมแรงบีบอัดพลังปราณที่แข็งแกร่งมาก!
ซึ่งด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา การฝืนทะลวงเข้าไปนั้นเป็นไปไม่ได้เลย
เขาเหลือบมองมู่ชิงเห่อที่ยืนอยู่ด้านข้าง ผู้ซึ่งปิดปากเงียบมาตลอด
“รองแม่ทัพมู่ เจ้ามีวิธีเข้าไปด้านในค่ายกลหรือไม่? องค์หญิงสามกำลังตกที่นั่งลำบาก หากเข้าไปช่วยนางไม่ทัน เกรงว่าคง…”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...