ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 738

นี่เป็นครั้งแรกที่เจียงอวี่เฉิงเรียกนางเช่นนี้ ฉู่เหลิวเยว่พยายามอย่างมาก ที่จะยับยั้งไม่ให้แสดงสีหน้าใดๆ ออกไป

ผู้ชายคนนี้เป็นอันใดไป?

แต่ซ่งชิงเหนียนที่อยู่ด้านข้างกลับตกใจอย่างมาก

“อวี่เฉิง เมื่อครู่…เมื่อครู่เจ้าเรียกนางว่า…”

เจียงอวี่เฉิงคนนี้ดูเหมือนเป็นคนมีมารยาทและอบอุ่น แต่ที่จริงแล้วเขาเป็นคนที่หยิ่งผยองอย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ตอนนี้ฐานะของพวกเขานั้นต่างกัน ยากมากที่เขาจะให้คนธรรมดาเข้าใกล้

แต่ตอนนี้ คาดไม่ถึงว่าเขาจะเรียกฉู่หลิวเยว่อย่างสนิทสนมเช่นนี้…

ความสัมพันธ์ของสองคนนี้ใกล้ชิดกันตั้งแต่เมื่อไร?

เจียงอวี่เฉิงเหลือบสายตามองซ่งชิงเหนียน แล้วยิ้มบางๆ พร้อมอธิบายให้ฟังว่า

“จริงสิ เจ้าน่าจะยังไม่รู้ ก่อนหน้านี้ที่ข้าประสบอันตราย ก็ได้ฉู่หลิวเยว่นี่แหละที่ช่วยเอาไว้ และหลุดจากพันธนาการ จะว่าไปแล้ว นับว่าข้าติดหนี้บุญคุณของนางอยู่”

มู่ชิงเห่อและคนอื่นๆ ล้วนเห็นภาพเหตุการณ์นั้นด้วยตาตัวเอง จึงไม่มีอันใดจะเถียง

ส่วนคนที่เหลือนั้น…

ล้วนได้รับการช่วยเหลือจากฉู่หลิวเยว่มาไม่มากก็น้อย จะให้รู้สึกขอบคุณก็ยังไม่สายเกินไป ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้พูดอันใดออกมา

ซ่งชิงเหนียนรู้สึกสับสนอย่างมาก

หยางซิ่นเอ๋อร์ที่อยู่ด้านข้างก็เบิกตากว้างด้วยความตกใจ แม้กระทั่งเรื่องร้องไห้ก็ยังลืมไปแล้ว

“เจ้า เจ้าหมายความว่า…ฉู่หลิวเยว่ช่วยเจ้าเอาไว้?”

ซ่งชิงเหนียนถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ

เจียงอวี่เฉิงพยักหน้า ก่อนจะชี้ไปที่คนด้านหลัง

“ความจริงแล้วคนที่อยู่ด้านหลัง ส่วนใหญ่แล้วก็เป็นนางที่ช่วยออกมา”

พลังของฉู่หลิวเยว่มีจำกัด แน่นอนว่านางไม่สามารถรับผิดชอบทุกอย่างได้

แต่ก็ไม่มีใครสามารถปฏิเสธได้ว่า นางมีความสำคัญมากที่สุดในการเดินทางครั้งนี้

ซ่งชิงเหนียนชะงักไป แล้วหันไปมองคนที่อยู่ด้านหลังด้วยความมึนงง และเมื่อนับดูอย่างคร่าวๆ แล้วน่าจะมีคนอยู่ประมาณสามร้อยถึงสี่ร้อยคน!

คนเหล่านี้…ล้วนเป็นคนที่ฉู่หลิวเยว่ช่วยเหลือมาหรือ?

หัวใจของซ่งชิงเหนียนเหมือนถูกโจมตีอย่างรุนแรง เขาไม่อยากจะเชื่อเลย

แต่คนที่พูดเรื่องนี้ คือเจียงอวี่เฉิง เขาไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อ!

แต่เมื่อนึกถึงฝีมือของฉู่หลิวเยว่ที่เขาเพิ่งได้สัมผัส ซ่งชิงเหนียนก็ค่อยๆ ได้สติกลับคืนมา

เหมือนกับ…เหมือนกับว่า…ฉู่หลิวเยว่จะมีฝีมืออยู่หลายส่วนเช่นกัน

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงพี่เหลยสี่คนนั้นเลย ฝีมือของเขาแข็งแกร่ง แต่กลับเชื่อฟังฉู่หลิวเยว่มาก

ด้วยการช่วยเหลือของเขา ทำให้ฉู่หลิวเยว่มาไกลถึงตรงนี้ ก็ใช่ว่าจะเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

“ส่วนเรื่องที่นางปลอดภัยไม่เป็นอันใดเลย…นั่นเพราะว่านางไม่ได้โดนดึงลงมาตั้งแต่แรก ต่อมาพวกเราต้องตามหาหว่านเอ๋อร์ นางจึงตามลงมาด้วย”

เจียงอวี่เฉิงพูดขึ้นไม่กี่ประโยค พร้อมอธิบายเรื่องราวอย่างง่ายๆ ให้ฟังหนึ่งรอบ

คำพูดของเขาราบเรียบอย่างมาก แต่กลับเหมือนมีหินมาทุบลงที่หัวใจของซ่งชิงเหนียนอย่างแรง

ในตอนนั้นเขาถึงได้เข้าใจว่าคำพูดของเขาเมื่อครู่นี้ มันช่างน่าขันสิ้นดี!

ในสายตาของเจียงอวี่เฉิง ไม่สิ!

ในสายตาของทุกคน เกรงว่าจะเห็นเรื่องเหล่านั้นเป็นเรื่องน่าขันเสียแล้ว?

ซ่งชิงเหนียนรีบชำเลืองมองสายตาของทุกคนทันที และเขาก็พบว่าสายตาของอีกฝ่ายนั้นไม่ดีนัก

คาดไม่ถึงว่าหนึ่งในนั้นจะมีเหล่าทหารม้าทมิฬด้วย…

ทันใดนั้นก็มีเสียงพูดขึ้นมา…

“คุณหนูฉู่เป็นคนอบอุ่นอย่างมาก ระหว่างทางก็ช่วยผู้คนมาโดยตลอด ไม่มีทางลงมือกับใครแน่นอน”

“ข้าก็เห็นเช่นนั้น”

“สำนักกระบี่เมฆาม่วง…ข้าจำได้ว่าก่อนหน้านี้ที่จัตุรัสผิงเหลียง พวกเขาเคยสร้างปัญหาให้กับคุณหนูฉู่ เกรงว่าตอนนี้จะไม่ใช่ฝ่ายคุณหนูฉู่ที่ไปทำร้ายเขาก่อนแล้วล่ะ…”

คนเหล่านั้นพูดเสียงไม่ดัง แต่พื้นที่นี้แคบมาก ไม่ว่าจะพูดอันใด ก็สามารถได้ยินอย่างชัดเจน

ซ่งชิงเหนียนรู้สึกอับอายอย่างมาก และรู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก!

เจียงอวี่เฉิงหัวเราะ

“ชิงเหนียนดูเหมือนเจ้าจะเข้าใจอันใดผิดไปนะ?”

ซ่งชิงเหนียนกลั้นลมเอาไว้อยู่ในอก หลังจากที่ต่อสู้อยู่ภายในใจอย่างดุเดือดแล้ว สุดท้ายเขาก็ต้องจำนนต่อโชคชะตา แล้วกัดฟันพูดว่า

“…ก็คงเป็นเช่นนั้น…”

ในตอนที่เขากำลังจะปัดเรื่องทั้งหมดออกไป พี่เหลยสี่กลับกอดอก แล้วพูดอย่างเกียจคร้านว่า

“แค่พูดว่าเข้าใจผิดคำเดียวก็จะจบเรื่องแล้วหรือ? เมื่อครู่นี้เจ้าโทษว่าเป็นความผิดของพวกเราไม่น้อยเลยทีเดียวนะ? เมื่อตอนนี้เรื่องเปิดเผยอย่างชัดเจนแล้ว แต่เจ้ากลับ…ไม่คิดจะพูดขอโทษสักคำเลยหรือ?”

ซ่งชิงเหนียนต้องพูดขอโทษกับใคร?

แต่ในสถานการณ์แบบนี้ เขาไม่มีตัวเลือกที่สองแล้ว

เขากัดฟันแล้วหันไปพูดขอโทษกับฉู่หลิวเยว่

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน