ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 739
สรุปบท บทที่ 739 พรมแดนไวฑูรยะ: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สรุปตอน บทที่ 739 พรมแดนไวฑูรยะ – จากเรื่อง ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
ตอน บทที่ 739 พรมแดนไวฑูรยะ ของนิยายการเกิดใหม่เรื่องดัง ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดยนักเขียน จ้าน นิชิโนะ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
เรื่องทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก!
บาดแผลที่ข้อมือของนางฉีกอีกครั้ง หยางซิ่นเอ๋อร์ก็ลอบคิดในใจว่าแย่แล้ว!
เดิมทีซ่งชิงเหนียนคิดว่าจะเข้ามาช่วยพยุงนางขึ้น แต่เมื่อได้กลิ่นนั้น สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที!
“ซิ่นเอ๋อร์ นี่เจ้าเป็นอันใดไป…”
ความเคร่งขรึมฉายประกายผ่านสายตาของหยางซิ่นเอ๋อร์ หลังจากนั้นนางก็หมุนตัววิ่งหนีออกไปโดยไม่ได้พูดอันใด!
คาดไม่ถึงว่าความเร็วของนาง จะเร็วกว่าก่อนหน้านี้ที่แสดงอีก!
ถวนจื่อรีบตามไปทันที!
ชั่วพริบตาเดียวก็ไปหยุดอยู่ตรงหน้าของหยางซิ่นเอ๋อร์แล้ว!
ปีกทั้งสองข้างสยายขึ้น!
เปลวเพลิงสีแดงชาด พุ่งออกไป แล้วควบรวมตัวกลายเป็นม่านพลังอยู่กลางอากาศ!
หยางซิ่นเอ๋อร์ไม่ได้สังเกตเลย จนกระทั่งเมื่อนางสังเกตได้มันก็หยุดไม่ทันแล้ว
นางต้องสะบัดปราณดั้งเดิมออกไปอย่างรีบร้อน นางต้องการใช้พลังสะท้อนกลับเพื่อหลีกเลี่ยง เปลวเพลิงนั้น!
แต่อย่างใด
ก็ตามเปลวเพลิงนั้นกระจายอย่างรวดเร็วมาก!
หยางซิ่นเอ๋อร์เพิ่งจะหันกลับมา ก็พบว่าตัวเองติดอยู่กรงขังที่ทำมาจากเปลวเพลิงแล้ว!
อุณหภูมิสูงมากจนเกือบจะแผดเผาร่างทั้งร่างได้แล้ว!
นางกัดฟันแล้วกางม่านพลังให้กับตัวเอง
แต่ม่านพลังของนางจะต้านทานพลังของอสูรศักดิ์สิทธิ์อย่างถวนจื่อได้อย่างใด?
หลังจากนั้นไม่นานม่านพลังของนางก็เริ่มสั่นไหว ราวกับว่าสามารถระเบิดได้ทุกเมื่อ!
ฉู่หลิวเยว่รีบพุ่งตัวออกไปอย่างรวดเร็ว
ความคิดของหยางซิ่นเอ๋อร์เปลี่ยนไปทันที นางหันไปมองซ่งชิงเหนียนด้วยน้ำตาคลอ
“ศิษย์พี่ชิงเหนียน ช่วยข้าด้วย!”
เดิมทีซ่งชิงเหนียนก็รู้สึกสงสัยอยู่เช่นกัน แต่เมื่อเห็นท่าทางทุกข์ทรมานของหยางซิ่นเอ๋อร์แล้ว ในใจของเขาก็รู้สึกสงสารอย่างมาก เขาจึงรีบพุ่งตัวเข้าหาฉู่หลิวเยว่แล้วพูดว่า
“ฉู่หลิวเยว่! รีบให้อสูรศักดิ์สิทธิ์ของเจ้าปล่อยนางออกมา! หากเป็นเช่นนี้ต่อไป นางจะต้องรับไม่ไหวแน่นอน”
ฉู่หลิวเยว่ทำเหมือนว่าไม่ได้ยินเสียงของเขา จากนั้นนางก็เดินตรงไปที่กรงเพลิง
ซ่งชิงเหนียนรู้สึกกระวนกระวายอย่างมาก เขายื่นมือไปจับตัวของฉู่หลิวเยว่โดยไม่ทันคิด
“เจ้าไม่ได้ยินที่ข้าพูด…”
เมื่อฉู่หลิวเยว่หันกลับไปมอง
การกระทำของซ่งชิงเหนียนก็หยุดชะงักลง
ด้านหน้าของเขาคือ แม่นางใบหน้าเย็นชา สายตาคมกริบราวกับใบมีด!
แค่เพียงสายตาที่เย็นชาก็ทำให้เขารู้สึกหนาวยะเยือกไปสู่ก้นบึ้งของหัวใจแล้ว!
มือของซ่งชิงเหนียนค้างอยู่กลางอากาศ เป็นไปไม่ได้แล้วที่เขาจะยื่นมือไปจับต่อไป
เหมือนว่าการยั่วยุฉู่หลิวเยว่…เป็นเรื่องที่ไม่ควรทำอย่างยิ่ง!
เขาชะงักไปเล็กน้อย ฉู่หลิวเยว่ถอนสายตาที่เป็นดั่งคำเตือนออกมาแล้ว ก่อนจะมองไปที่หยางซิ่นเอ๋อร์ด้วยสายตาเย็นชา
“แผลที่ข้อมือของเจ้า เกิดขึ้นได้อย่างใด?”
หยางซิ่นเอ๋อร์ร้อนตัวอย่างมาก นางจึงเบนศีรษะออก
“แค่โดนรากไม้ข่วนเท่านั้น…ไม่มีอันใด…”
“หา?”
ฉู่หลิวเยว่ถามกลับเสียงเรียบ
“แล้วกลิ่นเมื่อครู่นี้ ก็ติดออกมาอย่างไม่ตั้งใจด้วยหรือไม่? น่าแปลกนะ กลิ่นเมื่อกี้นี้…เหมือนว่าจะไหลออกมาจากบาดแผลของเจ้าเลย?”
นั่นต้องไม่ใช่กลิ่นคาวเลือดปกติอย่างแน่นอน!
กลิ่นนั้นเหมือนกลิ่นตอนที่นางฟันรากไม้เหล่านั้นไม่มีผิด!
และนั่นก็หมายความว่า…ภายในร่างกายของหยางซิ่นเอ๋อร์ ได้ดูดกลืนพลังของรากไม้เหล่านั้นแล้ว!
แต่ว่านางทำได้อย่างใด?
แม้กระทั่งเจียงอวี่เฉิงและคนอื่นๆ ยังต้องหลีกเลี่ยงรากไม้เหล่านี้ แต่หยางซิ่นเอ๋อร์ไม่ใช่!
หยางซิ่นเอ๋อร์กัดฟันกรอด
นางต้องการจะเถียงออกไป แต่เมื่อประสายสายตาของฉู่หลิวเยว่ที่มองนางตาเขม็งนั้น มันเหมือนกับฉู่หลิวเยว่สามารถมองออกทะลุปรุโปร่ง!
ในตอนนี้ไม่ว่านางจะพูดอันใดออกไปล้วนเป็นเรื่องน่าขันทั้งสิ้น!
เมื่อเห็นว่าหยางซิ่นเอ๋อร์ไม่พูด คนที่ทนไม่ได้กลับเป็นซ่งชิงเหนียน
“ซิ่นเอ๋อร์ นี่มันเรื่องอันใดกันแน่?”
เมื่อครู่นางก็ยังถูกรากไม้พันอยู่ด้วยกันแท้ๆ แต่เหตุใดตอนนี้ถึงได้…
แต่ไม่ว่าอย่างใดหยางซิ่นเอ๋อร์ก็คงยังไม่พูดอันใดออกไปสักคำ
ฉู่หลิวเยว่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ก้าวไปด้านหน้าอย่างกะทันหันหนึ่งก้าว
พี่เหลยสี่ก็ตามมาด้วยอย่างเป็นห่วง ฉู่หลิวเยว่เหลือบสายตาไปมองเขาครู่หนึ่งแล้วส่ายหน้า
“ข้าแค่จะมาถามนางเท่านั้น ไม่ต้องเป็นห่วง”
พี่เหลยสี่จึงหยุดยืนอยู่ตรงนั้น
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...