สรุปเนื้อหา บทที่ 783 กลับไปอีกครั้ง – ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
บท บทที่ 783 กลับไปอีกครั้ง ของ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ในหมวดนิยายการเกิดใหม่ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
ทุกคนต่างตกตะลึง
เจี่ยนชูเย่ถึงกับผงะไปครู่หนึ่ง แล้วถามต่อว่า
“บัวระบำหรือ? หมายถึงบัวระบำในตำนานที่สามารถชุบชีวิตคนได้น่ะหรือ?”
เจียงอวี่เฉิงพยักหน้า
“ถูกต้อง และเพราะมัน ซั่งกวนหว่านถึงยอมเสี่ยงอันตรายถึงการนั้น”
ซ่งหลวนเอ่ยอย่างตื่นเต้น
“องค์หญิงสามทรงกตัญญูต่อฝ่าบาทยิ่ง! ในเมื่อนำบัวระบำดอกนั้นมาแล้ว พระพลานามัยของฝ่าบาทจักต้องดีขึ้นแน่นอน!”
คิ้วเรียวของเจียงอวี่เฉิงพลันขมวดมุ่น แล้วตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“เจ้าสำนักซ่งพูดถูกแล้ว แต่น่าเสียดาย เพราะเรายังไม่สามารถนำบัวระบำดอกนั้นกลับมาได้”
ใบหน้าของซ่งหลวนซีดลงในทันใด
จนหลายๆ คนที่อยู่รอบข้างหลุดหัวเราะออกมาอดไม่ได้
ก่อนจะประจบใครก็เล็งให้ดีเสียก่อนมิได้หรือไร เชื่อเขาเลย!
ซ่งหลวนมีสีหน้าอึมครึมทันตา พลางเอ่ยเสียงเรียบ
“…เช่นนี้นี่เอง… พอคิดๆ ดูแล้ว บัวระบำดอกนั้นเองก็เป็นสมบัติล้ำค่าหายาก และการจะนำมันกลับมาได้ด้วยดีนั้นย่อมเป็นเรื่องที่ยากยิ่ง… แต่ข้ากลับเผลอคิดไปว่ามันง่ายเสียอย่างนั้น…”
เจียงอวี่เฉิงคร้านเกินกว่าจะโต้เถียงเขาไปมากกว่านี้ จึงทำเพียงผงกศีรษะและตอบไป
“ที่ท่านพูดมาก็ถูก เราไม่สามารถเข้าใกล้บัวระบำดอกนั้นได้ง่ายๆ แม้แต่ผู้อาวุโสชิวซีเอง…ก็สิ้นชีพเพราะหมายมาดเข้าไปเด็ดบัวระบำดอกนั้น”
เมื่อสิ้นประโยคนี้ ทั้งตำหนักหมิงฮวาก็เงียบเสียงลงทันที
สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไป เพราะคิดไม่ถึงว่าเรื่องราวมันจะยุ่งยากถึงเพียงนี้
ผู้อาวุโสชิวซีเป็นถึงผู้อาวุโสประจำราชวงศ์ ไม่ต้องบอกว่าก็รู้ว่าเขามีอำนาจบาตรใหญ่แค่ไหน
แต่ถ้าแม้แต่คนอย่างเขายังทำไม่ได้ และเสียชีวิตล่ะก็…
แสดงว่าบัวระบำนั่นต้องอันตรายมากแน่ๆ!
“บัวระบำดอกนั้นเติบโตอยู่ในทะเลสาบกระจกใจกลางแดนภังคะ ย้อนกลับไปตอนนั้น พวกเราก็คิดอยากจะถอนมันขึ้นมา แล้วนำกลับมาให้ฝ่าบาท แต่ก็เกิดเรื่องแปลกๆ ขึ้นที่ทะเลสาบกระจก แม้แต่ผู้อาวุโสชิวซีเองก็ยังเอาชีวิตไม่รอด ดังนั้น เพื่อความปลอดภัยของเหล่าทหารม้าและศิษย์จากสำนักต่างๆ พวกเราจึงตัดสินใจอย่างเด็ดขาด และพาคนทั้งขบวนกลับมาตั้งหลักเสียก่อน”
คำพูดของเจียงอวี่เฉิงนั้นไม่เพียงแต่อธิบายสาเหตุที่ซั่งกวนหว่านได้รับบาดเจ็บ แต่ยังอธิบายเหตุผลที่ทุกคนกลับมาอย่างกะทันหันด้วย
การที่พวกเขากลับมาอย่างฉุกละหุกในครานี้ สร้างความเอิกเกริกครั้งใหญ่กับทั่วทั้งเมืองซีหลิง
ดังคำที่ว่าหน้าต่างมีหูประตูมีช่อง ไม่รู้เลยว่ามีข่าวลือมายมายแพร่งพรายออกไปมากเท่าใดแล้ว
และเจียงอวี่เฉิงไม่ต้องการถูกคนอื่นตราหน้าเสียๆ หายๆ เพราะข่าวโคมลอยนั่น
“เช่นนี้เองหรือ…”
“มิน่าล่ะ องค์หญิงสามถึงพาคนกลับมาเร็วเพียงนี้ ที่แท้ก็เพื่อความปลอดภัยของทุกๆ คนนี่เอง…”
“แล้วมันเกิดเรื่องอันใดขึ้นที่ทะเลสาบกระจกกันแน่ ถึงได้ฟังดูเสี่ยงอันตรายเช่นนั้น?”
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ทั่วทั้งที่ประชุมก็ยกเอาเรื่องนี้ขึ้นมาพูด
เห็นได้ชัดว่าข้อกังขาที่พวกเขามีต่อซั่งกวนหว่านเมื่อครู่ก่อนนั้น ได้มลายหายไปเป็นที่เรียบร้อย
…พอเป็นเช่นนี้แล้ว ใครจะไปกล้าตำหนิพวกเขากันล่ะ?
เจียงอวี่เฉิงมองไปรอบๆ และรอจนกว่าทุกคนจะพูดออกมาเป็นเสียงเดียวกัน แล้วค่อยพูดว่า
“สรุปแล้ว ที่พวกเรากลับมาในครานี้ นัยหนึ่งก็เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดการสูญเสีย ส่วนอีกนัยหนึ่งก็เพื่อตามหาผู้แข็งแกร่งสองสามคน และกลับไปยังแดนภังคะ แล้วนำบัวระบำดอกนั้นกลับมา”
ทั่วทั้งท้องพระโรงพลันตกอยู่ในความเงียบ
“มิทราบว่า พวกท่านคิดเห็นเช่นไร?”
เมื่อเจียงอวี่เฉิงถามออกไปอย่างนั้น พวกเขากลับเงียบไปพักหนึ่ง
ทุกคนต่างมองหน้ากันราวใช้ความคิดไตร่ตรอง
บัวระบำนั้นถือเป็นสมบัติล้ำค่าหายากที่สวรรค์ประทานให้ และมันสามารถดึงดูดผู้คนให้ลุ่มหลงได้อย่างไม่ต้องสงสัย
ทว่าขณะเดียวกัน พวกเขาก็ต้องคำนึกถึงความปลอดภัยด้วย
แม้แต่ผู้อาวุโสชิวซีก็ยังจบชีวิตลงที่นั่น แล้วจะมีสักกี่คนเชียว ที่สามารถรับประกันได้ว่าตัวเองจะกลับมาอย่างปลอดภัย?
และสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ ถึงจะเสี่ยงชีวิตแล้วนำบัวระบำกลับมาได้จริงๆ แต่สุดท้ายพวกเขาก็ต้องมอบมันให้กับฝ่าบาทอยู่ดี
แล้วพวกเขาจะได้อันใดตอบแทน?
ทุกคนที่อยู่ในตำหนักแห่งนี้ล้วนเป็นคนใหญ่คนโต สถานภาพสูงส่งกันทั้งสิ้น อีกทั้งยังเฉลียวฉลาดมากอีกด้วย
พวกเขาเป็นทั้งเจ้าสำนักและตัวแทนผู้นำจากพรรคต่างๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...