ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 784

เนื่องจากมีใครบางคนเดินทางเข้ามาที่ป่าหมอกมายาอีกครั้ง

ฉินอีไม่รู้สถานการณ์ของฝั่งทะเลสาบกระจกและทะเลทรายจันทราสีชาด

แต่เขาใช้ชีวิตอยู่ในป่าหมอกมายามานาน และทิ้งร่องรอยไว้ตามจุดต่างๆ นับไม่ถ้วน

หากเกิดเหตุอันใดขึ้น เขาย่อมสัมผัสได้ทันที

“มีคนมา”

เสียงของฉินอีโดดขึ้นมา ท่ามกลางบรรยากาศอันเงียบสงบ

ส่งผลให้ทุกคนหันไปมอง

พี่เหลยสี่พลันขมวดคิ้ว

“ยามนี้จักมีผู้ใดเข้ามาอีกหรือ?”

ถึงจะมีคนบุกเข้ามาในแดนภังคะ แต่ครั้นได้เห็นสภาพของป่าหมอกมายาจากด้านนอกแล้ว ยังจะมีผู้ใดคิดก้าวเท้าเข้ามาอีกหรือ?

ฉินอีมีสีหน้าขบคิดราวกำลังไตร่ตรอง

“พลังปราณของอีกฝ่ายมิได้รุนแรงนัก”

และพอเห็นท่าทีของเขา ทุกคนก็เริ่มตื่นตัวขึ้นมาทันที

“พี่ใหญ่ พวกนั้นมากันกี่คน?”

“น่าจะห้าคน”

ดวงตาเรียวยาวของฉินอีหรี่ลง

แต่ที่เขาไม่ได้บอกก็คือ เรื่องที่ลมปราณที่แสนจะคุ้นเคยของอีกฝ่ายนั้น

พี่เหลยสี่เกาหัวแกรกๆ

“เช่นนั้นให้ข้าไปตรวจดูดีหรือไม่?”

“ไม่จำเป็น พวกนั้นเข้ามาไม่ถึงบริเวณนี้หรอก”

ฉินอีชะงักไปนิด แล้วรั้งพี่เหลยสี่ไว้

…

ขณะเดียวกัน ร่างหลายร่างที่เพิ่งเดินเข้าไปในป่าก็หยุดฝีเท้าลง

เป็นเจียงอวี่เฉิงและพรรคพวกที่กลับมาที่นี่อีกครั้ง

ซึ่งนอกจากเขา ก็มีคนติดตามมาด้วยสี่คน

นั่นก็คืออวี้ฉือซง เจี่ยนชูเย่ ซ่งหลวนและราชครูอย่าง…ซย่าโหวหรง

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเพราะอันใดเขาถึงมาที่นี่

และในเมื่อพูดขนาดนี้แล้ว ใครจักปฏิเสธได้กัน?

แต่ซ่งหลวนนั้นไม่พอใจอย่างมาก ก่อนจะหันไปมองเจียงอวี่เฉิง

ครั้งนี้พวกเขามาเพื่อตามหาบัวระบำ แต่สุดท้ายกลับเบี่ยงเส้นทางมาหาคนในป่าหมอกมายาก่อนอย่างนั้นหรือ?

เดิมทีเขาคิดว่าเจียงอวี่เฉิงจะเอ่ยห้าม แต่คิดไม่ถึงว่าเจียงอวี่เฉิงจะร่วมด้วยช่วยกันเสียอย่างนั้น

ให้ตายสิ ซ่งหลวนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องกลืนคำพูดทั้งหมดกลับลงท้องไป

สองมือของเจียงอวี่เฉิงที่ซ่อนอยู่ใต้แขนเสื้อกำหมัดแน่น พร้อมความรู้สึกกระวนกระวายใจที่ผุดออกมาเล็กน้อย

สมองของเขาบอกว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่ฉู่หลิวเยว่จะมีชีวิตอยู่ แต่ลึกๆ ในใจของเขา กลับมีความหวังอย่างที่ไม่สามารถบรรยายได้ซ่อนอยู่

ถ้านางยังมีชีวิตอยู่จริงๆ ล่ะ…

พลันรอยยิ้มที่สดใสก็ปรากฏขึ้นในใจของเขา

ซั่งกวนหว่านก็กลายเป็นแบบนั้นไปแล้ว แถมไม่รู้จะฟื้นตัวได้เมื่อไร

และไม่รู้ว่าเขาจะหมดความอดทนยามเผชิญหน้ากับซั่งกวนหว่านตอนไหน

แต่จู่ๆ เขาก็นึกอันใดขึ้นมาได้ พลันหันไปมองอวี้ฉือซง แล้วโพล่งถามออกไปราวไม่ได้ตั้งใจ

“ซงเหล่า มีใครแจ้งคู่หมั้นของฉู่หลิวเยว่ เกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่บ้างหรือยัง?”