ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 786
ฉู่หลิวเยว่ใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ!
นี่สินะ ขุมพลังที่แท้จริงของเมล็ดพันธุ์ศักดิ์สิทธิ์!
ช่างดูผยอง! โอหัง! และแข็งแกร่งยิ่งนัก!
แต่มิทันไร องค์ไท่จู่ก็โพล่งขึ้นมาทันที
“จงระวังตัว หลิวเยว่!”
แม้เมล็ดพันธุ์ศักดิ์สิทธิ์นี้จะยังไม่เติบโตเต็มที่ แต่ก็ไม่ควรประมาท!
หากดูจากความแข็งแกร่งของฉู่หลิวเยว่ในปัจจุบันแล้ว เกรงว่าการต่อกรกับมันอาจจะยังเป็นเรื่องที่ยากอยู่!
ทันใดนั้น องค์ไท่จู่ก็เคลื่อนตัวไปบังฉู่หลิวเยว่ไว้ทันทีโดยแทบไม่ต้องคิด!
ฉู่หลิวเยว่รู้สึกอบอุ่นในใจ พลางเอ่ย
“องค์ไท่จู่ ท่านอย่าได้กังวลไปเลย ข้ารู้ดีว่ากำลังทำอันใดอยู่”
องค์ไท่จู่หันกลับไปมองด้วยความประหลาดใจ ก่อนจะเห็นฉู่หลิวเยว่ที่ค่อยๆ ลุกขึ้นยืน
นางตั้งจิตทำสมาธิ พลันมีชั้นแสงสีทองแผ่ขยายออกมาปกคลุมร่างของนาง!
และเพียงพริบตา แสงเหล่านั้นก็รวมตัวกันกลายเป็นชุดเกราะศักดิ์สิทธิ์ทองแดง!
มือซ้ายของนางกระชับโล่สีดำไว้มั่น พร้อมมือขวาที่หยิบกระบี่หลงหยวนออกมา!
ทั่วทั้งร่างเต็มไปด้วยกลิ่นอายจิตสังหารที่พร้อมฟาดฟัน!
“นะ นี่เจ้าจะสู้กับมันอย่างนั้นหรือ!?”
องค์ไท่จู่ร้องถามด้วยความตกใจจนเสียงหลง
ริมฝีปากแดงสวยของฉู่หลิวเยว่แย้มยิ้มซื้อใจเขา พลันกระตุกยิ้มมุมปาก
ดวงตากลมโตเสมือนหยกดำคู่นั้นทอแสงเป็นประกาย!
“ถ้าไม่ทำเช่นนั้น มันจะยอมปล่อยข้าไปหรือ?”
น้ำเสียงของฉู่หลิวเยว่นั้นอ่อนโยนราวกับสายลม แต่ทุกคำพูดกลับแฝงไปด้วยความตั้งมั่นในการต่อสู้!
โดนขังอยู่ในนี้มาเกือบปี ในที่สุดนางก็เข้าใจเจตนารมณ์ของเมล็ดพันธุ์ศักดิ์สิทธิ์แล้ว
เจ้าสิ่งนี้มีจิตวิญญาณของตัวเอง และอาจกล่าวได้ว่ามันคือจิตวิญญาณที่มีจิตสำนึก
นางสามารถใช้วิธีการต่างๆ เพื่อช่วงชิงพลังของมันได้ แต่ถ้าต้องการให้มันยอมจำนนอย่างแท้จริง นางจักต้องปราบมันให้สิ้นซาก!
ทั่วทั้งร่างของฉู่หลิวเยว่ ถูกห่อหุ้มไปด้วยพลังปราณที่กำลังพุ่งพล่าน!
และรอยแตกบนเมล็ดพันธุ์ศักดิ์สิทธิ์ ก็ยิ่งขยายใหญ่ขึ้น!
องค์ไท่จู่มองไปยังท่าทางที่แน่วแน่อย่างหาที่เปรียบไม่ได้ของฉู่หลิวเยว่ พลันจำต้องกลืนคำพูดที่เตรียมเอ่ยโน้มน้าวใจเหล่านั้นลงคอไปในทันที เขาพูดไม่ออก
ราวกับมีอันใดจุกอยู่ที่คอ
สุดท้าย เขาก็ทำเพียงพยักหน้ากลับไปเล็กน้อย
พลันเลื่อนสายตาไปจดจ้องที่กระบี่หลงหยวน
สิ่งที่เขาทำได้ในตอนนี้ มีเพียงคอยช่วยเสริมพลังให้นางเท่านั้น
หวีด!
กระบี่หลงหยวนแผดเสียงร้องลากยาว!
จิตใจของฉู่หลิวเยว่สั่นไหว ม่านน้ำที่อยู่ตรงหน้านางสลายไปในทันที พลันกลั่นตัวเป็นไข่มุกธาราแล้วหวนกลับสู่ร่างกายของนางอย่างรวดเร็ว
กำแพงที่ขวางกั้นระหว่างทั้งสองมลายหายไปแล้ว!
ถึงคราที่ฉู่หลิวเยว่และเมล็ดพันธุ์ศักดิ์สิทธิ์ได้เผชิญหน้ากันอย่างเป็นทางการ!
แกรก!
สิ้นเสียงแตกที่ดังชัดเจน พื้นผิวของผลึกก็เต็มไปด้วยรอยแตกร้าว!
ชิ้นส่วนที่แตกเหล่านั้นหลอมละลายเข้าไปในเมล็ดพันธุ์ศักดิ์สิทธิ์อย่างไวราวกับสายน้ำหลาก แล้วควบแน่นเป็นชั้นน้ำแข็งบางๆ
ผ่านไปครู่หนึ่ง เมล็ดพันธุ์ศักดิ์สิทธิ์สีเขียวเข้มขนาดประมาณข้อนิ้ว ก็เผยร่างออกมาให้ฉู่หลิวเยว่ได้เห็นมันเต็มสองตา!
ฉู่หลิวเยว่กระชับกระบี่หลงหยวนในมือแน่น แล้วตวัดมันขึ้นสูง!
พื้นที่รอบๆ เมล็ดพันธุ์ศักดิ์สิทธิ์เริ่มพลังทลายลงอย่างเงียบๆ!
“กระบี่หลงหยวน!”
ฟาดฟัน!
พลันเกิดแสงสว่างวาบราวคืนเดือนหงาย! ที่เต็มไปด้วยแสงดาวพร่างพราว!
…
ประเดี๋ยวถึงที่หมาย ซ่งหลวนจักต้องขี้ขลาดขึ้นมาแน่
ทว่าเดินไปได้ไม่นาน ฝีเท้าของซ่งหลวนก็เริ่มช้าลง
ยิ่งเขาเข้าใกล้บัวระบำมากเท่าไร เขาก็ยิ่งลังเลที่จะไปต่อมากเท่านั้น
เจี่ยนชูเย่ปรายตามองทะเลสาบด้านหน้า พลันส่งเสียง “จิ๊” ออกมา แล้วถามด้วยความสงสัย
“เหตุใดถึงมีก้อนน้ำแข็งลอยอยู่บนผิวทะเลสาบมากมายเพียงนี้? เมื่อก่อนตอนที่ข้ามาที่นี่ มันไม่มีอันใดเช่นนี้เลยนะ? ถ้าไม่ผิด ทะเลสาบกระจกแห่งนี้ไม่เคยมีฤดูหนาว ฉะนั้นมันก็ไม่ควรจะมีน้ำแข็ง…”
“ท่านพูดถูก เมื่อก่อนทะเลสาบกระจกเป็นเช่นนั้นจริงๆ ทว่าก้อนน้ำแข็งเหล่านี้ มันมีมาตั้งตอนที่พวกข้าเข้ามาคราก่อนแล้ว แต่ว่าตอนนั้นมันไม่เยอะแบบนี้”
เจียงอวี่เฉิงกวาดสายตามองไปรอบๆ ด้วยท่วงท่าที่สง่างาม
“พวกข้าเองก็ไม่รู้ว่ามันเกิดเรื่องอันใดขึ้นกันแน่”
“ดูนั่นสิ ชั้นน้ำแข็งบนผิวน้ำเกือบจะขยายมาเชื่อมต่อถึงด้านนี้แล้ว!”
ซย่าโหวหรงชี้ไปข้างหน้าและพูดด้วยความประหลาดใจ
ระหว่างป่าหมอกมายาและทะเลสาบกระจกนั้นมีแนวสันเขื่อนยาวขวางกั้นอยู่ แต่แนวสันเขื่อนนั้นไม่ได้ถูกวางเป็นเส้นตรง
ดังนั้น สำหรับคนที่มองดูบัวระบำที่ลอยอยู่กลางทะเลสาบแล้ว หากมองจากบางตำแหน่งอาจจะรู้สึกใกล้ และอีกบางตำแหน่งอาจจะรู้สึกไกล
และใกล้ตำแหน่งของพวกเขา ก็เป็นจุดที่ขอบสันเขื่อนของทะเลสาบกระจกจมลงเล็กน้อย
ซึ่งบริเวณนั้นคือจุดที่ใกล้บัวระบำมากที่สุด
และในขณะเดียวกัน แผ่นน้ำแข็งที่ลอยอยู่บนพื้นผิวของทะเลสาบกระจกนั้น ก็ได้เชื่อมต่อกันจนกลายเป็นสะพานน้ำแข็ง ประหนึ่งเส้นทางที่เชื่อมสถานที่ทั้งสองแห่งเข้าด้วยกัน
แน่นอนว่าการใช้เส้นทางนั้นเข้าไป ย่อมเป็นวิธีที่ดูมีความหวังมากที่สุด ในการเข้าไปถอนบัวระบำได้อย่างปลอดภัย
เจี่ยนชูเย่เหลือบมองซ่งหลวนเล็กน้อย
“ซ่งหลวน เช่นนั้น… เจ้าเข้าไปก่อน?”
ซ่งหลวนอยากจะปฏิเสธ แต่สุดท้ายเขาก็กัดฟันแล้วตอบตกลง
กระบี่เล่มยาวสีม่วงทองพลันปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา!
เขากระโดดขึ้นไปบนอากาศ แล้วพุ่งตัวออกไปพร้อมกระบี่เล่มนั้น!
บัวระบำเริ่มขยับไปมาเล็กน้อย
ก่อนที่ชั้นน้ำแข็งบางๆ จะค่อยๆ แผ่ขยายปกคลุมกลีบดอกโปร่งแสงเหล่านั้น
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
ขอบคุณมากค่ะ สนุกมากกกค่ะ...
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...