ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 800

อวี้ฉือซงพยักหน้า

“เช่นนั้นก็ดีเหมือนกัน พระวรกายขององค์หญิงสามสำคัญมาก ควรได้รับการวินิจฉัยดูแลอย่างถี่ถ้วน”

สาวใช้คิดไม่ถึงว่าพวกเขาจะเอ่ยเช่นนั้น พลันรีบพูดแทรกอย่างลุกลี้ลุกลน

“ตะ…ตะ…แต่แม่นางฉานอี้บอกให้เชิญแค่เจ้าสำนักซ่งคนเดียวเท่านั้น… ข้าน้อยมิกล้าขัดคำสั่งเจ้าค่ะ”

ในวังนี้มีผู้ใดกล้าขัดคำสั่งฉานอี้ด้วยหรือ?

และเมื่อเป็นเรื่องขององค์หญิงสาม ฉานอี้ก็จะยิ่งเคร่งครัดเป็นพิเศษ

ถ้านางพาสองคนนี้ไปด้วย ฉานอี้ย่อมมิกล้ามีปากมีเสียงกับพวกเขา หรือด่าทอนาง แต่มันก็ยากที่ยืนยันความปลอดภัยของนางเช่นกัน

เจี่ยนชูเย่หัวเราะเยาะและพูดราวกับล้อเล่น

“พวกข้าทุกคนรู้ว่าองค์หญิงสามไว้ใจและชื่นชมการทำงานของฉานอี้ขนาดไหน แต่สุดท้ายนางก็เพียงสาวใช้ หรือจะบอกว่า การที่พวกข้าจักเข้าเฝ้าองค์หญิงสามนั้น ต้องขอความเห็นจากนางก่อนหรือ?”

สาวใช้ตัวน้อยรีบคุกเข่าลงอย่างรวดเร็ว

“ข้าน้อยมิได้หมายความเช่นนั้นเจ้าคะ! เพียงแต่ แต่…”

“ยังมี ‘แต่’ อีกหรือ? พวกข้าเองก็เป็นห่วงสุขภาพขององค์หญิงสามเช่นกัน จึงต้องการรีบไปดูอาการนางให้แน่ใจโดยเร็ว เอาไว้ถ้าไปถึงตำหนักฮวาหยางแล้ว องค์หญิงสามไม่สามารถออกมาพบพวกข้าได้จริงๆ เช่นนั้น พวกข้าจะไม่รั้นแล้วยอมถอยกลับแต่โดยดี”

ปะโยคนั้นทำเอาสาวใช้ไปต่อไม่ถูกเลยทีเดียว

หากเป็นคนอื่นสาวใช้คงแย้งได้ แต่เจี่ยนชูเย่และอวี้ฉือซงต่างก็เป็นเซียนหมอชั้นแนวหน้าของราชวงศ์เทียนลิ่ง อีกทั้งยังเสนอตัวเข้าช่วยตรวจดูอาการขององค์หญิงด้วยตัวเองอีก ซึ่งก็ฟังดูสมเหตุสมผลจนเอ่ยขัดไม่ได้

ซย่าโหวหรงขมวดคิ้วเล็กน้อย และพูดว่า

“ความจริงแล้วพวกเราไม่ต้องเข้าไปก็ได้ เพราะในวังยังมีเหล่าแพทย์ชั้นสูงอย่าง จั่วหมิงซี และคนอื่นๆ อยู่ ถ้าพวกเราเข้าไปตอนนี้ เกรงว่าอาจจะเป็นการรบกวนแทนเสียมากกว่า…”

อวี้ฉือซงขัดจังหวะเขาเบาๆ

“องค์หญิงสามมิได้เสด็จออกจากตำหนักนานแล้ว ทุกคนล้วนเป็นวิตกกังวล และตอนนี้องค์ชายใหญ่ก็ยังบาดเจ็บถึงขั้นล้มหมอนนอนเสื่ออีก ถ้าไม่มีใครออกมาควบคุมสถานการณ์โดยรวมโดยเร็ว อีกไม่นานทั่วทั้งวังจักต้องวุ่นวายแน่นอน พวกข้าหวังดีและทำเพื่อประโยชน์ของส่วนรวม หรือจะให้พวกข้าปล่อยให้องค์หญิงสามทรมานอยู่เช่นนั้นหรือ?”

เมื่อพูดเช่นนี้แล้ว สาวใช้จักแย้งเอ่ยอันใดได้อีก นางทำได้เพียงกัดฟันแล้วยอมพวกเขาอย่างจำนน

ริมฝีปากของซย่าโหวหรงขยับราวต้องการที่จะหยุดอีกฝ่าย แต่เขาคิดหาเหตุผลดีๆ มาเถียงไม่ได้

เจี่ยนชูเย่เหลือบมองเขา พลันหัวเราะเสียงต่ำแล้วยิ้มตอบ

“ดูเหมือนสีหน้าของท่านจักไม่ค่อยดีเท่าใดนัก ใต้เท้าซย่า หรือท่านอาจจะเหนื่อยกับการเดินทางครานี้? เช่นนั้น เหตุใดท่านจักไม่กลับไปพักผ่อนเสียก่อนเล่า?”

ซย่าโหวหรงปฏิเสธข้อเสนอทันที

“ในเมื่อพวกเจ้าจักไปกันหมด แล้วข้าจะไม่ไปได้อย่างใด?”

หลังจากกลับมาถึงซีหลิง เจียงอวี่เฉิงไม่ต้องการให้เจี่ยนชูเย่และอวี้ฉือซงเข้าวัง ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเขาไม่ต้องการให้คนพวกนี้เข้าพบหญิงองค์สาม

และพอเห็นว่ายามนี้ไม่มีใครสามารถหยุดพวกเขาได้ แน่นอนว่าราชครูอย่างเขาจึงต้องรีบตามประกบในทันนี้

จากนั้นคนทั้งหมดก็เดินไปยังตำหนักฮวาหยางพร้อมสาวใช้

…

และไม่นานพวกเขาก็มาถึงตำหนัก

ทว่าพอฉานอี้ที่รออยู่ด้านนอกเห็นพวกเขา ใบหน้าของนางก็พลันชะงักค้างไปทันที

สาวใช้ตัวน้อยวิ่งไปข้างหน้า แล้วยืนตัวสั่นเทาพลางอธิบายสถานการณ์ทั้งหมดให้ฉานอี้ฟัง

“…เหล่าใต้เท้าเป็นห่วงพระพลานามัยขององค์หญิงเจ้าค่ะ จึงพากันตามข้าน้อยมา แล้วบอกว่าจะช่วยตรวจดูอาการขององค์หญิง…”

ฉานอี้ตกใจจนผงะ

พวกเขาอยากช่วยดูอาการของพระองค์หรือ?

จะเป็นไปได้อย่างใดกันเล่า!?

สภาพขององค์หญิงสามในตอนนี้ไม่พร้อมรับแขกเลยสักนิด!

ถ้าคนพวกนี้เห็นเข้า…ไม่รู้จะเกิดอันใดขึ้นบ้าง!

นางเริ่มทักทายพวกเขาด้วยความเคารพ ก่อนจะแจ้งด้วยคำพูดสละสลวยว่าซั่งกวนหว่านนั้น ไม่สะดวกที่จะพบคนจำนวนมากพร้อมกัน ยกเว้นซ่งหลวน และทำได้เพียงเชิญคนที่เหลือกลับไป

เจี่ยนชูเย่ยิ้มเยาะในใจ

ไม่ใช่ว่านางไม่พร้อมเจอใครหรอก นางแค่ไม่อยากพบเขากับอวี้ฉือซงต่างหาก!

ตอนแรกเขาแค่สงสัยเล็กน้อย แต่ตอนนี้เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

การที่ซั่งกวนหว่านทำเช่นนี้ ถ้าไม่เรียกลำเอียงแล้วจักเรียกอันใดได้อีก?

แม้จะสุขภาพไม่ดีจริงๆ แต่การพบคนสองสามคนพร้อมกันนั้น ก็ไม่น่าใช่เรื่องยากเย็นแสนเข็ญแต่อย่างใด

นอกจากนี้ ทักษะทางการแพทย์ของเขาและอวี้ฉือซงนั้น อยู่ในระดับสูงสุดของราชวงศ์เทียนลิ่งทั้งหมด มากกว่าเซียนหมอหลายๆ คนเลยก็ว่าได้ แต่ซั่งกวนหว่านกลับหลีกเลี่ยงพวกเขา ราวกับหนีนาคีและแมงป่อง

น่าสงสัยจริงๆ

เมื่อเห็นว่าคนที่เหลือยังไม่ยอมจากไปไหน ฉานอี้จึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากพูดว่า

“พระวรกายขององค์หญิง ได้รับการวินิจฉัยดูแลรักษาจากใต้เท้าจั่วและคนอื่นๆ แล้ว หรือว่าพวกท่านไม่เชื่อใจใต้เท้าจั่ว?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน