ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 807
สรุปบท บทที่ 807 ความจริงจากปากคนเมา: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
ตอน บทที่ 807 ความจริงจากปากคนเมา จาก ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 807 ความจริงจากปากคนเมา คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายการเกิดใหม่ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ที่เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
แม่เล้าจางและคนอื่นๆ รีบตามไปทันที ก่อนจะมองภาพเบื้องหน้าอย่างกระอักกระอ่วน อยากอยู่ต่อหรือ ก็ไม่ แต่จะให้ทิ้งไปแบบนี้ก็ไม่ได้ พลันรีบเอ่ยกับซย่าโหวถิงอันอย่างกระวนกระวาย
“คุณชายรองเจ้าคะ ทะ ท่าน คือว่า… คุณหนูเจียงที่สี่ ยืนกรานที่จะเข้ามา พวกเราห้ามแล้ว แต่ก็ห้ามไม่อยู่…”
ซย่าโหวถิงอันนวดขมับของเขา สมองของเขายังจับต้นชนปลายไม่ถูก และไม่รู้ว่าเกิดอันใดขึ้นกันแน่
“… อวี่จือ เหตุใดเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่?”
เจียงอวี่จือสั่นสะท้านไปทั้งร่าง ใบหน้าสวยที่แต่เดิมสง่างามบิดเบี้ยวเล็กน้อย
นางยกมือขึ้นชี้หน้าซย่าโหวถิงอันด้วยความโกรธ พลันเอ่ยเสียงเฉียบขาด
“เจ้ายังมีหน้ามาถามข้าว่ามาเหตุใดอีกหรือ? ไม่สำเหนียกตัวเองบ้างเล่าว่าเจ้าทำอันใดลงไปบ้าง!? ซย่าโหวถิงอัน เจ้ายังมียางอายอยู่บ้างหรือไม่!?”
เมื่อได้ยินเจียงอวี่จือเอะอะโวยวายเช่นนั้น ซย่าโหวถิงอันก็พลันรู้สึกไม่พอใจ
ปกติแล้วเขามักจะยอมนางตลอด นางต้องการอันใด เขาก็ทำให้ เมื่อนางอารมณ์เสีย เขาก็ยอมเป็นที่ระบายให้นาง
แต่ตรงนี้มันเป็นที่สาธารณะ การที่นางตวาดด่าทอเขาเช่นนี้ ถือเป็นการไม่ไว้หน้าเขาเลยสักนิด!
เดิมทีซย่าโหวถิงอันก็เมาค้างและไม่สบายตัวอยู่แล้ว แต่สิ่งนี้ทำให้เขาหงุดหงิดมากขึ้น ใบหน้าหล่อฉายแววเย็นชาดุดัน
“โหวกเหวกอันใดของเจ้า! ไม่ได้ดูเลยหรือว่าที่นี่มันที่ไหน!? มันใช่สถานที่ที่เจ้าจะมาโวยวายหรือไม่!?”
อย่างใดเสีย เจียงอวี่จือก็เป็นถึงคุณหนูลำดับสี่ของตระกูลเจียง การที่คุณหนูผู้สูงศักดิ์อย่างนาง มาทำตัวไร้มารยาทเช่นนี้ในหอคอยชุนเฟิงนั้น มีแต่จะทำให้ภาพลักษณ์ของนางดูต่ำลง!
“แล้วข้ามาไม่ได้หรือ? เหตุใด เพราะข้ามาขัดความสุขของเจ้าหรือ!?”
ดูเหมือนเจียงอวี่จือจะเสียสติไปแล้ว นางเถียงเขาฉอดๆ นัยน์ตาของนางแดงก่ำ ใบหน้างามบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ พลางกัดฟันกรอดขณะเอ่ยเถียงเขา!
ซย่าโหวถิงอันหรี่ตาลง พลันเหลือบมองประตู
ไม่นานก็มีคนมามุงดูเหตุการณ์มากขึ้นเรื่อยๆ ราวกับกำลังดูเรื่องน่าขัน
เขาจึงพยายามระงับความโกรธไว้ และพูดว่า
“อวี่จือ เจ้าใจเย็นก่อนเถิด หลังจากปิดประตูแล้วค่อยมาคุยกัน…”
เขาพยายามพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลง แต่เจียงอวี่จือกลับยิ้มเยาะ เสมือนได้ฟังเรื่องตลก
“ปิดประตูหรือ ให้ข้าปิดประตู เพื่อให้เจ้าเสพสมราคะต่อหรือไร?”
ซย่าโหวถิงอันขมวดคิ้ว
“เพ้อเจ้ออันใดของเจ้า…”
ทว่าพูดยังไม่ทันจบ ก็มีมือนุ่มๆ ของใครบางคนวางลงบนไหล่ของเขา
พร้อมกับเสียงนุ่มรื่นหูของสตรีนางหนึ่งที่ดังมาจากด้านหลัง
“คุณชายรองเจ้าคะ…”
ซย่าโหวถิงอันตกใจจนหันกลับไปมอง!
ก่อนจะเห็นเด็กสาวรุ่นราวสิบห้าสิบหก กำลังกอดผ้าห่มอยู่ข้างกำแพง!
มือข้างหนึ่งของนางจับยึดผ้าห่มไว้แน่น เพื่อปกปิดร่างกายของตน ในขณะที่อีกมือหนึ่งนั้นวางอยู่บนไหล่ของเขาอย่างระมัดระวัง
แขนเรียวขาวอ่อนนุ่มนั้นนวลเนียนดุจรากบัว และมีรอยแดงจางๆ บนกระดูกไหปลาร้าเรียวสวยอยู่ประปราย
สิ่งนั่นคืออะไร แค่มองก็น่าจะรู้อยู่แล้ว!
ซย่าโหวถิงอันตกตะลึง! จนแทบกระโดดลงจากเตียง!
“เจ้าเป็นใคร!?”
ผมสีดำของสาวเจ้ายุ่งเหยิง ทว่ามันกลับขลับให้ร่างเล็กนั่นดูงามน่ามองยิ่งนัก
ผิวพรรณขาวผ่อง ริมฝีปากเล็กแดงเรื่อ รวมทั้งดวงตากลมโตคู่นั้น ที่ยามนี้แพรขนตายาวกำลังสั่นระริก จนคนมองรู้สึกสงสารระคนเอ็นดู
โดยเฉพาะยามที่เห็นว่าดวงตากลมยังคงเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา ซึ่งทำให้ผู้มองลังเลจนพูดไม่ออก
เมื่อได้ยินเช่นนี้ นางก็เบิกตากว้างราวไม่อยากจะเชื่อ กายบางสั่นเล็กน้อย ธารน้ำใสสองสายไหลลงมาบนใบหน้าสวยของนาง
“… คุณชายรองเจ้าคะ เมื่อวาน… ข้าน้อยเพียงเช็ดตัวให้ท่าน เพราะอยากให้ท่านนอนหลับสบาย ตะ แต่ท่านกลับจับมือข้าน้อยไม่ปล่อย… แล้ว… จากนั้นก็…”
นางกัดริมฝีปากแน่น ทั้งละอายใจและโกรธเคือง พลางก้มหน้าลงต่ำไม่พูดต่อ และเอาแต่ปล่อยให้น้ำตาไหลลงมา
แต่ถึงนางจะไม่พูด ทุกคนก็เดาได้อยู่แล้วว่าเกิดอันใดขึ้น
เมื่อเห็นท่าทางเศร้าโศกและน่าสมเพชของเด็กสาว ซย่าโหวถิงอันก็จำต้องกลืนคำตำหนิเหล่านั้นลงไป ตอนนี้เขาพูดอันใดไม่ออกแล้ว
จิตใจของเขากระสับกระส่ายไปหมด
ไม่แปลกตอนเจียงอวี่จือพุ่งเข้ามา นางจะมีปฏิกิริยาเช่นนั้น และไม่แปลกใจที่นางพูดจารุนแรงใส่เขา…
ตอนแรกเขาคิดว่า เป็นเพราะตัวเองเมาค้างในหอคอยชุนเฟิง แต่กลับกลายเป็นว่า…
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...