ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 808
สรุปบท บทที่ 808 พบกันอีกครั้ง: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
บทที่ 808 พบกันอีกครั้ง – ตอนที่ต้องอ่านของ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
ตอนนี้ของ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายการเกิดใหม่ทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 808 พบกันอีกครั้ง จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
ที่ด้านนอกประตู มีสายตาหลายคู่กำลังจ้องมองพวกเขาอยู่
เจียงอวี่จือรู้สึกราวกลับมีหนามทิ่มแทงอยู่กลางหลัง นางไม่เคยรู้สึกขายหน้าขนาดนี้มาก่อน!
นางจ้องซย่าโหวถิงอันตาเขม็ง ดวงตาทั้งสองข้างแดงก่ำ ทุกคำพูดที่เอ่ยออกมานั้น ผ่านราวกับขบเคี้ยวเขี้ยวฟันอย่างโกรธแค้น
“เจ้าพูดเองนะ ซย่าโหวถิงอัน! แล้วอย่ามาเสียใจทีหลังก็แล้วกัน!”
หลังจากพูดจบ นางก็หันหลังกลับและย่ำเท้าออกไปนอกห้องทันที!
ทุกคนหลีกทางให้นางอย่างรวดเร็ว
และเพียงพริบตา เงาของเจียงอวี่จือก็หายลับไปจากหอคอยชุนเฟิง
ทุกคนล้วนเงียบไม่พูดไม่จากันอยู่นาน
สุ่ยหลิวเอ๋อร์กระตุกยิ้มราวคิดไม่ถึง
เพราะมันดีกว่าที่นางคาดไว้เสียอีก
นางส่งข่าวให้เจียงอวี่จือเพื่อหลอกล่อให้อีกฝ่ายวิ่งแจ้นมาที่นี่ เดิมทีนางต้องการให้พวกเขาทะเลาะกัน จนเผลอหลุดเรื่องโอสถเก้าสวรรค์ฟื้นคืนออกมา
แต่คิดไม่ถึงว่าจู่ๆ พวกเขาก็ยกเลิกงานสมรสเช่นนี้?
ส่งผลให้ตอนนี้คนตระกูลซย่าโหวไม่มีส่วนได้ส่วนเสียกับเรื่องนี้แล้ว
ทว่าหากพวกเขายังต้องการเป็นทองแผ่นเดียวกันกับตระกูลเจียง นอกจากยกเรื่องโอสถเก้าสวรรค์ฟื้นคืนมาต่อรอง ก็เกรงว่าพวกเขาจะไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว
เช่นนี้ก็ยิ่งเข้าทางนางเลย
สุ่ยหลิวเอ๋อร์หันกลับไปมองซย่าโหวถิงอัน
เขายังยืนอยู่ที่เดิม พร้อมใบหน้าที่ดูซีดเซียว และสีหน้าที่ดูซับซ้อนมาก
สุราขวดนี้ ช่างคุ้มค่าเสียจริง
“คุณชายรอง ดูเหมือนคุณหนูเจียงที่สี่จะเสียใจมากเลยนะเจ้าคะ ท่านจะไม่ตามไปง้อนางหน่อยหรือ?”
สุ่ยหลิวเอ๋อร์ทำทีเกลี้ยกล่อมด้วยความเข้าใจ
แต่แล้วความกังวลที่เกิดขึ้นในใจของซย่าโหวถิงอัน ก็พลันหายไปทันที
เขาตอบกลับเสียงแข็ง
“นางจะไปไหนก็เรื่องของนาง เกี่ยวอันใดกับข้ากัน!?”
ชั่วขณะหนึ่ง สีหน้าของสุ่ยหลิวเอ๋อร์เปลี่ยนไป ก่อนจะทำทีหัวเราะพลางเอ่ย
“เข้าใจแล้วเจ้าค่ะ… ย่อมเป็นไปตามที่ท่านกล่าวมา เช่นนั้น… เหล่าข้าน้อยขอตัวลา และหากต้องการสิ่งใด ท่านสามารถเรียกพนักงานได้ทุกเมื่อเจ้าค่ะ”
พอพูดจบ นางก็หันกลับไปยิ้มให้คนอื่นๆ
“พวกเจ้าไปได้แล้ว!”
เพียงเท่านี้ทุกคนก็กลับไปทำหน้าที่ของตัวเอง
แต่ในเมื่อเจอหัวข้อสนทนาใหม่ที่ร้อนแรงแบบนี้ ใครมันจะอดใจไม่ซุบซิบนินทาได้กัน?
อีกไม่นานละครน้ำเน่าในหอคอยชุนเฟิงเรื่องนี้ ก็จะแพร่กระจายไปทั่วเมืองซีหลิง!
สุ่ยหลิวเอ๋อร์โบกมือให้เด็กสาวในห้อง
“เสี่ยวเตี๋ย มานี่สิ”
เด็กสาวผู้มีนามว่าเสี่ยวเตี๋ย กัดฟันแน่น แล้วค่อยๆ ลุกขึ้นมาใส่เสื้อผ้าเงียบๆ
เมื่อเดินมาหยุดอยู่ข้างซย่าโหวถิงอัน นางก็ค่อมตัวลงแล้วหลุบตามองต่ำ
เธออวยพรร่างกายของเธอ ลดคิ้วของเธอและมองตา
“เหตุการณ์ในวันนี้เป็นเพราะเสี่ยวเตี๋ยผู้เดียว ไม่ใช่ความผิดใครอื่นเลยเจ้าค่ะ”
ซย่าโหวถิงอันเองก็รู้ดีว่าเรื่องนี้ ตนเองก็มีส่วนผิดอยู่มาก และไม่แปลกที่เด็กสาวตัวเล็กๆ จะหัวเสีย ยิ่งได้ยินสิ่งที่นางพูด เขาก็ยิ่งรู้สึกสมเพชตัวเองในใจ
เสี่ยวเตี๋ยพูดต่อ
“คุณชายรองและคุณหนูเจียงที่สี่นั้นเป็นคู่สร้างคู่สมที่สวรรค์สร้างมาให้ครองคู่ แต่กลับถูกคนอย่างเสี่ยวเตี๋ยทำลายความสัมพันธ์ของพวกท่าน เป็นเสี่ยวเตี๋ยเองที่ไม่หักห้ามใจ และเสี่ยวเตี๋ยยินดีไปที่จวนตระกูลเจียงเพื่อสารภาพผิด… ขอเพียงคุณหนูเจียงที่สี่ให้อภัย จะให้เสี่ยวเตี๋ยทำอันใดก็ยอมเจ้าค่ะ”
เมื่อเห็นอีกฝ่ายยอมผ่อนปรนให้กันขนาดนี้ ซย่าโหวถิงอันก็ยิ่งไม่สบายใจ
และพอนึกถึงความเย่อหยิ่งและอวดดีของเจียงอวี่จือเมื่อครู่ก่อน เขาก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟขึ้นมาอีกครั้ง
นี่ขนาดยังไม่แต่งนะ!
ถ้าแต่งกันไปไม่รู้อนาคตจะเกิดอันใดขึ้น!
“เจ้าจะไปจวนตระกูลเจียงเหตุใด!? อยู่ที่นี่แล้วรอเงียบๆ ก็พอ!”
ซย่าโหวถิงอันครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วหยิบแหวนเฉียนคุนออกมา
“ตั้งแต่วันนี้เจ้าจะต้องไปอยู่กับข้า แต่เจ้าไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในจวนซย่าโหว ข้าจะให้คนหาเรือนเล็กๆ ให้เจ้า จากนั้น เจ้าก็จะเข้าไปอยู่นั่น”
เสี่ยวเตี๋ยตกใจระคนยินดียิ่ง นางคุกเข่าลงทันที ทว่าไม่กล้าแม้แต่จะตอบกลับไป
แต่ซย่าโหวถิงอันยังยืนยันคำเดิม เขาโยนแหวนเฉียนคุนให้นางแล้วเดินออกไปอย่างเร็ว
เขาต้องรีบกลับไปอธิบายเรื่องนี้ให้ท่านพ่อฟังโดยเร็ว!
ว่าจะเขาไม่แต่งงานแล้ว!
หลังจากที่ซย่าโหวถิงอันจากไป สุ่ยหลิวเอ๋อร์ก็เดินไปข้างหน้าแล้วพยุงเสี่ยวเตี๋ยขึ้นมา พลางยิ้มกริ่ม
“ลำบากเจ้าแล้ว เสี่ยวเตี๋ย”
เสี่ยวเตี๋ยยืนขึ้น ดวงตาคู่สวยฉายแววแน่วแน่ดุดัน เสียจนน่าฉงนว่าความอ่อนโยนเมื่อครู่ก่อนนั้นหายไปไหนกัน?
“คุณหนูหลิวเอ๋อร์มิต้องกังวลเจ้าค่ะ ซย่าโหวถิงอันผู้นั้นมิได้เอาเปรียบข้า”
นางเองก็ไม่อยากเสียสละตัวเองขนาดนั้น
สุ่ยหลิวเอ๋อร์หัวเราะและพูดว่า
“ข้าเข้าใจในส่วนของเจ้าดี เพียงแต่ หลังจากนี้ข้าคงต้องรบกวนเจ้ามากกว่าเดิม”
เสี่ยวเตี๋ยตัดสินใจ
“เพื่อฝ่าบาท ข้าจะฝ่าไฟและน้ำ ข้าจะไม่ลังเล!”
“เพื่อองค์หญิงใหญ่แล้ว ต่อให้บุกน้ำลุยไฟ ข้าก็จะทำเจ้าค่ะ!”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...