ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 813
สรุปบท บทที่ 813 สำเร็จ: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สรุปเนื้อหา บทที่ 813 สำเร็จ – ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
บท บทที่ 813 สำเร็จ ของ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ในหมวดนิยายการเกิดใหม่ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
พิธีสมรสระหว่างซย่าโหวถิงอันและเจียงอวี่จือ ได้พังทลายลงเสียแล้ว
หอคอยชุนเฟิงได้เกิดความโกลาหลขึ้น ซย่าโหวถิงอันถูกขับไล่ออกจากจวนไป ส่วนเจียงอวี่จือนั้นกลับถูกหมั้นหมายกับซย่าโหวอวี้ซู่ คุณชายสามแห่งตระกูลซย่าโหวแทน
เรื่องราวได้บานปลายไปไกลจนเหนือความคาดหมายของทุกคน อีกทั้งยังทำให้ผู้คนในเมืองซีหลิงที่กำลังรอดูเรื่องตลกของทั้งสองตระกูลล้วนต่างมึนงงไปตามๆ กัน
ช่างน่าแปลก เรื่องราวมาถึงขนาดนี้แล้ว เหตุใดตระกูลเจียงกับตระกูลซย่าโหวถึงยังจะเกี่ยวดองกันอีกล่ะ!?
ถ้าหากว่าเป็นตระกูลธรรมดาทั่วไป บางทีอาจจะมองหน้ากันไม่ติดแล้วด้วยซ้ำ
แม้ว่าทั้งสองตระกูลนี้ต่างมีอิทธิพลและอำนาจเป็นระดับต้นๆ ไม่ว่าจะทำอันใด ก็จักต้องพิจารณาปัจจัยแต่ละด้านอย่างละเอียด แต่คงไม่ถึงกับขนาดนี้หรอกกระมัง?
จะบอกว่าเป็นเจียงอวี่จือเอง ที่ต้องการเจาะจงไปเลือกคนตระกูลซย่าโหวโดยเฉพาะ!?
หรือว่าเป็นคนตระกูลซย่าโหว ที่รั้งเจียงอวี่จือไว้ไม่ยอมปล่อยไป?
บุคคลภายนอกนั้นไม่มีทางรู้ได้ และทำได้เพียงแค่พูดคุยกันอย่างสนุกปากเวลาว่างหลังอาหารเท่านั้น
…
แต่ไม่ว่าใครจะพูดอันใด พวกเขาต่างก็รู้ดีว่าคนที่เสียเปรียบ และต้องทนทุกข์ทรมานมากที่สุด ก็คือซย่าโหวถิงอัน
เจียงอวี่จือเป็นน้องสาวทางสายเลือดของเจียงอวี่เฉิง ใครบ้างจะไม่อยากสานสัมพันธ์กับพวกเขากัน?
แม้แต่จวนซย่าโหวก็ไม่เว้น
ซย่าโหวหรงนั้นเป็นถึงราชครู เมื่อก่อนเขาจึงไม่จำเป็นต้องให้ความสนใจกับเรื่องราวเหล่านี้มากนัก
แต่ตอนนี้ฝ่าบาทยังคงสลบไสลไม่ได้สติมาเกือบสองปี อำนาจเกือบทั้งหมดจึงตกอยู่ในมือของซั่งกวนหว่านและเจียงอวี่เฉิง
ในบรรดากลุ่มคนหนุ่มสาวแห่งจวนซย่าโหว อัจฉริยะฝึกหัดกลับไม่มีความโดดเด่นอันใด
พวกเขาจึงยิ่งต้องสร้างสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลเจียง
และการแต่งงานคือสิ่งที่ดีที่สุด
เมื่อก่อนที่ซย่าโหวถิงอันไปไหนมาไหนกับเจียงอวี่จือ ผู้คนล้วนคิดว่าคงใกล้จะมีข่าวดี และทุกคนต่างเกรงใจต่อจวนซย่าโหวยิ่งขึ้น
และสถานภาพของซย่าโหวถิงอัน ก็เพิ่มขึ้นตามกระแสเช่นกัน
และเพียงชั่วข้ามคืนที่ซย่าโหวถิงอันได้ถูกขับไล่ออกจากจวนซย่าโหว และคุณชายสามของตระกูลซย่าโหว กลับได้ขึ้นมาครองตำแหน่งอย่างเงียบๆ
ยังจะมีผลประโยชน์อันใดที่ซย่าโหวถิงอันสามารถเก็บเกี่ยวได้อีกบ้าง?
ทุกคนต่างคิดว่าซย่าโหวถิงอันได้เสียสติไปแล้ว
…
“คุณชายรองเจ้าคะ”
ณ เรือนหลังหนึ่งภายในเมืองซีหลิง ซย่าโหวถิงอันเอนกายนอนอยู่บนเตียงในห้อง ใบหน้าและร่างกายของเขาเต็มไปด้วยรอยบาดแผล ใบหน้าเดิมที่หล่อเหลานั้น ตอนนี้แทบจะบวมเปล่งเป็นก้อนกลมๆ
เสี่ยวเตี๋ยเดินเข้ามาพร้อมจานที่ประคองไว้ ในนั้นประกอบไปด้วยขวดหยกและผ้าพันแผลต่างๆ
“คุณชายรอง ให้ข้าเปลี่ยนยาให้ท่านเถิด”
เสี่ยวเตี๋ยนั่งลงข้างเตียง คิ้วเรียวคู่หนึ่งขมวดกันเล็กน้อยบนใบหน้าอันมีเสน่ห์ของนาง ราวกับว่านางเป็นห่วงเขายิ่งนัก
เดิมทีซย่าโหวถิงอันไม่ต้องการให้ใครมาพบเจอเขาในสภาพเช่นนี้ แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ต้องการคนที่ดูแลเขาจริงๆ
เขาจับมือเสี่ยวเตี๋ยแล้วพูดออกไปตามความรู้สึก
“เสี่ยวเตี๋ย ตอนนี้ข้าเห็นชัดแล้วว่า เจ้าเป็นคนเดียวที่ปฏิบัติต่อข้าด้วยความจริงใจ”
หลังจากที่เขาถูกไล่ออกจากจวนซย่าโหว เขาก็ไม่มีที่ไป เขาวางแผนที่จะไปพักที่บ้านสหายบางคนชั่วคราว แต่สุดท้ายก็ไม่มีใครเปิดประตูต้อนรับเขาสักคน
เขาไปที่หอคอยชุนเฟิงด้วยความสิ้นหวัง
ผู้คนจากหอคอยชุนเฟิงได้บอกที่อยู่ของเสี่ยวเตี๋ยให้กับเขา และเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องมาที่นี่
และคิดไม่ถึงว่า เสี่ยวเตี๋ยนั้นไม่ได้รังเกียจรูปร่างหน้าตาของเขาเลยแม้แต่น้อย แต่กลับดูแลเขาด้วยหัวใจอย่างสุดความสามารถ
แต่เพื่อนเก่าเหล่านั้นกลับไม่มีใครมาเยี่ยมเลยสักคน
ซย่าโหวถิงอัน รู้สึกว่าเขามีประสบการณ์กับความรู้สึกผ่านร้อนผ่านหนาวมามากพอแล้ว
เสี่ยวเตี๋ยยิ้มเล็กน้อย
“นี่เป็นสิ่งที่เสี่ยวเตี๋ยควรจะทำ คุณชายรองอย่าได้รังเกียจเสี่ยวเตี๋ยเลย”
ขณะพูด นางก็ค่อยๆ ดึงมือออกมาหยิบขวดยาอย่างใจเย็น
“อาการบาดเจ็บบนร่างกายของท่านดีขึ้นมากแล้ว หากพักฟื้นอีกสักหน่อยคงจะหายสนิทเจ้าค่ะ”
ซย่าโหวถิงอันกลับไม่ได้สนใจการเคลื่อนไหวของนาง ได้แต่พยักหน้าเบาๆ
อาการบาดเจ็บบนร่างกายของเขาดูค่อนข้างสาหัส แต่อันที่จริงซย่าโหวหรงไม่ได้ต้องการที่จะฆ่าเขา
อย่างใดพวกเขาก็เป็นพ่อลูกกัน
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ดวงตาของซย่าโหวถิงอันเต็มไปความเศร้าโศก
ไม่กี่วันมานี้ จิตใจเขาเริ่มสงบลง และรู้สึกว่าตนเองนั้นใจร้อนเกินไป
แต่เขาไม่อยากยอมรับความผิดนี้
เพราะเขาไม่อยากจะทนกับเจียงอวี่จือและไม่อยากรู้สึกอึดอัดใจอีกต่อไป
เสี่ยวเตี๋ยถอนหายใจเบาๆ และได้แนะนำว่า
“คุณชายรองเจ้าคะ การที่ท่านออกมาอาศัยอยู่ข้างนอกนั้น มันไม่ใช่วิธีการแก้ปัญหา ท่านราชครูเป็นบิดาผู้ให้กำเนิดแก่ท่าน ทำให้กระดูกที่หักนี้เชื่อมต่อกับเส้นเอ็นเป็นกายนี้ขึ้นมา! เมื่อท่านฟื้นตัวดีขึ้นเมื่อไรกลับไปยอมรับผิดแก่ท่านราชครูเถิดนะ เจ้าคะ?”
ซย่าโหวถิงอันไม่ได้พูดอันใด
ก่อนจะพูดออกไป เขาต้องปฏิเสธมันอย่างแน่นอน
แต่ในช่วงไม่กี่วันมานี้ เขาตระหนักได้ว่าหากไม่มีตระกูลซย่าโหวที่คอยสนับสนุน เขาคงจะรู้สึกอึดอัดใจไปจนตายแน่นอน
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...