ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 821

ซั่งกวนหว่านตัวแข็งทื่อไปทันที

แต่นางก็ได้สติกลับคืนมาอย่างรวดเร็ว ใบหน้าของนางมีรอยยิ้มประดับเล็กน้อย แล้วถามอีกฝ่ายอย่างไม่ตั้งใจ

“ใต้เท้าอวี่เหวินหมายความว่าอย่างใด?”

อวี่เหวินเว่ยชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะอธิบายว่า

“คือว่า…ท่านก็รู้ว่า ตอนแรกองค์หญิงใหญ่ตั้งใจจะจัดเตรียมงานมงคลสมรสอยู่แล้ว ความจริงแล้วเรื่องเหล่านี้ได้ตระเตรียมเสร็จหมดแล้ว อีกทั้งยังทำตามมาตรฐานระดับสูง ท่านมองว่าจะทำตามองค์หญิงใหญ่ หรือว่า….ท่านจะปฏิบัติตามพิธีการขององค์หญิงทั่วไป?”

แม้ว่าคำพูดของเขาจะเป็นคำพูดที่สลวยสวยหรู แต่ซั่งกวนหว่านก็เข้าใจความหมายของเขาได้อย่างดี

นั้นเพราะว่าซั่งกวนเยว่ไม่ได้จัดพิธีมหามงคลสมรสอย่างยิ่งใหญ่เฉกเช่นองค์หญิงองค์อื่นๆ แต่เป็นการยกระดับงานพิธีให้ก้าวขึ้นไปอีกขั้น

ไม่ต้องสงสัยเลย เพราะในฐานะที่นางเป็นองค์หญิงใหญ่นั่นเอง!

ราชวงศ์เทียนลิ่งสืบทอดมาอย่างยาวนานกว่าพันปี เมื่อจักรพรรดิของพวกเขาจัดงานราชาภิเษกจึงจำเป็นต้องจัดอย่างยิ่งใหญ่

โดยทั่วไปแล้วองค์หญิงก็เป็นคนในราชวงศ์ การปฏิบัติตนต่อเบื้องสูงก็เป็นแบบเดิมกัน

แต่สำหรับซั่งกวนเยว่แล้วนั้น พิธีของนางจะยิ่งใหญ่กว่าที่เคยจัดมา!

นั่นเป็นเพราะหลังจากที่สืบทอดเชื้อสายองค์ไท่จู่ นางคือคนที่สองที่มีชีพจรเทียนจิงของราชวงศ์เทียนลิ่ง

และเพราะเช่นนี้ จึงได้ใช้แรงและเงินจำนวนนับไม่ถ้วนลงไปเพื่อจัดเตรียมงานมหามงคลเช่นนี้ และประชาชนทั่วทั้งเมืองซีหลิงก็ไม่มีใครคัดค้านเลยแม้แต่คนเดียว!

ในมุมมองของพวกเขา พวกเขาคิดว่านี่เป็นสิ่งที่องค์หญิงใหญ่สมควรได้รับแล้ว

แต่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นซั่งกวนหว่านแล้ว

แม้ว่าซั่งกวนหว่านจะกุมอำนาจเอาไว้ทั้งหมด แต่ความนิยมก็ไม่ได้เทียบเท่าองค์หญิงใหญ่เลย

ดังนั้นหากพูดตามหลักการแล้ว นางควรจะปฏิบัติตามพิธีการขององค์หญิงเท่านั้น

แต่อย่างใดก็ตามอวี่เหวินเว่ยรอบคอบอย่างมาก จึงเดินทางมาสอบถามนางเสียก่อน เพื่อไม่ให้เกิดเหตุผิดพลาด

ซั่งกวนหว่านยืนตัวตรง ประสานมือทั้งสองไว้ที่ด้านหน้า

สีหน้าของนางก็ยังสงบนิ่งอย่างมาก แต่มือที่ประสานกันอยู่ในแขนเสื้อก็บีบแน่น!

สำหรับนางแล้ว คำถามนี้เป็นคำถามที่สร้างความอัปยศให้นาง

ตั้งแต่เด็กจนโต ซั่งกวนเยว่ดีกว่านางทุกอย่าง!

ตั้งแต่เรื่องเล็กอย่างพู่กัน จนถึงเรื่องใหญ่อย่างเช่นตำหนัก!

ทุกๆ ด้าน ซั่งกวนเยว่ล้วนกดหัวนางเอาไว้ตลอด!

ในที่สุดตอนนี้ซั่งกวนเยว่ก็ตายแล้ว นางจะเหยียบย่ำกระดูกของอีกฝ่ายเอาไว้ที่ใต้เท้า!

เดิมทีนางคิดว่านางสามารถเอาชนะซั่งกวนเยว่ได้ตลอดกาลแล้ว แต่นางกลับค่อยๆ พบว่ามันไม่ใช่แบบนั้นเลย

อย่างเช่นพิธีการงานมหามงคลสมรสนี้

แน่นอนว่าในใจนางต้องการจัดงานโดยใช้พิธีการอย่างเดียวกับซั่งกวนเยว่ แต่ว่านางทำไม่ได้

…เพราะนางรู้ดีว่าหากเลือกจัดพิธียิ่งใหญ่ขนาดนั้นจะเกิดเรื่องยุ่งยากอย่างใดกับนางบ้าง!

นางเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นซั่งกวนหว่านก็พูดขึ้นมา

นางพยายามบังคับเสียงของตัวเองให้สงบนิ่งมากที่สุด

“ข้าจะเทียบกับพี่หญิงใหญ่ได้อย่างใด? จัดพิธีตามกฎขององค์หญิงก็พอ!”

มุมปากของนางยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเล็กน้อยแต่แววตายังมีความเย็นชาอยู่

อวี่เหวินเว่ยจึงพยักหน้า

“พ่ะย่ะค่ะ ทั้งหมดจะเป็นไปตามพระประสงค์ของฝ่าบาท นอกจากนี้…”

เขาชะงักไปเล็กน้อย ท่าทางลังเลที่จะพูดออกมา

ซั่งกวนหว่านเลิกคิ้วขึ้น

“ใต้เท้าอวี่เหวินยังมีเรื่องอันใดอีกหรือ?”

“…ความจริงแล้วหม่อมฉันยังมีอีกเรื่องที่ต้องการคำแนะนำจากฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ นั่นก็คือ… สิ่งของที่องค์หญิงใหญ่ได้ตระเตรียมสำหรับงานแต่งงาน มีบางส่วนจัดการแล้ว และยังมีอีกบางส่วนที่ยังไม่ได้เคลื่อนย้ายไปไหน เช่น สมบัติบางอย่างที่เลือกออกมาเพื่อใช้ในงานมหามงคลนี้โดยเฉพาะ…ท่านคิดว่าควรจะจัดการอย่างใดกับมันดีพ่ะย่ะค่ะ?”

ตอนแรกงานมงคลสมรสของซั่งกวนเยว่นั้นจะจัดอย่างยิ่งใหญ่ที่สุดและหรูหราที่สุด

เครื่องประดับทุกชิ้นที่เลือกใช้มาล้วนเป็นของที่ถูกคัดสรรมาอย่างดี

แค่หยิบส่งๆ มาสักอย่าง ก็จะเห็นว่ามันมีค่าอย่างมหาศาล

เท่าที่ซั่งกวนหว่านรู้ ตอนนั้นพวกเขาเตรียมพรมแดงเอาไว้ด้วยตนเอง มันถูกถักทอด้วยน้ำแข็งกำมะหยี่ที่มีค่ามากที่สุด นอกจากนั้นด้านบนยังฝังอัญมณีจำนวนมากมายนับไม่ถ้วนอีกด้วย

เรียกว่าได้ว่าล้ำค่าอย่างที่สุด เดินหนึ่งก้าวมีค่าดั่งทอง!

แค่พรมแดงผืนเดียวยังทำให้คนตกใจมากเสียขนาดนี้ เรื่องอื่นๆ ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ทั้งหมดล้วนล้ำค่าอย่างยิ่ง!

ตอนนี้อวี่เหวินเว่ยกำลังถามนางว่า นางจะใช้ของเหล่านี้หรือไม่

ด้านหนึ่ง องค์หญิงใหญ่สวรรคตจากอุบัติด่วนจากไปก่อนที่จะแต่งงาน หากใช้ของเหล่านี้ก็เกรงว่าจะไม่เหมาะสม

“…เจ้าค่ะ! เจ้าค่ะ!”

“หากเส้นชีพจรของเจ้ายังไม่ฟื้นคืน เมื่อถึงตอนนั้นเจ้าก็ไม่สามารถปิดบังคนจำนวนมากได้อย่างแน่นอน แล้วเจ้าจะยกคทานั้นขึ้นหรือ?”

คำพูดเหล่านี้ทิ่มแทงซั่งกวนหว่านอย่างมาก

นี่เป็นสิ่งที่นางกังวลมาโดยตลอด!

“ผู้อาวุโสพูดได้ถูกต้อง!”

“ก่อนหน้านี้ข้าก็ให้เจ้าเรียกคนเข้าวัง แต่เจ้าก็กลัวอย่างยิ่ง ตอนนี้หากเจ้ายังไม่ลงมืออีก เจ้าก็จะไม่มีเวลาแล้ว!”

ซั่งกวนหว่านปวดหัวอย่างมาก

“แต่…แต่ถ้าทำอย่างโจ่งแจ้งเช่นนี้ มันจะทำให้คนอื่นรู้สึกสงสัยขึ้นมาได้…”

ก่อนหน้านี้นางได้ดูดพลังจากหยางซิ่นเอ๋อร์มาส่วนหนึ่ง หลังจากเรื่องเปิดเผยขึ้น ก็ทำให้คนสงสัยอยู่เป็นระยะเวลานาน และเจียงอวี่เฉิงก็ยังตำหนินางอย่างรุนแรงอีกด้วย!”

ตอนนี้นางไม่กล้าแล้วจริงๆ…

เสียงนั้นหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา

“หากเจ้าไม่กล้าเรียกพวกเขาเข้ามา เจ้าก็ไปหาพวกเขาเองเลยสิ มันก็ได้แล้วไม่ใช่หรือ?”

“ออกไป? แต่ว่า…”

“วางใจเถอะ เมื่อถึงตอนนั้นข้าจะช่วยเจ้าเอง”

“…เจ้าค่ะ!”

…

หลังจากที่ตู๋กูโม่เป่าและคนอื่นๆ จากไปแล้ว ฉู่หลิวเยว่ก็ยังมองไปที่แผ่นหลังสีดำนั้น นางกำลังตกอยู่ภวังค์แห่งการตกตะลึง นางนิ่งไปนานไม่ได้สติกลับมาเสียที

เถ้าแก่ใหญ่…นางเคยเจอมาก่อน!

ก่อนหน้านี้นางต้องเจอได้พูดคุยพบปะกันอย่างแน่นอน!

อีกทั้งภาพมายาที่เหมือนฝันเหล่านั้น น้ำเสียงของเขาทั้งคุ้นหูและอ่อนโยนอย่างมาก

เขาเรียกนางว่า “เยว่เอ๋อ”!

การคาดเดาที่ไร้สาระของฉู่หลิวเยว่ก็เกิดขึ้น!

เขาคือ…