ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 837

ชั่วพริบตาเดียว เวลาก็ผ่านไปหนึ่งเดือนแล้ว อีกไม่กี่วันก็จะถึงงานแต่งงานขององค์หญิงสามและคุณชายใหญ่แล้ว อีกห้าวันสุดท้ายเท่านั้น

ถ้าพูดตามหลักการแล้วทุกคนควรจะยิ้มแย้มแจ่มใสต้อนรับวันแห่งการเฉลิมฉลอง

แต่บรรยากาศในเมืองซีหลิงกลับมืดครึ้มอย่างยิ่งอีกทั้งมืดมนอย่างไม่สามารถบรรยายออกมาได้

แม้กระทั่งถนนการค้าเส้นที่คึกคักมากที่สุด ก็ยังเงียบเหงาขึ้นอย่างมาก

นั่นเป็นเพราะช่วงนี้ที่เมืองซีหลิงเกิดเรื่องเลวร้ายติดต่อกันหลายเรื่อง

…ลูกศิษย์จากสำนักเรียนได้หายตัวไปอย่างลึกลับ

และประเด็นสำคัญกว่านั้นก็คือ พวกเขาล้วนเป็นอัจฉริยะที่มีเส้นชีพจรตี้จิง!

แรกเริ่มมีสำนักหลิงอวิ๋นจงหายตัวไปสามคน แม้ว่าพวกเขาจะประหลาดใจ แต่พวกเขาก็คิดว่าเพราะสำนักหลิงอวิ๋นจงได้ไปล่วงเกินคนที่ไม่ควรล่วงเกินเอาไว้ ถึงได้เกิดโศกนาฏกรรมแบบนี้

ต่อมาองค์หญิงสามได้ส่งทหารม้าทมิฬมา สำนักหลิงอวิ๋นจงก็ไม่ได้เกิดเรื่องร้ายแรงอันใดอีก ทุกคนจึงไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องนี้มากนัก

แต่หลังจากนั้นไม่นาน วันเวลาที่แสนสงบสุขก็พลันหายไป

เพราะว่าสำนักอื่นๆ ก็เกิดเรื่องเช่นเดียวกันนี้ขึ้นเหมือนกัน!

อีกทั้งผู้ที่ประสบภัยล้วนเป็นศิษย์สำนักของเมืองซีหลิง พวกเขาล้วนเป็นอัจฉริยะและมีฝีมือที่โดดเด่น แต่ก็ไม่ได้นับว่าอยู่ในสำนักเรียนลำดับต้นๆ ของเมือง

อย่างสำนักหุบเขาเขี้ยวมังกร ก็อยู่อย่างสงบสุขมาโดยตลอด

ในทางตรงกันข้ามสำนักเรียนที่อยู่ในระดับเดียวกับสำนักหลิงอวิ๋นจงก็เริ่มเกิดเหตุการณ์เช่นนั้นอย่างต่อเนื่อง

ตอนนี้ศิษย์ที่มีชีพจรตี้จิงจากหลากหลายสำนักหายตัวไปเกินห้าคน ในที่สุดผู้คนก็เริ่มตระหนักถึงความร้ายเรื่องของปัญหานี้แล้ว แต่ว่าเรื่องราวมันหนักหนากว่าที่พวกเขาคิดเอาไว้มาก!

เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายเล็งเป้าหมายในการโจมตี!

แม้ว่าสำนักเหล่านั้นจะระมัดระวังมากขึ้นแล้วก็ตาม และเริ่มหาเบาะแสจากทั่วทุกทิศทาง แต่ก็คว้าน้ำเหลวอยู่เสมอ

อีกทั้งหลังจากที่สูญเสียคนไปหนึ่งถึงสองคน ฝ่ายนั้นก็เปลี่ยนสำนักที่จะลงมือใหม่ พฤติกรรมในการลงมือนั้นไม่สามารถคาดเดาได้

เขาเป็นใครกันแน่ ถึงจะสามารถทำเรื่องเช่นนี้ได้แนบเนียนขนาดนี้?

แค่คิดพวกเขาก็รู้สึกเสียวสันหลังไปทั้งหมดแล้ว!

ในตอนนั้นเอง คนทั่วทั้งเมืองซีหลิงก็ต้องอยู่ในอันตรายแล้ว

ไม่มีใครรู้ว่าเมื่อไรจะถึงตาของตัวเอง!

โดยเฉพาะผู้บำเพ็ญเพียรวัยหนุ่มสาวที่มีเส้นชีพจรตี้จิง ก็ยิ่งรู้สึกหวาดกลัวมากขึ้น

แม้ว่าพรสวรรค์ของพวกเขาจะโดดเด่น แต่ระดับฝีมือของพวกเขาในตอนนี้มีจำกัด เขาไม่สามารถฝึกตนเองให้เป็นผู้แข็งแกร่งได้ภายในพริบตา แล้วพวกเขาจะรับมือกับสถานการณ์เช่นนี้อย่างใดเล่า?

แม้ว่าองค์หญิงสามจะส่งมู่ชิงเห่อและคนอื่นๆ ออกไปตรวจสอบสถานการณ์แล้วก็ตาม แต่ก็ยังไม่สามารถค้นหาตัวฆาตกรเจอ และเหมือนว่าจะไม่มีความคืบหน้าใดๆ เลย

ดังนั้นต่อให้งานแต่งงานขององค์หญิงสามและเจียงอวี่เฉิงกำลังใกล้เข้ามาแล้ว ท้องฟ้าเหนือเมืองซี

หลิงก็เหมือนจะมีเมฆดำปกคลุมอยู่หนึ่งชั้น

…

วังหลวง

เจียงอวี่เฉิงเดินตรงไปยังตำหนักฮวาหยาง

ใบหน้าของเขาไร้อารมณ์ รอบกายแผ่รัศมีเย็นยะเยือก ทำให้คนในวังจำนวนไม่น้อยต่างหวาดกลัวและรีบทำความเคารพ

แต่เจียงอวี่เฉิงกลับไม่ได้สนใจคนเหล่านั้น เขาเดินตรงไปภายในตำหนักอย่างรวดเร็ว

ฉานอี้ยืนเฝ้าอยู่ที่หน้าประตู เมื่อเห็นว่าเจียงอวี่เฉิงมา นางก็รีบทำความเคารพทันที

“คารวะคุณชายใหญ่เจ้าค่ะ”

เจียงอวี่เฉิงเอ่ยถามเสียงเย็น

“ตอนนี้ฝ่าบาทอยู่ที่ใด?”

ฉานอี้ตอบ

“วันนี้ฝ่าบาทกลับมาพักผ่อนที่ตำหนักเจ้าค่ะ ตอนนี้กำลังงีบหลับอยู่”

เจียงอวี่เฉิงไม่พูดพร่ำทำเพลง รีบสาวเท้าเข้าไปด้านในทันที

ฉานอี้รีบเดินขึ้นไปขวางทางเขา พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงเกรงใจ สีหน้าดูหนักแน่นอยู่หลายส่วน

“คุณชายใหญ่ ช่วงนี้ฝ่าบาทยุ่งวุ่นวายกับราชกิจมากมาย แล้วยังต้องจัดการกับเรื่องน้อยใหญ่ภายในวัง ดังนั้นจึงไม่มีเวลาพักผ่อนให้ดี ตอนนี้กว่าสามารถหาเวลาพักผ่อนได้ ท่านกลับไปก่อนเถิดเจ้าค่ะ หากมีธุระอันใด บ่าวจะเป็นคนกราบทูลให้ เป็นอย่างใด?”

เจียงอวี่เฉิงหัวเราะเสียงเย็น

“นางเหนื่อยขนาดนั้นเลยหรือ? ข้าจะไม่รู้ได้อย่างใด?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน