ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 859

หัวใจของซั่งกวนหว่านสั่นสะท้านในบัดดล!

คำพูดของฉู่หลิวเยว่นั้นเปรียบเสมือนเสียงฟ้าผ่า ที่ดังระเบิดใส่หูของนาง!

พลันร้อนใจลนลานอยู่ไม่เป็นสุข แล้วหันไปมองฉู่หลิวเยว่ด้วยความประหลาดใจ

ที่ว่ามานั่น… มันหมายความว่าอย่างใดกันแน่!?

ทว่าฉู่หลิวเยว่กลับเลิกคิ้วขึ้น ราวกลับไม่ได้พูดอันใดที่ดูซับซ้อน

ซั่งกวนหว่านแอบกลั้นหายใจ และพยายามสูดหายใจเข้าออกอย่างอดกลั้น

“เจ้าแค่บอกมาว่าจะให้เลือดของอสูรศักดิ์สิทธิ์หรือไม่ก็พอ!”

ฉู่หลิวเยว่ยิ้มเยาะ ก่อนจะตอบว่า

“ในเมื่อองค์หญิงสามต้องการ มีหรือข้าจะไม่ให้? ถวนจื่อ…”

นางหันศีรษะไปมองถวนจื่อที่เกาะอยู่บนไหล่

เจ้าตัวน้อยมันขดตัวเป็นลูกกลมๆ แล้วก็หันไปด้านข้าง พร้อมทำท่าขยะแขยง

ไม่ต้องพูดถึงว่าเลือดนี้มีค่ามากสำหรับมันมากเพียงใด แต่ถึงมันจะไม่ต้องการ มันก็จะไม่ยอมยกให้ซั่งกวนหว่านเด็ดขาด!

ฉู่หลิวเยว่พยายามเกลี้ยกล่อมมันสองสามประโยค จากนั้นถวนจื่อที่ไม่เต็มใจบริจาคโลหิตให้ ถึงยอมกลั่นไข่มุกโลหิตออกมาอีกเม็ดหนึ่ง

ดวงตาของซั่งกวนหว่านเป็นประกาย

หลังจากที่ไข่มุกโลหิตลอยมาอยู่บนฝ่ามือแล้ว ฉู่หลิวเยว่ก็กล่าวว่า

“องค์หญิงสาม ท่านจักเอามันไปก็ย่อมได้ แต่… ท่านต้องนำสิ่งอื่นที่มีค่าพอๆ กันมาแลก”

ซั่งกวนหว่านเย้ยหยันอย่างเหยียดหยาม

ฉู่หลิวเยว่คนนี้ ชอบพูดจาวกไปวนมายิ่งนัก แต่สุดท้ายก็เพื่อหวังของตอบแทน

“แล้วเจ้าต้องการอันใด?”

ฉู่หลิวเยว่กระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อย

“ข้าต้องการอันใด…ไว้ข้าจะบอกท่านพรุ่งนี้ หวังว่าเมื่อถึงเวลาแล้วองค์หญิงสามจักไม่อิดออดแล้วกัน”

ซั่งกวนหว่านขมวดคิ้วนิดๆ

“พรุ่งนี้เป็นวันอภิเษกสมรสของข้า ถึงตอนนั้นข้าคงไม่มีเวลามาสนใจเจ้าเท่าไร”

พลันมีแสงวาบเข้ามาในดวงตาของฉู่หลิวเยว่

“ปล่อยให้ข้าจัดการเอง”

ซึ่งซั่งกวนหว่านเองก็ไม่ได้สนใจ

เนื่องจากวันพรุ่งนี้จะมีพิธีการที่ยิ่งใหญ่ และนางก็มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ต้องทำ เมื่อเวลานั้นมาถึง นางคงไม่เสียเวลามาสนทนากับคนระดับอย่างฉู่หลิวเยว่เป็นแน่

และนางเองก็ไม่มีอันใดต้องกังวลเช่นกัน

“เช่นนั้นข้าตกลง!”

ได้ยินเช่นนั้นฉู่หลิวเยว่ก็ยิ้มบางและพยักหน้า ครั้นสะบัดนิ้วของนาง ไข่มุกโลหิตก็ลอยไปทางซั่งกวนหว่าน

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว… ก่อนอื่นข้าจะขออวยพรให้องค์หญิงสามมีชีวิตสมรสที่ราบรื่น และมีความสุขกับองค์ชายใหญ่เจียงตราบนานเท่านาน”

หลังจากพูดจบ ฉู่หลิวเยว่ก็หันหลังกลับแล้วเดินออกไปทันที

ซั่งกวนหว่านคว้าไข่มุกโลหิตอย่างรวดเร็ว แล้วกลืนมันลงไปอย่างไม่รีรอ!

ทันใดนั้น ก็ดูเหมือนว่ามีเปลวไฟลุกไหม้อยู่ในอกของนาง!

ซั่งกวนหว่านถอดหน้ากากออกอย่างรวดเร็ว ความรู้สึกคันและชาแพร่กระจายออกมาจากบาดแผลบนใบหน้าของนาง!

ร่างกายทั้งหมดดูเหมือนจะถูกล้อมรอบด้วยเปลวไฟ ทั้งร้อนผ่าวและเจ็บปวด!

ซั่งกวนหว่านกัดฟันแน่นและฝืนทนกับความทรมานเหล่านั้น!

ขอเพียงแค่กลับมางดงามดังเดิมได้… ต่อให้เจ็บแค่ไหนนางก็ทนไหว!

…

ฉู่หลิวเยว่ออกจากตำหนักชิงเฟิง พลางเดินไปตามทางอย่างสบายใจ

ถวนจื่อกลับเข้าไปสถิตในกายของนางแล้ว

“แสดงได้ไม่เลวเลยนะ”

ฉู่หลิวเยว่ชมเชยมันในใจ

ถวนจื่อกางปีกออกอย่างภาคภูมิใจ

ทว่าในตอนนั้นนางเผาห้องโถงทั้งหมดไปแล้ว จนไม่เหลือหลักฐานใดๆ

ตกลงแล้ว ซั่งกวนหว่านหวาดกลัวอันใดอยู่กันแน่?

…

หลังจากที่เจียงอวี่เฉิงออกมาจากพระราชวัง เขาก็ตรงดิ่งกลับไปยังจวนตระกูลเจียงทันที

แต่จนถึงเวลานี้ ความโกรธในใจของเขายังไม่หายไป

เมื่อเขานึกถึงรูปลักษณ์ที่ไร้เหตุผลและก้าวร้าวของซั่งกวนหว่าน ก็พลันกระสับกระส่ายระคนอารมณ์เสีย

แต่สิ่งที่ทำให้เขาอยู่ไม่สุขมากกว่าเดิมก็คือ ท่าทางของฉู่หลิวเยว่ตอนที่พวกเขาสองคนโต้เถียงกัน สีหน้าของนางในตอนนั้นดูเฉยเมยต่อทุกสิ่งโดยสิ้นเชิง

นางทำตัวเหมือนคนนอก ที่ยืนดูฉากที่ไม่เกี่ยวกับตัวเองอย่างใจเย็น

ตั้งแต่ต้นจนจบ นางไม่ได้มองมาที่เขาเลย และสีหน้าของนางก็ไม่เปลี่ยนแปลงเลยแม้แต่น้อย

เจียงอวี่เฉิงกุมหน้าอกของตน

ไม่รู้เพราะอันใด แต่เมื่อเขาคิดถึงเรื่องนี้ ก็พลันรู้สึกแน่นหน้าอกขึ้นมาเสียอย่างนั้น

เขาหลับตาลงราวกับตัดสินใจแล้ว และหันไปพูดกับซุนฉีที่เดินตามหลังว่า

“จงไปเชิญฉู่หลิวเยว่ให้ไปยังเรือนฉินที่อยู่ในสวนซินหลี่”

ซุนฉีตกตะลึง

“คุณชายใหญ่ นี่ท่าน…”

พรุ่งนี้ท่านจะแต่งงานกับองค์หญิงสามแล้วนะ!

และยามนี้จะยังให้เขาไปเชิญฉู่หลิวเยว่อีกเหตุใด!?

แถมยัง…ต้องที่เรือนฉินในสวนเทพเนรมิตอีก!

เจียงอวี่เฉิงจ้องมองเขาอย่างเย็นชา

ซุนฉีจึงรีบตอบรับทันที

“จะไปเดี๋ยวนี้ขอรับ!”