ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 950
ฉู่หลิวเยว่ขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย
“เช่นนั้นก็ดี…ทุกคนมีความสุขก็พอแล้ว!”
หัวใจของถานไถเฉินได้รับการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรงอีกครั้งหนึ่งแล้ว หน้าอกก็รู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก!
ทุกคนมีความสุข…
ใครมีความสุขกับเจ้ากัน!
เดิมทีนั้นเขาต้องการใช้โอกาสนี้ทำให้ซั่งกวนเยว่ขายขี้หน้าประชาชี แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะขโมยไก่ไม่สำเร็จแล้วยังจะเสียข้าวสารไปอีก!
เมื่อต้องเป็นคนสุดท้ายของกลุ่ม หลังจากที่กลุ่มแรกเข้าไปเขายังต้องรออีกแปดชั่วยาม! นี่มันแทบจะทั้งวันแล้วนะ!
รอจนถึงพวกเขาเข้าไป ไม่แน่ว่าของดีๆ อาจจะถูกคนอื่นฉกฉวยไปจนหมดแล้วก็ได้!
ของที่เหลือให้พวกเขานั้นก็น่าจะเป็นเศษกับข้าวเหลือๆ เท่านั้น
เห็นได้ชัดว่านอกจากพวกเขาแล้ว ทุกคนต่างเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง แล้วพวกเขาจะทำอันใดได้อีกล่ะ?
ถานไถเฉินสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ซึ่งยากที่จะระงับความโกรธภายในใจลง
“เสด็จพ่อ ท่านไม่เป็นไรใช่หรือไม่?”
ถานไถรั่วหลีถามขึ้นอย่างเป็นห่วง
ถานไถเฉินส่ายหน้า
ร่างกายไม่มีบาดแผล แต่ใบหน้าของเขานั้นแตกละเอียด!
หากไม่ใช่เพราะว่าต้องรอให้หุบเขาบรรพกาลเฟิ่งหวงเปิด เขาไม่มีทางอยู่ที่นี่ต่ออย่างเด็ดขาด!
“ล้วนเป็นความผิดของลูกเอง หากข้าไม่วู่วามเกินไป เรื่องราวเช่นนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น…”
ถานไถรั่วหลีดวงตาแดงก่ำ เหมือนว่ากำลังโทษตัวเองอย่างหนัก
อวี๋เจ๋อเฟิงที่นั่งอยู่ด้านข้างของนางก็อดรู้สึกปวดใจไม่ได้ เขาจึงพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า
“รั่วหลี เรื่องนี้จะโทษเจ้าได้อย่างใด? เจ้าไม่ผิด! คนที่ผิดคือ…”
ในตอนที่เขากำลังพูดชื่อนั้นออกมา แต่เมื่อนึกถึงสถานการณ์เมื่อครู่นี้ อวี๋เจ๋อเฟิงก็ต้องกลืนคำพูดเหล่านี้ลงคอไป
“สรุปแล้ว เรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของเจ้าหรอก เจ้าอย่าโทษตัวเองเลย”
ถานไถเฉินถอนหายใจออกมา พร้อมตบบ่านางเบาๆ
“เจ๋อเฟิงพูดได้ถูกต้อง พวกเรากับพวกเขาไม่ถูกกันตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ต่อให้วันนี้เจ้าไม่ได้พูดอันใดพวกเขาก็ไม่มีทางไว้หน้าพวกเราอยู่แล้ว”
หุบเขาบรรพกาลเฟิ่งหวงนั้นอยู่ด้านหลังของเมืองหลินโจว หากพูดอีกนัยหนึ่งก็คือ เมืองหลินโจวที่มีขนาดใหญ่นี้อยู่ถัดจากหุบเขาบรรพกาลเฟิ่งหวง
หุบเขานี้ทอดยาวสลับซับซ้อน สูงใหญ่ ตั้งตระหง่าน สามารถพูดได้เลยว่าเป็นแนวปราการตามธรรมชาติ
ตอนที่พวกเขามาถึงเชิงหุบเขาบรรพกาลเฟิ่งหวงนั้น ก็เป็นเวลาพลบค่ำแล้ว
พระอาทิตย์กำลังตกดินอย่างช้าๆ แสงสะท้อนลอดผ่านแนวเขาบรรพกาลเฟิ่งหวง
เมื่อแสงอาทิตย์อัสดงกลืนหายไปในเทือกเขาสีดำ ความมืดยามราตรีก็ค่อยๆ คืบคลานเข้ามา
ผู้แข็งแกร่งของห้าราชวงศ์ที่ยิ่งใหญ่ ก็เตรียมพร้อมอย่างเต็มที่!
ฉู่หลิวเยว่เงยหน้าขึ้นมอง ลำแสงของม่านพลังที่ส่องประกาย ปกคลุมทั่วหุบเขาบรรพกาลเฟิ่งหวง มันช่างน่าเกรงขามอย่างยิ่ง!
นางกลั้นหายใจ
นี่คือ…แรงกดดันของม่านพลังจากฝีมือยอดยุทธ์ในตำนาน!
มู่หงอวี่กระซิบถามเสียงเบา
“หลิวเยว่…เจ้าไม่เข้าไปกับพวกเราจริงๆ หรือ?”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
ขอบคุณมากค่ะ สนุกมากกกค่ะ...
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...