ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 971

ก่อนหน้านี้เขาได้ส่งแหวนเฉียนคุนมาให้นาง และข้างในนั้นก็มีสิ่งของจำเป็นแทบทุกชนิด

ทั้งเม็ดยาและสมบัติล้ำค่า

ซึ่งมันมีประโยชน์ในยามจำเป็นเช่นนี้มาก

มู่หงอวี่หัวเราะหึๆ

“ข้าเคยบอกแล้วว่าหลีอ๋องปฏิบัติต่อเจ้าต่างจากคนอื่น! ไหนเจ้าพูดเสีย สาเหตุที่หลีอ๋องย้ายสำนักในครานั้นเป็นเพราะเจ้าใช่หรือไม่?”

หากนางมิใช่คนพิเศษในใจเขา เขาจะห่วงใยและเอาใจใส่ขนาดนี้ได้อย่างใด

ฉู่หลิวเยว่งอนิ้วแล้วดีดหน้าผากนางเบาๆ

“หากเจ้าว่างขนาดคิดเรื่องพรรณนี้ได้ ก็เอาเวลาไปรักษาฟื้นฟูกำลังของตัวเองเสีย เราจะได้ไล่ตามพวกของเจี่ยนเฟิงฉือกับเสี่ยวโจวได้ทัน”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ท่าทีของมู่หงอวี่และอีกสองคนก็พลันจริงจังขึ้นทันตา

ทางด้านพวกนางนั้นถูกคนของราชวงศ์ไท่อวี่ตามล่า และไม่รู้ว่าเกิดอันใดขึ้นกับสองคนนั้นบ้าง

“หลิวเยว่ กระดิ่งทองคำของเราถูกทำลายจนไม่เหลือชิ้นดี ทำให้เราติดต่อกับพวกเขาไม่ได้แล้ว เช่นนั้นจักทำเช่นไรดี?”

ฉู่หลิวเยว่ถูกระดิ่งทองคำที่ข้อมือของตน ด้วยสายตาจดจ่อพร้อมตั้งสมาธิมั่น

“พวกเขาสองคนไล่ตามพวกเจ้ามา แล้วบดขยี้กระดิ่งทองคำเสียหมด นั่นเป็นเหตุผลที่ข้าบุกเข้ามาที่นี่”

“อันใดนะ? พวกเขาเองก็…”

หลายคนมองหน้ากัน ก่อนจะตระหนักได้ถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้

ฉู่หลิวเยว่เงยหน้าขึ้นและมองไปยังทิศทางหนึ่ง

“พวกเขาน่าจะยังอยู่ที่นั่น ข้าไม่รู้ว่าสถานการณ์ทางนั้นจักเป็นเช่นไร แต่พวกเราควรจะพักกันก่อน แล้วค่อยตามไปทีหลัง”

“ทั้งสองคนแข็งแกร่งมาก จะเป็นไปได้อย่างใดที่…” อวี่เหวินจิงหงขมวดคิ้วไม่เข้าใจ “อีกอย่าง สาเหตุที่พวกเรายุ่งวุ่นวายเช่นนี้ ก็เพราะถูกคนของราชวงศ์ไท่อวี่ไล่ฆ่าตั้งแต่แรกเริ่ม แต่ไฉนพวกเขาถึงได้… หรือพวกเขาจะเผชิญกับสถานการณ์เช่นเดียวกันกับเรา?”

ราชวงศ์ที่เข้ามาด้านในมีทั้งหมดห้าราชวงศ์ และหลังจากการคาดคะเนแล้ว ผู้ที่สามารถลงมือโจมตีพวกเขาได้ น่าจะเป็นคนจากราชวงศ์ตงหนิงเสียมากกว่า

ฉู่หลิวเยว่ส่ายศีรษะ

“ในเมื่อยังไม่เห็นกับตา ก็ยังมิอาจสรุปได้ ยิ่งไปกว่านั้น บนหุบเขาบรรพกาลเฟิ่งหวงแห่งนี้ล้วนมีอันตรายแอบแฝงอยู่ทุกที่…”

แต่ถึงจะพูดแบบนี้ ความจริงแล้วฉู่หลิวเยว่ก็ไม่ได้นิ่งนอนใจนัก

เสี่ยวโจวนั้นเติบโตขึ้นในชายแดนทางใต้ ซึ่งถ้าอยู่ในภูมิประเทศเช่นนี้แล้วเขาน่าจะเคลื่อนไหวได้คล่องตัวที่สุด

ส่วนเจี่ยนเฟิงฉือนั้น… ถึงจะเกียจคร้านและเอาแน่เอานอนไม่ได้ ทว่ายามจวนตัวเขาก็สู้สุดใจ แต่หากสู้ไม่ได้เขาก็จะรีบหนีเอาตัวรอด เขาเป็นคนที่จะไม่ยอมปล่อยให้ตัวเองตกอยู่ในอันตรายเด็ดขาด

ทว่าสามารถผลักสองคนนี้ให้จนมุมได้… ดูท่าแล้วคงจะไม่ใช่เรื่องเล็กๆ เสียแล้วกระมัง

แต่ฉู่หลิวเยว่ไม่ได้พูดมันออกไป และทำเพียงพยายามฟื้นฟูร่างกายของทั้งสามคนให้ได้มากที่สุด

สภาพของมู่หงอวี่ถือว่าดีกว่าใครเพื่อน ตามตัวนางมีเพียงบาดแผลภายนอกบางส่วน และไม่มีผลกระทบมากนัก

อวี่เหวินจิงหงขาหักข้างหนึ่ง ฉู่หลิวเยว่ช่วยดัดมันกลับเข้าที่ให้เขา พร้อมพันผ้าพันแผลให้ แล้วมอบยาให้เขากิน

แม้ว่าขาของเขาจะใช้การไม่ค่อยได้ แต่เขาก็ยังสู้ไม่ถอย

ส่วนคนที่บาดเจ็บร้ายแรงที่สุดคือ อู๋หมิง เนื่องจากก่อนหน้านี้เขาได้ช่วยมู่หงอวี่และอวี่เหวินจิงหงไว้ จึงได้รับบาดเจ็บสาหัสกว่าคนอื่นๆ

ซึ่งจุดที่สำคัญที่สุดก็คือเขาม้ามแตกขั้นรุนแรง ส่งผลให้ระบบของอภัยวะภายในทั้งห้าสูญเสียการควบคุม และทำให้ยากต่อการเชื่อมต่อส่งเลี้ยงพลังปราณดั้งเดิมในร่างกายทั้งหมด

สำหรับผู้ฝึกตนแล้ว มันคือการโจมตีขั้นรุนแรงที่ยากจะคาดการณ์ได้

อวัยวะทั้งห้าที่กว่าจะก่อตัวขึ้นมาได้ ในยามนี้กลับหายไปส่วนหนึ่ง ซึ่งจะส่งผลกระทบอย่างมากต่อการฟื้นตัวและการฝึกฝนในอนาคต

และไม่แน่ว่าระดับของเขาอาจจะหยุดอยู่แค่นั้น

แต่อู๋หมิงเองกลับไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยเกี่ยวกับเรื่องนี้มากนัก

“ขอบพระทัยฝ่าบาท ช่างเป็นโชคดีของข้าที่ยังได้มีชีวิตอยู่ต่อ ข้าไม่กล้าหวังสิ่งอื่นอีกแล้ว…”

ฉู่หลิวเยว่ขมวดคิ้วฉับและมองเขาอย่างไม่พอใจ

“เจ้าไม่หวัง แต่ข้าหวัง ข้าพาเจ้ามาที่นี่เพื่อให้เจ้ามีโอกาสพัฒนาความแข็งแกร่ง ไม่ใช่พาเจ้ามาตาย หากเจ้าพิการหรือตายจาก เช่นนั้นข้าจักไม่สูญเสียความหวังมากกว่าเจ้าอีกหรือ?”

อู๋หมิงรู้ว่านางพยายามปลอบเขา พลันหลุดยิ้มเยาะออกมาอย่างอดไม่ได้

“แต่อวัยวะทั้งห้านั้นเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน หากอวัยวะชิ้นหนึ่งเสียหาย มันก็จะรวนเสียทั้งระบบ แล้วจะซ่อมแซมมันได้อย่างใด…”

ฉู่หลิวเยว่หัวเราะเบาๆ

“เดิมทีชีพจรดั้งเดิมในกายนี้ของข้า ก็มิได้สมบูรณ์แต่อย่างใด เรียกได้ว่าเป็นคนไร้ประโยชน์ โดยแท้ แต่เจ้าในตอนนี้ยังดีกว่าข้ามิใช่หรือ? เจ้ามิได้สูญเสียอวัยวะทั้งห้า หากแต่เพียงหายไปส่วนเดียว ซึ่งไม่ใช่ปัญหาใหญ่อันใดเลย”

อู๋หมิงฉงนใจเล็กน้อย

“ที่ท่านว่ามานั้น…เรื่องจริงหรือ?”

ฉู่หลิวเยว่ตวัดตาขึ้นมองเขา ดวงตากลมที่เหมือนหยกของนางทั้งสงบนิ่งและมั่นคง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน