ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 974

เมื่ออู๋หมิงดึงสติกลับมาได้ เขาก็มองนางด้วยสีหน้าอิจฉาระคนชื่นชม “ฝ่าบาททรงเป็นอัจฉริยะอย่างแท้จริง…”

สำหรับคนทั่วไปแล้ว ตลอดชีวิตของพวกเขาอาจไม่มีโอกาสได้เห็นอสูรศักดิ์สิทธิ์เช่นนี้ และนับประสาอันใดกับการทำสัญญากับมัน

และในประวัติศาสตร์นับพันปีของราชวงศ์เทียนลิ่งก็ได้กล่าวไว้ว่า ผู้ที่สามารถทำพันธสัญญากับอสูรศักดิ์สิทธิ์ได้นั้น มีแทบไม่ถึงสามคนด้วยซ้ำ

แทนที่ฉู่หลิวเยว่จะมีแค่หนึ่งตัว แต่นางกลับมีตั้งสองตัว…

ต่อให้โพนทะนาออกไปก็ไม่มีใครเชื่อแน่นอน!

อวี่เหวินจิงหงถูใบหน้าตัวเองแรงๆ และหลังจากยืนยันได้แล้วว่าสิ่งที่เห็นตรงหน้าเป็นเรื่องจริง เขาก็พลันรู้สึกซับซ้อนอย่างอธิบายไม่ถูก

เมื่อก่อนนางคือบุคคลที่เกิดมาพร้อมชีพจรเทียนจิง และเป็นอัจฉริยะผู้มากด้วยพรสวรรค์ของราชวงศ์เทียนลิ่ง

แต่เพราะการมีอยู่ของนาง จึงทำให้อัจฉริยะจำนวนนับมากถูกดับแสงลงไปด้วย

อวี่เหวินจิงหงเองก็เป็นหนึ่งในนั้น

แต่พอถูกเมินใส่มากๆ เข้า เขาก็เริ่มยอมรับในชะตากรรมนั้น

คนบางคนเกิดมาแข็งแกร่งกว่าเขา แถมยังแข็งแกร่งจนเขาอดอิจฉาตาร้อนไม่ได้!

ความเลื่อมล้ำที่เปรียบเสมือนสะพานแขวนบนเหวลึกนั่น ใครมันจะกล้าเสี่ยงข้ามไปกัน?!

สู้ยอมแพ้แล้วถอยออกมาเงียบๆ ไม่ดีกว่าหรือ!

แต่ต่อมานางก็ถูกลอบสังหาร กระทั่งจุดไฟปลิดชีพตัวเอง และเกิดใหม่ในร่างที่แตกต่างออกไป

ครั้งนี้นางไม่มีชีพจรเทียนจิงแล้ว

ครั้งนี้นางไม่ได้ผ่านการฝึกระดับสูงทุกรูปแบบมาตั้งแต่เด็กแล้ว

และครั้งนี้พลังของเขาอาจจะมากกว่านางนิดหน่อยด้วย

ครั้นรู้ว่าขอบเขตพลังปราณของเขาสูงกว่านางมาก อวี่เหวินจิงหงเองก็ถึงกับตกอกตกใจไปหลายวัน

แม้จะรู้ว่าในอนาคตนางอาจจะแซงหน้าเขาได้ แต่เขาก็อยากจะเก็บเกี่ยวช่วงเวลาที่น่ายินดีเช่นนี้ไว้ให้มากที่สุด!

แต่แล้วตอนนี้ อวี่เหวินจิงหงก็ค้นพบแล้วว่า อันที่จริงเขาไม่มีวันเอาชนะนางได้เลย!

…แค่กลับมา นางก็ทำสัญญากับอสูรศักดิ์สิทธิ์ได้แล้ว!

…แถมยังทำได้ตั้งสองตัวอีก!

แล้วเขาเล่า?

ถ้าไม่ใช่เพราะครั้งนี้ถวนจื่อถูกทิ้งให้คอยปกป้องพวกเขาล่ะก็ แม้แต่ขนของอสูรศักดิ์สิทธิ์เขาก็คงไม่มีวันได้สัมผัส!

เขาจ้องฉู่หลิวเยว่ตาเขม็ง และในที่สุดก็เอ่ยขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ว่า

“ฝ่าบาท โปรดรีบเสด็จเถิด!”

แค่ได้ใช้เวลาร่วมกับอสูรศักดิ์สิทธิ์ทั้งสองที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา ก็พลันดีใจจนเนื้อเต้นไปหมดแล้ว!

ฉู่หลิวเยว่สังเกตเห็นปฏิกิริยาของเขา และรู้ทันทีว่าเขากำลังคิดอันใดอยู่ ก่อนจะหลุดหัวเราะออกมา

ถึงแม้อวี่เหวินจิงหงจะไม่ค่อยกระโตกกระตากใส่นางเท่าเจี่ยนเฟิงฉือ แต่เขาก็ยังมีนิสัยแบบนั้นอยู่บ้าง

และดูเหมือนว่าครานี้เจ้าตัวคงเก็บอาการไม่มิดเสียแล้ว…

“จิงหง ข้าขอฝากอู๋หมิงไว้กับเจ้า”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ อวี่เหวินจิงหงก็หึกเหิมขึ้นมาทันที

“ฝ่าบาททรงวางใจได้!”

ดวงตาของฉู่หลิวเยว่ทอประกายขบขัน ก่อนจะมองไปยังหุบเขาเบื้องล่าง

“ไปกัน!”

อินทรีสามตากระพือปีกใหญ่ของมัน จนบังเกิดลมกระโชกแรง!

พลันร่างสีดำก็พุ่งทะยานออกไปอย่างรวดเร็วดุจลูกศรสีดำอันแหลมคม!

…

“ไปทางซ้าย ใช่แล้ว ซ้ายอีกนิด และก็ขยับไปด้านหน้าอีกหน่อย…”

อินทรีสามตานำทางคนทั้งสองลงไปด้านล่าง มู่หงอวี่คอยชี้นำมันเป็นระยะ และเลือกวิธีที่ง่ายที่สุดสำหรับพวกเขาในการบุกเข้าไป

และยิ่งไล่ระดับลงไปมากเท่าไร ฉู่หลิวเยว่ก็ยิ่งสัมผัสได้ถึงแรงต้านที่ชัดเจนมากขึ้นเรื่อยๆ

แต่ด้วยความช่วยเหลือของมู่หงอวี่ จึงทำให้พวกเขาหลบหลีกคลื่นความผันผวนในชั้นอากาศได้

แม้จะมองไม่เห็นด้วยตาเปล่า แต่กลับสัมผัสได้ถึงแรงบีบอัดระหว่างมิติในชั้นบรรยากาศรอบๆ ที่แข็งแกร่งขึ้น

มีหลายครั้งที่ฉู่หลิวเยว่รู้สึกราวกับมีกระแสน้ำวนที่มองไม่เห็นม้วนตัวอยู่รอบๆ และพยายามจะลากพวกพวกเขาออกไป!

แต่โชคดีที่พวกเขาทั้งหมดหลบเลี่ยงได้ทุกครา

และระยะห่างระหว่างทั้งสองก็ย่นเข้ามาเรื่อยๆ

“ตรงไปด้านหน้าสิบจั้ง[1]แล้วเลี้ยวขวา แล้วบินต่อไปข้างหน้าเรื่อยๆ ใช่แล้ว…”

มู่หงอวี่จ้องเขม็งไปข้างหน้าอย่างแน่วแน่และไม่ลดละ

“ไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าเหตุใดที่นี่ถึงได้มีอันใดแปลกๆ แบบนี้…”

ไม่ใช่ว่านางไม่เคยไปเยือนพื้นที่ที่เต็มไปด้วยมหันตภัย แต่นี่เป็นครั้งแรกที่นางได้เห็นสถานที่ที่เต็มไปแรงกดดันที่ยุ่งเหยิงและคุกคามเช่นนี้

ซึ่งถ้าหากไม่ระวัง ก็อาจเกิดการสูญเสียครั้งใหญ่ขึ้นได้

และเพราะสิ่งนี้ เจี่ยนเฟิงฉือและเชียงหว่านโจวจึงต้องติดแหง็กอยู่ที่นี่ และไม่สามารถออกไปได้

“เหตุใดสถานที่แปลกๆ เช่นนี้ถึงได้มาอยู่ในหุบเขาบรรพกาลเฟิ่งหวงกันนะ? ข้าล่ะไม่เข้าใจจริงๆ ว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างใด…”

มู่หงอวี่ครุ่นคิดซ้ำๆ แต่ก็ยังไม่เข้าใจ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน