ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 975
สรุปบท บทที่ 975 เจ้าว่าดีหรือไม่: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สรุปตอน บทที่ 975 เจ้าว่าดีหรือไม่ – จากเรื่อง ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
ตอน บทที่ 975 เจ้าว่าดีหรือไม่ ของนิยายการเกิดใหม่เรื่องดัง ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดยนักเขียน จ้าน นิชิโนะ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
เสียงของเขาแผ่วเบาเสียจนนอกจากตัวเองแล้ว คงไม่มีใครอื่นได้ยินเสียงนี้
แต่นั่นไม่สำคัญ เพราะสิ่งสำคัญก็คือคนตรงหน้าเขาต่างหาก!
เชียงหว่านโจวแทบไม่อยากจะเชื่อ เขาหลับตาแล้วหยีตาแรงๆ เพื่อเพ่งมองภาพตรงหน้าให้ชัดเจน
ขณะเดียวกัน คนผู้นั้นก็ได้เดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว
นางยื่นมือออกมา
“เสี่ยวโจว เจ้าไม่เป็นอันใดใช่หรือไม่?”
เขาเคยได้ยินเสียงนี้เมื่อหลายปีก่อน แต่มันก็นานแสนนานมาแล้ว
แม้แต่ยามหลับฝัน เขาก็ไม่เคยได้ยินมันอีกเลย
ทว่ายามนี้หน้าอกและช่องท้องของเชียงหว่านโจวกลับร้อนวูบวาบ ราวกับมีเปลวเพลิงพวยพุ่งอยู่ภายใน หัวใจดวงน้อยเต้นรำส่ำไม่เป็นจังหวะ แก้วหูด้านในสั่นสะเทือนจนรู้สึกเจ็บจี๊ด
เขารีบเอื้อมมือออกไปโดยไม่รู้ตัว
สัมผัสจากมือเรียวนั่นทั้งเย็นและอ่อนนุ่ม แต่ก็เต็มไปด้วยพลังอันยิ่งใหญ่เช่นกัน
ดวงตาของเชียงหว่านโจวเริ่มกระสับกระส่ายไปมา และภาพตรงหน้าก็พร่ามัวมากขึ้น
เขาหลับตาแน่นอีกครั้ง
และคราวนี้ ในที่สุดภาพทุกอย่างก็ชัดเจนขึ้น
เขาจับมือนั้นไว้แน่นราวกับกลัวว่านางจะทิ้งกันไปอย่างไร้คำบอกกล่าวอีก
ทว่าในขณะที่เขากำลังจะเอื้อนเอ่ยบางอย่าง ใบหน้าที่คุ้นเคยก็พลันปรากฏขึ้น
ฉู่หลิวเยว่
โอ้ ไม่สิ ซั่งกวนเยว่!
ท่าทีของเชียงหว่านโจวพลันหยุดชะงัก
ฉู่หลิวเยว่มองเขาด้วยความแปลกใจระคนสงสัย
ดูเหมือนว่าเขาเพิ่งผ่านการต่อสู้ครั้งใหญ่มา ทั่วทั้งร่างนั้นเต็มไปด้วยคราบเลือด อีกทั้งใบหน้าซีดเซียวไร้เรี่ยวแรง
ยามนี้ใบหน้าที่เคยผุดผ่องสดใสนั้นเต็มไปด้วยฝุ่นดินและรอยเลือด ช่างดูน่าเวทนายิ่งนัก
และดวงตาอันงดงามนั้นก็ถูกย้อมด้วยสีแดงเล็กน้อยเช่นกัน
แต่นางเห็นว่าเมื่อครู่แววตาของเขาทอประกายความปิติยินดีออกมาอย่างชัดเจน
เสมือนนักเดินทางกลางทะเลทรายอันร้อนระอุ ที่ในที่สุดก็ได้พบกับบึงน้ำแห่งชีวิต และเช่นเดียวกับผู้ที่ตกอยู่ใความมืดมิดและได้เห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์
แต่มันก็แค่แวบเดียวเท่านั้น
พลันบึงน้ำและแสงสว่างนั่น ก็เหือดแห้งและหายวับไปกลับตา
ประกายความสดใสในดวงตาของเขาหม่นหมองลงทันที
ท่าทางแบบนี้… ดูผิดแปลกอย่างน่าฉงน
“เสี่ยวโจว?”
ฉู่หลิวเยว่ตะโกนเรียกอีกครั้ง
และคราวนี้ ในที่สุดเชียงหว่านโจวก็รู้สึกตัว
เขาเก็บสีหน้าเหล่านั้นอย่างรวดเร็ว และกลับมาคืนสู่ร่างเด็กดื้อเงียบและชอบเก็บตัวอีกครั้ง
ฉู่หลิวเยว่แอบเดาอันใดบางอย่างในใจ
หรือเมื่อครู่… เชียงหว่านโจวจะคิดว่านางเป็นใครคนอื่น?
ซึ่งคนที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้ได้ ก็เกรงว่าจะมีแต่คนผู้นั้นหรือเปล่านะ?
นางลอบถอนหายใจ แต่ก็ไม่ได้เซ้าซี้ถาม
“ไม่ต้องห่วง ข้าจะพาเจ้ากลับไปเอง”
นางกล่าวเสียงจริงจัง
เชียงหว่านโจวแอบรู้สึกประทับใจกับคำพูดนั้น พลางเงยหน้าขึ้นมองนางด้วยสายตาลึกซึ้ง
“… อืม”
ฉู่หลิวเยว่เริ่มทำการตรวจวัดชีพจรของเขา และพบว่าพลังปราณดั้งเดิมในกายเขานั้นใกล้จะหมดลงแล้ว ความเสียหายภายในก็ร้ายแรงมากเช่นกัน!
นางตกตะลึงขั้นสุด
“เจ้าได้รับบาดเจ็บเช่นนี้ได้อย่างใด?”
เชียงหว่านโจวขมวดคิ้ว
“เพราะที่นี่”
เพราะสถานที่แห่งนี้หรือ?
ฉู่หลิวเยว่กวาดตามองไปรอบๆ
นอกเหนือจากความผันผวนที่อันตรายของห้วงมิติบนชั้นอากาศแล้ว ก็เหมือนจะไม่มีอันใดน่ากลัวไปมากกว่านี้…
เขาได้รับบาดเจ็บภายนอกเพียงเล็กน้อย แต่อาการบาดเจ็บภายในของเขานั้นร้ายแรงกว่าบาดแผลภายนอกมาก
นี่มันไม่ธรรมดาแล้ว
“อย่างใดก็ตาม พวกเราออกไปจากที่นี่กันก่อนเถอะ”
ฉู่หลิวเยว่เอ่ยพลางตั้งท่าจะเข้าไปพาตัวเขากลับ
ทว่าทันทีที่นางหันกลับมา ก็ต้องพบกับความผันผวนที่ก่อตัวขึ้นเป็นม่านพลังโปร่งแสงปิดกั้นขวางทางด้านหน้านางไว้
ฉู่หลิวเยว่ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง
นางจำได้ว่าตอนแรกที่เดินเข้ามายังไม่มีสิ่งนี้เลย…
พลังปราณทุกชนิดจากพื้นที่โดยรอบล้วนพุ่งเข้ามา เกิดเป็นระลอกคลื่นความผันผวนที่เคลื่อนตัวอยู่บนม่านพลังนั่น
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...