ยอดคุณหมอสกุลเฉิน นิยาย บท 158

ตอนที่ 158 ปั้นไอดอลหมอจีน

หลิวไป๋ซิ่วเอ่ยกล่าวขึ้นคำหนึ่งด้วยทีท่าแสนน่าหลงใหล

“เฮ้ออ… น่าใจหาย! น่าใจหายจริงๆ!”

อาวุโสเหวินกล่าวต่อเจือน้ำเสียงโศกเศร้าใจว่า

“วิชานี้กลับยากเกินไป น่าเสียดายจริงๆที่เราไม่สามารถใช้มันได้”

“ถ้าเคล็ดวิชาอันแสนน่าทึ่งทั้งหลายสูญสิ้นไป นี่อาจจะเป็นจุดจบที่แท้จริงของศาสตร์แพทย์แผนจีน แต่โชคยังดีที่ยุคนี้ยังมีฉีเล่ยอยู่”

เป่ยฉวนเทียนยกมือขึ้นมาตบไหล่ฉีเล่ยและกล่าวว่า

“ฉีเล่ยหนทางข้างหน้าของเธอยังอีกยาวไกลนัก”

ฉีเล่ยพยักหน้ากล่าวตอบไปว่า

“ผมเข้าใจครับว่าพวกคุณหมายความว่ายังไงกัน และผมจะตั้งใจทำในจุดนี้ให้ดีที่สุด”

“ดีมาก ดีมาก”

เป่ยฉวนเทียนพยักหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า เขาไม่รู้เลยว่า วันนี้ตนเองพูดคำว่า‘ดีมาก’ไปกี่ครั้งแล้ว

“ตราบใดที่เธอยังคงยืนหยัดต่อไป หากในอนาคตเกิดปัญหาอะไรก็บอกได้ตลอด พวกเราจะคอยสนับสนุนอัจฉริยะแห่งยุคอย่างเธอเอง”

“ขอบคุณอาจารย์เป่ย ขอบคุณอาวุโสเหวิน ขอบคุณอาวุโสหลัว ขอบคุณอาวุโสปิงมากครับ”

“ขอบคุณอะไร พวกเราก็คนกันเองทั้งนั้น”

อาวุโสเหวินโบกมือปัดทั้งยังกล่าวอีกว่า

“อ่อใช่แล้ว อีกไม่กี่วัน พวกเราจะมีการประชุมสัมมนาวิชาการของคณะแพทย์แผนจีนแห่งชาติ ในเมื่อตอนนี้เธอเคารพตาแก่เป่ยเป็นศิษย์แล้ว ถ้างั้นก็ไปเข้าร่วมงานด้วยกันเถอะ เธอเข้าร่วมกับกลุ่มผู้เชี่ยวชาญระดับสูงของพวกเราได้เลย”

ฉีเล่ยเอ่ยถามกลับทันทีด้วยความสงสัยว่า

“งานประชุมสัมมนาที่ว่าหมายถึง…งานTCMที่เชิญตัวแทนของแต่ละมหาวิทยาลัยไปอธิปายใช่ไหมครับ?”

อาวุโสเหวินพยักหน้าตอบว่า

“ใช่แล้ว ใช่แล้ว มีพวกตัวแทนจากแต่ละมหาวิทยาลัยแพทย์แผนจีนไปกันด้วย เธอเคยได้ยินเรื่องนี้มาแล้วงั้นเหรอ?”

เวลานี้เอง ฉีเล่ยเริ่มรู้สึกแล้วว่า ตัวเองโชคดีอย่างมาก

ก่อนหน้านี้ภายในสาขาแพทย์แผนจีนของมหาวิทยาลัยปักกิ่งได้จัดประชุมด่วน เนื่องจากต้องคัดเลือกอาจารย์ที่เหมาะสมเพื่อจะส่งไปเป็นตัวแทนในงานประชุมTCMระดับประเทศ ทว่าน่าเสียดายนักที่ไม่มีใครโหวตฉีเล่ยเลย

แต่ตอนนี้สถานการณ์กลับเปลี่ยนไปแล้ว ไม่เพียงแต่จะได้สิทธิ์เข้าร่วมงานประชุมในฐานะลูกศิษย์ของผู้เชี่ยวชาญเป่ยเท่านั้น แต่เขายังได้นั่งอยู่ในกลุ่มของผู้เชี่ยวชาญระดับสูงอีกด้วย!

คงเป็นเรื่องตลกน่าดู ถ้าพวกคนในมหาวิทยาลัยรู้ว่า เขาเข้าร่วมในฐานะผู้เชี่ยวชาญระดับสูง ทันทีที่เจอกันในงานคงเป็นการตบหน้ากันอย่างจัง

แม้ว่าจะเป็นคนที่มีสิทธิ์เข้าร่วมงานประชุมเหมือนกัน แค่สถานะศักดิ์ระหว่างกลุ่มตัวแทนอาจารย์กับกลุ่มผู้เชี่ยวชาญระดับสูงกลับแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง และในมหาวิทยาลัยแพทย์ปักกิ่งแห่งนี้ก็ยังไม่เคยมีอาจารย์ท่านใด ได้รับเชิญเข้าร่วมในกลุ่มผู้เชี่ยวชาญระดับสูงเลยสักคน

เดาไม่ออกเลยว่า ปฏิกิริยาของตาแก่ซงกับหัวหน้าคณะอาจารย์ซีจะเป็นยังไง ถ้าเห็นตัวเขานั่งอยู่ในห้องประชุมในฐานะ‘ผู้เชี่ยวชาญ’

เมื่อเผชิญหน้ากับคำเชื้อเชิญของอาวุโสเหวิน ฉีเล่ยก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกล่าวไปว่า

“ยินดีครับ เพราะผมถูกปฏิเสธในนามตัวแทนอาจารย์ของมหาวิทยาลัย”

“ดีแล้ว ความสามารถอย่างเธอไม่ควรเป็นได้แค่ตัวแทนมหาวิทยาลัย เดี๋ยวฉันไปคุยกับตาแก่อีกสองสามคนที่เหลือให้ ในงานประชุมวันนั้น เดี๋ยวฉันจะจัดเวลาให้เธออธิปายได้เต็มที่ในฐานะผู้เชี่ยวชาญฉี เตรียมตัวให้พร้อมล่ะ”

อาวุโสเหวินกล่าวตอบ

“…”

ฉีเล่ยถึงกับพูดไม่ออกำ

เขายังจำประโยคหนึ่งได้ดีในหนังของโจวซิงฉือ

‘เพราะชีวิตมันมีขึ้นมีลงอยู่ตลอด มันถึงได้น้าตื่นเต้น’

ฉีเล่ยปฏิเสธคำชวนจากเป่ยจ้าวหยวนที่ช่วยไปรับประทานอาหารเย็นด้วยกัน เนื่องจากติดสัญญาว่าจะดินเนอร์กับหลี่ถงซีในตอนเย็นนี้

ทันทีที่กลุ่มของฉีเล่ยและคนอื่นๆเดินลงมาชั้นล่าง พวกเขาก็พบกับกลุ่มนักข่าวฝูงใหญ่ที่วิ่งกรูกันเข้ามาพร้อมกับกล้องและไมโครโฟนครบมือ

“ปรมาจารย์เป่ย! ว่ากันว่าวันนี้มีคนมาท้าทายคุณจริงรึเปล่าค่ะ?”

“ปรมาจารย์เป่ย คุณคิดว่าระหว่างวิชาสามเข็มปาฏิหาริย์กับวิชาห้าธาตุหยินหยางของคุณ วิชาใดรักษาได้ผลดีกว่าครับ?”

“ปรมาจารย์เป่ย ช่วยอธิบายความน่าอัศจรรย์ของวิชาสามเข็มปาฏิหาริย์ให้ทุกคนฟังทีค่ะ!”