ยอดคุณหมอสกุลเฉิน นิยาย บท 16

ตอนที่ 1 6 ใจแกร่งดั่งพยัคฆ์ (1)

หลังออกมาจากห้องควบคุมกล้องวงจรปิดแล้ว ฉีเล่ยและกวนไห่ผิงก็กลับมาที่รอที่บ้านก่อน ..

ในเมื่อโจรลักพาตัวประกาศว่า จะเป็นฝ่ายติดต่อกลับมาเองเช่นนี้ ฉีเล่ยจึงไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่าการรอคอย

เป็นธรรมดาที่โจรลักพาตัวไม่ต้องการจะคุยโทรศัพท์นาน เพราะนั่นเสี่ยงต่อการถูกตรวจสอบที่ซ่อน ฉะนั้น ฉีเล่ยจึงมั่นใจเป็นอย่างยิ่งว่า เขาจะต้องได้รับการติดต่อกลับมาเป็นครั้งที่สองในคืนนี้แน่ !

ฉีเล่ยลังเลอยู่นานว่า จะบอกเรื่องนี้กับตำรวจดีหรือไม่ ? แต่หลังจากใคร่ครวญด้วยเหตุด้วยผลแล้ว ในที่สุด เขาก็ตัดสินใจที่จะจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง !

ก่อนอื่น คงต้องรอให้โจรลักพาตัวโทรกลับมาหาเขาอีกครั้ง เพื่อแจ้งจำนวนเงิน และถึงตอนนั้น ฉีเล่ยก็จะได้รู้สถานที่ที่พวกมันนัดเอาเงินไปให้ ด้วยข้อมูลเพียงเท่านั้น ชายหนุ่มค่อนข้างมั่นใจว่า จะสามารถสะสางเรื่องนี้ได้ด้วยตัวเอง ..

แต่หากเขาแจ้งตำรวจเรื่องนี้ หลิวไห่หยางก็จะกลายเป็นอาชญากร ที่อยู่เบื้องหลังการลักพาตัวเฉินอวี้หลัวไปทันที และเมื่อเรื่องนี้ตกไปอยู่ในกำมือของตำรวจ แน่นอนว่า เฉินอวี้หลัวก็จะตกอยู่ในอันตรายที่มากขึ้น

ในระหว่างที่นั่งรอโทรศัพท์นั้น กวนไห่ผิงก็ได้เอ่ยถามขึ้นมาว่า “ท่านหมอ ไว้พวกมันโทรมาเมื่อไหร่ ผมจะไปกับท่านหมอเอง ! ถึงแม้ผมจะป่วย แต่ที่ผ่านมาก็ได้ฝึกวรยุทธประจำตระกูลมา นับว่าไม่เสียเปล่าจริงๆ ในที่สุดก็ได้ใช้งานเสียที !”

ฉีเล่ยเองก็ไม่รู้ว่า วรยุทธของกวนไห่ผิงนั้นลำเลิศเพียงใด ?

แต่ที่แน่ๆ เขาต้องมีทักษะการต่อสู้ที่เหนือกว่าคนทั่วไป แม้ว่าฉีเล่ยจะยังไม่เคยเห็นกวนไห่ผิงใช้วรยุทธที่ตนเองฝึกฝนมาก่อนก็ตาม แต่จากการที่เขาได้ทำการฝังเข็มให้กับชายวัยกลางคนผู้นี้ ก็พอจะทำให้ได้รู้พื้นฐานบางอย่างบ้าง

แม้กล้ามเนื้อตามร่างกายของกวนไห่ผิง จะไม่ใช่กล้ามเนื้อที่ใหญ่โตเหมือนเหล่านักเพาะกายก็ตาม และถึงแม้กล้ามเนื้อของเขาจะมีขนาดเล็ก แต่กลับแข็งแกร่งอย่างมาก

หากไม่ใช่เพราะเส้นลมปราณภายในร่างของกวนไห่ผิงเสียหาย จนทำให้ไม่สามารถเดินลมปราณไปทั่วร่างได้แล้วล่ะก็ ป่านนี้ เขาคงจะไม่ต่างจากเครื่องมือสังหารดีๆนี่เอง !

หากฉีเล่ยสามารถรักษาเส้นลมปราณ และสภาวะหยินหยางไม่สมดุลภายในร่างให้กับกวนไห่ผิงได้แล้วล่ะก็ ถึงตอนนั้น แม้แต่ฉีเล่ยเองยังไม่มั่นใจว่า เขาจะสามารถเอาชนะชายวัยกลางคนผู้นี้ได้หรือไม่ ?

แม้ว่ามรดกความรู้ที่ฉีเล่ยได้รับจากบรรพชนสกุลเฉินนั้น จะมีเรื่องวิธีการบ่มเพาะกายาอยู่ด้วย รวมทั้งการรับรู้ทางจิตวิญญาณที่เหนือคนธรรมดาทั่วไป หลังจากที่ได้ดูดซับเอาแก่นวิญญาณเข้าไปนั้น ฉีเล่ยเองก็ยังไม่มั่นใจว่าจะสามารถเอาชนะกวนไห่ผิงได้ ..

เวลานี้ ฉีเล่ยเข้าใจแล้วว่า เพระเหตุใดบรรพชนสกุลกวน จึงได้เป็นถึงหน่วยคุ้มภัยระดับต้นๆในอดีตกาล ..

แต่ถึงอย่างนั้น ฉีเล่ยก็ยังคงลังเลใจอยู่ดี ..

นั่นเพราะเขาเองก็ไม่รู้ว่า โจรลักพาตัวภรรยาของเขานั้นมีจำนวนกี่คน และดุร้ายโหดเหี้ยมกันแค่ไหน ที่สำคัญ เขาไม่รู้ว่าพวกมันมีอาวุธร้ายแรงชนิดใดกันแน่ ?

และถ้าพวกมันมีปืน ต่อให้กวนไห่ผิงจะเก่งกาจ หรือแข็งแกร่งแค่ไหน ก็คงต้องตกอยู่ในอันตรายอยู่ดี !

คลิ๊ก !

ในระหว่างที่ฉีเล่ยกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น เสียงเปิดประตูบ้านก็ดังขึ้น ไม่นานนัก ซูชางฉินก็เดินเข้ามา และทันทีที่เห็นหน้าฉีเล่ย แม่ยายของเขาก็พุ่งเข้าไปจับมือของเขาไว้แน่น พร้อมกับร้องห่มร้องไห้เสียงดัง ปากก็พร่ำรำพรรณว่า

“ฉีเล่ย อวี้หลัวถูกคนจับตัวไป ! รีบๆหาทางช่วยอวีหลัวเร็วเข้า !”

ฉีเล่ยหันไปมองแม่ยาย พร้อมกับถามขึ้นทันที “แม่รู้เรื่องที่อวี้หลัวถูกคนลักพาตัวไปได้ยังไง ? พวกมันโทรหาแม่อย่างนั้นเหรอครับ ?”

ซูชางฉินรีบยกมือขึ้นปาดน้ำตา พร้อมตอบฉีเล่ยกลับว่า “ใช่แล้ว ! พวกมันโทรมาข่มขู่ว่า ห้ามไปแจ้งตำรวจ ถ้าไม่อย่างนั้น พวกมันจะฆ่าอวี้หลัว แล้วก็สับร่างเป็นชิ้นๆ ! ฮือๆๆ”

“ไอ้พวกเลว ! ”

ฉีเล่ยกัดฟันกรอดด้วยความโกรธแค้น เห็นได้ชัดว่า หลังจากที่พวกมันโทรหาเขาแล้ว แต่กลับเห็นว่าตนเองไม่มีท่าทีตระหนกตกใจ ก็เลยโทรไปข่มขู่แม่ยายของเขาแทน เพราะถึงอย่างไร ผู้หญิงก็ย่อมอ่อนแอกว่าผู้ชายอยู่ดี การโทรไปข่มขู่ซูชางฉินทำให้พวกมันมั่นใจว่า จะไม่มีการนำเรื่องนี้ไปบอกตำรวจอย่างแน่นอน !

ฉีเล่ยไม่มั่นใจว่า แม่ยายของเขาจะสามารถทนต่อเหตุการณ์สะเทือนขวัญครั้งนี้ได้มากเพียงใด ? เขาจึงได้แต่เอื้อมมือไปตบไหล่ซูชางฉินเบาๆ พร้อมกับพูดปลอบประโลมให้เธอคลายความกังวล

“แม่ครับ ทำใจให้สบาย ไม่ต้องห่วงเรื่องนี้ ผมจะไปช่วยอวี้หลัวเอง รับรองว่า เธอจะต้องกลับมาอย่างปลอดภัย !”

ซูชางฉินเอาแต่ร้องไห้สะอึกสะอื้นจนแทบขาดใจ และเวลานี้ เธอก็ได้แต่พยักหน้าหงึกๆ ด้วยใบหน้าที่มีแต่น้ำตาอาบแก้ม

ฉีเล่ยนั่งคอยโทรศัพท์จนกระทั่งพลบค่ำ แต่จนแล้วจนเล่า โจรเรียกค่าไถ่ก็ยังไม่โทรมาเสียที ทำให้ชายหนุ่มกระวนกระวาย และร้อนอกร้อนใจเป็นอย่างมาก ..

ในที่สุด เสียงโทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้นในเวลาหนึ่งทุ่มตรงพอดี !

และทันทีที่กดรับ เสียงจากปลายสายก็ดังขึ้นทันที “ขอโทษที่ให้คุณฉีต้องรอนาน เอาล่ะ .. เข้าเรื่องเลยก็แล้วกัน ! ฉันต้องการเงินค่าไถ่จำนวนยี่สิบล้าน แกนำเงินไปให้ฉันที่ประตูด้านหลังของสวนสาธารณะบีโกเนีย เวลาเที่ยงคืนตรง ! ”

ฉีเล่ยมองเวลาในโทรศัพท์มือถือ แล้วจึงตอบกลับไปว่า “นี่ก็ทุ่มตรงพอดี แกนัดให้ฉันเอาเงินไปให้ตอนเที่ยงคืน เวลาเพียงแค่ห้าชั่วโมง ฉันจะไปหาจำนวนเงินยี่สิบล้านมาให้แกทันได้ยังไง ?”

“เรื่องนี้ไม่ใช่ปัญหาของฉัน ! อ่อ .. แกช่วยชีวิตพ่อของหวู่เฉินเทียนไม่ใช่เหรอ ? แกก็ไปขอยืมเขาสิ เงินแค่ยี่สิบล้านสกุลหวู่ขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอกน่า !”

“แต่ฉันขอเตือนไว้ก่อนว่า ถ้าภายในเที่ยงคืน แกยังไม่นำเงินยี่สิบล้านมาให้ฉันล่ะก็ ฉันจะค่อยๆตัดนิ้วของภรรยาแกทิ้งทีละนิ้ว ทุกๆสิบนาที นิ้วมือของเธอก็จะถูกตัดทิ้งไปหนึ่งนิ้ว ..”