ยอดคุณหมอสกุลเฉิน นิยาย บท 213

ตอนที่213 ฉันยกโทษให้นาย

หลังจากที่หลินชูวโม่จอดรถเรียบร้อยแล้ว เธอก็เปิดประตูเดินถือกระเป๋าลงจากรถ พร้อมกับมองนาฬิกาข้อมือพลางพูดขึ้นว่า

“นี่ก็จวนจะสิบโมงแล้ว เราต้องรีบเข้าไปรอต้อนรับก่อน จะปล่อยให้แขกรอไม่ได้”

ก่อนที่ทั้งหมดจะเดินผลักประตูเข้าไป ทันใดนั้นก็มีรถสีดำสามคันขับตรงเข้ามาหาพวกเขา ตรงกลางเป็นรถRolls-Royceรุ่นปรับแต่งพิเศษ และมีรถ Mercedes-Benz สองคันขับประกบหน้าหลัง

ปัง.. ปัง…

ประตูรถ Mercedes-Benzสีดำที่ขับประกบหน้าหลังถูกเปิดออกอย่างพร้อมเพรียงกัน จากนั้นบอดี้การ์ดชุดดำกลุ่มหนึ่งก็รีบวิ่งออกมาอย่างรวดเร็ว ในมือถือปืนพกชักกระสุนพร้อมเตรียมยิงได้ทุกเมื่อ ในไม่ช้าพวกเขาก็ตั้งขบวนขนาดย่อมราวกับรอรับกำลังรอรับเสด็จอะไรเทือกนั้น

ฉีเล่ยที่เห็นภาพอันแสนจะอลังการอยู่ตรงหน้า พร้อมกับเบะปากก่อนจะพูดขึ้นว่า

“ต้องทำตัวเวอร์ขนาดนี้เชียวเหรอ?”

หลินชูวโม่ใช้ข้อศอกกระแทกเข้ากับร่างของฉีเล่ยพร้อมกับทำเสียงดุ

“ถ้าถึงขั้นขับรถRolls-Royce Phantom Shadowแบบสั่งทำพิเศษได้ นั่นแสดงว่าผู้หญิงคนนี้ต้องรวยมาก แต่อะไรที่มีค่าที่สุดสำหรับคนพวกนี้? ก็ชีวิตยังไงล่ะ! แล้วจะให้ไปเที่ยวเดินเล่นตัวคนเดียวแบบคนธรรมดาอย่างเราได้ยังไงล่ะ?”

ฉีเล่ยปรายตามองหลินชูวโม่แวบหนึ่ง สีหน้าท่าทางของเขาคล้ายว่าต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายก็เลือกที่จะเงียบไม่พูดอะไรทั้งนั้น

เมื่อกลุ่มบอดี้การณ์ที่ตั้งแถวอยู่ด้านนอกยืนในท่าเตรียมพร้อมหมดแล้ว ประตูรถ Rolls-Royceคันหรูก็เปิดออก

คนแรกที่ปรากฏตัวสู่สายตาผู้คนก็คือเฉิงเจียซิน เลขาคนสวยของชูซินซู เธอยังคงดูดีในชุดสูทสีดำเรียบ เสื้อเชิ้ตด้านในสีขาว พร้อมกับถุงน่องสีดำ วันนี้มาในแว่นทรงเหลี่ยมกรอบดำ พูดน้อยดูท่าทางสุขุม แต่ไม่ได้ถึงขั้นเมินเฉยต่อสิ่งใด แต่ดูเป็นหญิงสาวที่เต็มไปด้วยความลึกลับน่าค้นหาอย่างบอกไม่ถูก

สิ่งแรกที่เตะตาที่สุดดูเหมือนจะเป็นรองเท้าหนังสีดำคู่หนึ่ง มีลวดลายสีทองสุกใสประดับอยู่ แม้จะดูไม่ค่อยโดดเด่นนัก แต่ใครเห็นเข้าต่างต้องทราบ ผู้ใดที่สามารถเป็นเจ้าของรองเท้าคู่นี้ได้ย่อมต้องเป็นคนมีฐานะ ส่วนท่อนร่างนั้นเป็นกางเกงเลกกิ้งสีดำ

และในเวลานั้นเอง บุคคลสำคัญของวันนี้ก็ปรากฏตัวออกมาเสียที

สิ่งแรกที่เผยปรากฏออกมาคือเรียวขายาวสีขาวสะพรั่ง ผิวเนียนละเอียดแนบกับถุงน่องตาข่าย เสริมด้วยรองเท้าส้นสูงสีดำยิ่งเพิ่มราศีจับให้กับท่อนขาเรียวงามนั้นเข้าไปใหญ่

หลังจากที่เท้าของเธอสัมผัสพื้นดิน ชูซินซูก็ค่อยๆก้าวเดินออกจากรถ เธอสวมใส่กระโปรงยาวถึงเข่าสีม่วง มาพร้อมเข็มขัดเรียบหรูคาดเอวให้ดูสวยงาม ยิ่งมองก็ยิ่งดูคล้ายกับเจ้าหญิงในดินแดนลึกลับสง่างามมากผู้หนึ่ง

ทันทีที่ปรากฏตัว รัศมีสง่างามเปี่ยมด้วยพลังก็ฉายออกมาให้เห็น และเมื่อได้กลายเป็นจุดสนใจของผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาทันทีเมื่อปรากฏกายขึ้น

ไม่ว่าจะเป็นเฉิงเจียซินที่ยืนอยู่เคียงข้าง หรือแม้แต่หลินชูวโม่และถงเซียวเซียว แม้พวกเธอทั้งสามจะนับว่าเป็นความงามจากหนึ่งในล้าน แต่เมื่อเปรียบเทียบกับผู้หญิงคนนี้แล้วล่ะก็ พวกเธอกลับถูกลดค่ากลายมาเป็นเพียงแค่ใบไม้แห้งตามข้างทางในทันที

สำหรับหญิงสาวคนนี้ เพียงแค่คำว่าสวยยังไม่เพียงพอ ต้องนับว่าเธอเป็นเจ้าหญิงสูงส่งที่เสด็จลงมาจากปราสาทหอคอยเลยก็ว่าได้

หญิงสาวคนไหนที่บังอาจเข้าไปอยู่ในบริเวณใกล้เคียงกับเธอ จะต้องถูกรัศมีของเธอบดบังจนมืดมิด ทำให้ผู้อื่นที่มองมาเห็นหญิงสาวเหล่านั้นกลายเป็นสาวใช้ไปโดยปริยาย

หลินชูวโม่รีบดึงมือฉีเล่ยกับถงเซียวเซียวเดินตรงเข้าไปหาชูซินซูทันที หลินชูวโม่ยิ้มกว้างพร้อมกับพูดขึ้นอย่างมีมารยาท

“ยินดีต้อนรับกลับมาอีกครั้งค่ะคุณผู้หญิง!”

เนื่องจากชูซินซูไม่ได้แนะนำชื่อของตัวเองกับหลินชูวโม่เมื่อครั้งก่อน ด้วยเหตุนี้เธอจึงต้องเรียกขานชูซินซูว่า ‘คุณผู้หญิง’ แทนไปก่อนเพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาท

ผู้หญิงที่ฉลาดมักจะบริการทุกอย่างด้วยใจ

ชูซินซูพนักหน้าตอบพร้อมกับพูดขึ้นว่า

“ขอบคุณ นี่ฉันทำให้ทุกคนต้องรอรึเปล่า?”

เมื่อเห็นหลินชูวโม่ยืนรออยู่หน้าประตูคลีนิคก่อนแล้ว ชูซินซูก็เข้าใจผิดคิดว่า อีกฝ่ายน่าจะมายืนรอต้อนรับตนเองอยู่นานแล้วนั่นเอง แต่เธอก็ไม่เปิดดอกาสให้หลินชูวโม่ได้เอ่ยปากตอบ สายตาคมกริบคู่นั้นพลันเปลี่ยนไปจับจ้องอยู่ที่ฉีเล่ยทันที

ชูซินซูกระซิบบอกฉีเล่ยเสียงเบา

“พูดอะไรหน่อยสิ?”

ฉีเล่ยปั้นยิ้มพร้อมกับเอ่ยปากพูดออกไปว่า

“ยินดีต้อนรับครับ”

“ไม่ต้องฝืนปั้นหน้าก็ได้นะ ฉันรู้ว่าคุณไม่พอใจฉันนัก มีอะไรก็พูดออกมาตรงๆเลยจะดีกว่า?”

“ฮ่าฮ่า คุณเข้าใจผิดแล้วครับ ทำไมผมต้องไม่พอใจคุณด้วยล่ะ?”