ยอดคุณหมอสกุลเฉิน นิยาย บท 216

ตอนที่216 เขาไม่ได้ขาดแคลนอะไร

“คุณไม่เข้าใจความรัก”

ฉีเล่ยหยุดชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อว่า “ถ้าผมรักคุณ ต่อให้ข้างหน้าจะเป็นทะเลเพลิงหรือภูเขาดาบ ผมก็จะจับมือคุณไว้และฝ่าฟันมันไปด้วยกัน ถ้ารักกันแล้วอะไรก็ไม่ใช่ปัญหา แล้วยังจะต้องมาพูดคุยเรื่องข้อตกลงอะไรอีกล่ะ?”

“แต่ประเด็นคือผมไม่ได้รักคุณ และยังไม่รู้สึกรักด้วย แต่ในเมื่อคุณยื่นข้อเสนอแบบนี้ ผมก็ต้องคิดถึงความปลอดภัยของตัวเองเป็นหลัก และจากข้อมูลที่คุณบอกมา ดูเหมือนคู่แข่งของผมจะแข็งแกร่งไม่น้อยเลย อีกอย่าง ผมเองก็รู้สึกว่าเรื่องแบบนี้มันน่าเบื่อ… ประกอบกับข้อจำกัดอีกมากมาย ไม่แปลกไม่ใช่เหรอที่ผมจะยอมแพ้ และถอดใจไม่รับข้อเสนอของคุณ”

ฉีเล่ยดูเหมือนจะช่ำชองในการปลอกเปลือกแอปเปิ้ลมาก ขณะที่พูดนั้น ใบมีดสว่างวูบวาบในมือของเขาก็ขยับไปมาอย่างนุ่มนวล นิ้วมือเรียวยาวทรงพลังหมุนไปเบาๆ เปลือกแอปเปิ้ลยาวเชื่อต่อกันที่กองอยู่ในมือดูราวกับกลีบดอกไม้

“แล้วคุณไม่นึกถึงอาชีพการงานของตัวเองบ้างเลยเหรอ? คุณก็รู้ว่าถ้าฉันยื่นมือเข้าไปช่วย คุณจะสามารถทำในสิ่งที่ตนเองต้องการได้สำเร็จง่ายขึ้น” ชูซินซูยังคงโน้มน้าวต่อ

“ถ้ามีใครอยากจะร่วมงานกับผม ผมย่อมต้องยินดีต้อนรับอยู่แล้ว แต่ถ้าจะเอาความรักมาเป็นสิ่งแลกเปลี่ยน ผมกลับรู้สึกว่ากำลังถูกดูหมิ่นถึงสองเรื่อง ทั้งเรื่องความรักและอาชีพแพทย์แผนจีนของตนเอง ผมไม่รีบร้อน ผมยังมีเวลาอีกเหลือเฟือ ถ้าผมสามารถทำเป้าหมายที่ตั้งไว้ได้สำเร็จด้วยความพยายามของตัวเอง ชีวิตของผมก็จะเต็มไปด้วยความหมาย” ฉีเล่ยเอ่ยตอบยิ้มๆ

ชูซินซูพยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของฉีเล่ย เธอเองก็ไม่เคยคิดที่จะเข้าไปก้าวก่ายในเรื่องส่วนตัวของเขา และยิ่งไม่ต้องการที่จะเข้าไปยื้อแย่งในธุรกิจที่เขากำลังดำเนินการอยู่

แต่ผู้หญิงก็แบบนี้ล่ะ บางทีก็เห็นแก่ตัว ลำพังฉีเล่ยจะสามารถผลักดันการแพทย์แผนจีนให้โด่งดังไปทั่วโลกนั้น.. คงจะต้องใช้เวลานานทีเดียว

“นี่หมายความว่า ฉันในฐานะที่เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่มีอะไรที่จะสามารถดึงดูดคุณได้แม้แต่น้อยเลยเหรอ?”

ชูซินซูเอ่ยถามด้วยสีหน้าจริงจัง ไม่มีท่าทีหลบเลี่ยง ไม่มีท่าทีเขินอาย มีเพียงความอยากรู้อยากเห็นเพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น เธอเป็นหญิงสาวที่ภาคภูมิใจในตัวเองอย่างมาก คิดอยากจะพูดอะไรก็พูดออกมาตรงๆ ไม่จำเป็นต้องปิดบังหรือปฏิเสธ

ฉีเล่ยจ้องมองชูซินซูด้วยสีหน้าจริงจังพร้อมกับส่ายหน้าไปมา ปากก็พูดออกไปว่า “บอกตามตรงนะครับ ผมยอมรับว่าคุณเป็นผู้หญิงที่สวยมากเท่าที่ผมเคยพบเห็นมา”

“ในเมื่อพูดแบบนี้ สิ่งที่คุณเลือกก็ยิ่งทำให้ฉันแปลกใจ” ชูซินซูพูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะคิกคัก

“รอบตัวผมมีสาวๆรายล้อมอยู่ตั้งเยอะตั้งแยะ ถึงแม้จะไม่สวยเท่าคุณ แต่พวกเธอก็ดูมีชีวิตชีวาดีนะ แต่ละคนก็มีบุคลิกอารมณ์แตกต่างกันไป ทำให้เลือดลมสูบฉีดได้ดีเหมือนกัน”

“ที่สำคัญ ผมสามารถเข้ากับพวกเธอได้ดี ไม่เหมือนกับคุณ นี่ล่ะเป็นจุดอ่อนของคุณรู้มั๊ย.. คุณสูงส่งเกินไป เข้าถึงได้ยาก!”

“คุณเป็นผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบเกินไป ร่ำรวยมหาศาล แถมยังฉลาดเป็นกรด.. บอกตามตรงนะ ผมค่อนข้างกลัวคุณเหมือนกัน ทุกครั้งที่ผมอยู่กับคุณ ผมรู้สึกเหมือนถูกจับตามอง แล้วก็ไม่สามารถปิดบังอะไรคุณได้เลย”

ระหว่างที่พูดนั้น ฉีเล่ยก็ได้ส่งแอปเปิ้ลที่ปลอกแล้วให้กับชูซินซู จากนั้นจึงเอื้อมไปหยิบกระดาษทิชชูมาเช็ดคมมีด พร้อมกับพูดต่อด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม

“ต่อให้ผมไม่ปฏิเสธข้อเสนอและเจตนาดีของปู่คุณ แล้วได้แต่งงานกับคุณภายใต้การจัดเตรียมของอาวุโส ผมเองก็คงจะไม่มีความสุขอย่างแน่นอน คุณลองคิดดูว่า เวลาที่ผมโอบกอดคุณอยู่ ผมจะรู้สึกเหมือนกับกำลังโอบกอดมนุษย์คอมพิวเตอร์ไอคิวสูงอยู่ คุณพอจะเข้าใจความรู้สึกของผมบ้างไหม?”

“นี่เป็นเหตุผลที่คุณปฏิเสธปู่ของฉันน่ะเหรอ ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าฉันมีรูปร่างหน้าตายังไง?” ชูซินซูเอ่ยถามกลับไปยิ้มๆ

“นั่นก็เป็นเหตุผลหนึ่ง!”

ฉีเล่ยตอบกลับไปทันที “อีกอย่าง ผมเองก็เพิ่งมาถึงปักกิ่ง ไม่ต้องการที่จะเป็นศัตรูหรือมีปัญหาขัดแย้งกับตระกูลใหญ่ๆในปักกิ่ง”

ฉีเล่ยยักไหล่เล็กน้อยก่อนจะพูดต่อว่า “อีกหนึ่งเหตุผลที่ผมไม่ชอบคุณก็คือ คุณฉลาดเกินไป!”

“ฉันเองก็ไม่ได้ชอบอะไรแบบนั้นเหมือนกัน” ชูซินซูถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วจึงพูดต่อว่า

“เฮ้อ.. แต่ฉันไม่มีทางเลือก”