ยอดคุณหมอสกุลเฉิน นิยาย บท 246

ตอนที่246 ชนเผ่าเหมี่ยว

ในฐานะนักธุรกิจ แน่นอนว่าหลินชูวโม่ย่อมเข้าใจความหมายของฉีเล่ยดี หลังจากวางสายไปแล้ว เธอก็ได้วางแผนเตรียมการขั้นต่อไปในทันที

และในเวลานี้ ภาพความสามารถของฉีเล่ยที่ปรากฏอยู่ในทีวี ก็ยิ่งทำให้ถงเซียวเซียวรู้สึกชื่นชมฉีเล่ยมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม

หลังจากยืนฟังถงเซียวเซียวพร่ำพรรณนาชื่นชมตัวเองอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดฉีเล่ยก็เพิ่งนึกขึ้นมาได้ และรีบหันไปถามชายชราที่นั่งอยู่บนเตียงว่า

“คุณตารู้สึกยังไงบ้างครับตอนนี้?”

แมลงตัวเล็กๆที่ฉีเล่ยนำออกมาจากร่างของชายชรานั้น ได้ถูกเก็บไว้ในขวดอย่างมิดชิด และเพื่อไม่ให้เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดขึ้นอีก ฉีเล่ยถึงกับทำการปิดผนึกไว้อย่างแน่นหนาอีกด้วย

และตอนนี้ ชายชราก็รู้สึกตัวแล้ว จึงได้เวลาที่เขาจะต้องสืบสวนหาความจริงเสียที!

“ตอนนี้ฉันรู้สึกดีขึ้นมากแล้วล่ะ ขอบคุณมากจริงๆที่ช่วยชีวิตของฉันไว้”

หลังจากพูดจบ ชายชราก็รีบลุกขึ้นจากเตียง และกำลังเตรียมที่จะคุกเข่าลงกับพื้นเพื่อขอบคุณฉีเล่ย แต่เขาเห็นเข้าเสียก่อน จึงรีบพุ่งเข้าไปพยุงร่างของชายชราไว้พร้อมกับพูดขึ้นด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม

“คุณตาครับ อย่าทำแบบนี้เลยนะครับ ขืนคุณตาคุกเข่าให้ผม ผมคงต้องอายุสั้นแน่ๆ ผมอายุยังน้อย จะให้คุณตามาคุกเข่าให้แบบนี้ได้ยังไงกันล่ะครับ นี่เป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้อง!”

ชายชราได้แต่ยอมเชื่อฟังฉีเล่ยเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายต้องลำบากใจ และได้แต่เดินกลับไปนั่งที่เตียงนอนตามเดิมอีกครั้ง ปากก็เอ่ยตอบไปว่า

“คุณฉีครับ หากไม่ได้คุณช่วยไว้ ป่านนี้ฉันคงจะตายไปตั้งแต่ตอนนั้นแล้วล่ะ!”

“ว่าแต่คุณตาไปอยู่ที่นั่นได้ยังไงกันครับ? แล้วใครกันที่เป็นคนเอาหนอนกู่เข้าร่างของคุณตา? ไม่ทราบคุณตาพอจะจำเหตุการณ์ทั้งหมดได้ไหมครับ?”

ฉีเล่ยรีบเอ่ยถามชายชราในเรื่องที่ตนเองอยากจะรู้ทันที แต่ชายชรากลับส่ายหน้าไปมาพร้อมตอบเขากลับไปว่า

“ฉันเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่ก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์ขึ้น ฉันจำได้ว่าฉันได้พบชายหญิงคู่หนึ่งบนท้องถนน พวกเขาสองคนแต่งตัวค่อนข้างแปลกประหลาด ฉันจึงได้เหลือบมองพวกเขาเล็กน้อย แต่จะว่าไป เดี๋ยวนี้เด็กหนุ่มสาววัยรุ่นก็ชอบแต่งตัวประหลาดๆไม่น้อยเหมือนกัน”

ชายชราหัวเราะเล็กน้อย เพราะในสังคมสมัยนี้ เด็กหนุ่มสาวก็นิยมแต่งตัวเลียนแบบที่เรียกว่าคอสเพลย์กันไม่น้อย เพียงแต่ สองคนที่เขาพบนั้นไม่ใช่เด็กหนุ่มสาว ดังนั้น การแต่งกายที่ออกจะประหลาดไม่เหมือนคนทั่วไปของคนทั้งคู่ จึงทำให้พวกเขากลายเป็นจุดดึงดูดสายตาของผู้คนที่ผ่านไปผ่านมา

“พวกเขาสองคนแต่งตัวคล้ายกับชนเผ่าเหมี่ยว และเมื่อพวกเขาทั้งสองคนเห็นฉันเหลือบมอง พวกเขาก็หันมายิ้มให้ฉัน พร้อมกับเดินตรงเข้ามาถามว่า จะไปศูนย์แสดงนิทรรศการใกล้ๆนี่ได้ยังไง? ฉันก็เลยบอกทางให้กับพวกเขาทั้งสองคนไป”

จากนั้น ชายชราก็เล่าให้ฉีเล่ยฟังต่อด้วยสีหน้าลังเลสงสัย “แต่ตอนนั้นฉันเองก็ไม่ได้รู้สึกผิดปกติอะไรเลยนะ แต่ในระหว่างที่กำลังเดินเล่นอยู่ในห้างนั้น ฉันก็เริ่มรู้สึกว่าร่างกายของตัวเองมีความผิดปกติเกิดขึ้น แล้วตัวฉันเองก็เริ่มวิ่งไปทั่ว จนกระทั่งไปล้มลงหมดสติจนกระทั่งคุณมาพบเห็น แล้วก็ได้ช่วยเหลือไว้..”

เมื่อเล่ามาถึงตรงนี้ ชายชราก็ถึงกับใจสั่นสะท้าน หากฉีเล่ยมาไม่ทันเวลา เขาคงต้องเสียชีวิตไปแล้วอย่างแน่นอน!

แม้ว่าฉีเล่ยจะได้ยินชายชราเล่าเพียงแค่นั้น และดูเหมือนจะไม่มีอะไรสลักสำคัญ แต่ฉีเล่ยกลับสะดุดกับคำพูดอยู่สองสามประโยค

จากรูปลักษณ์ของชายหญิงทั้งสองคนที่ชายชราเล่าให้ฟังนั้น ดูเหมือนจะเป็นชนเผ่าเหมี่ยวที่เชี่ยวชาญเรื่องการเลี้ยงหนอนกู่ แต่ก็ยังไม่ได้รับการยืนวันว่าทั้งสองคนที่ชายชราพบเจอเป็นผู้กระทำ

แต่ยิ่งฉีเล่ยครุ่นคิดเรื่องนี้มากเท่าไหร่ คิ้วทั้งคู่ของเขาก็ยิ่งขมวดเข้าหากันแน่น นั่นเพราะดูเหมือนสถานการณ์จะตึงเครียดมากกว่าที่เขาคิดไว้มาก

แต่สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้ก็คือ ต้องส่งชายชรากลับบ้านไปอย่างปลอดภัยนั่นเอง แต่ในขณะที่ฉีเล่ยกำลังจะเอ่ยปากถามถึงที่อยู่ของชายชรา จู่ๆ ประตูห้องพักของเขาก็เปิดผางออก และเมื่อรู้ตัวอีกที ร่างของชายชราก็ค่อยๆเดินจากไปอย่างช้าๆ

ท่าทางของชายชราดูแปลกประหลาดอย่างมาก จนถงเซียวเซียวถึงกับวิ่งตรงเข้าไปหาฉีเล่ย ปากก็ร้องตะโกนถามออกไปด้วยความตกใจ

“นี่คุณตาออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่? แล้วเขาจะไปไหน?”

“อืมม.. จู่ๆ เขาก็ลุกขึ้นเดินออกไปตอนที่ผมกำลังคิดอะไรอยู่พอดี”

“นี่! แล้วหนอนกู่ของชนเผ่าเหมี่ยวอะไรที่นายกับคุณตาคุยกันเมื่อครู่น่ะ อย่าบอกนะว่ามันเหมือนกับที่ฉันเคยอ่านเจอในนิยายน่ะ”