ยอดคุณหมอสกุลเฉิน นิยาย บท 248

ตอนที่248 หญิงชายแปลกประหลาด

ชายหญิงเผ่าเหมี่ยวที่ดูเหมือนคู่รักดูจะไม่สนใจสายตาของใครๆเลย แม้จะถูกผู้คนรอบตัวจ้องมองเสื้อผ้าที่ทั้งคู่สวมใส่ด้วยความสนอกสนใจ แต่พวกเขาทั้งสองก็เพียงแค่ยิ้มให้โดยไม่พูดอะไร

หลังจากที่ได้รับโทรศัพท์จากถงเซียวเซียว ฉีเล่ยจึงรีบรุดไปที่ซิงหัวพลาซ่าโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้

“สองคนนั้นนั่งอยู่บนม้านั่งตรงหน้านายนั่นน่ะ! เห็นรึเปล่า?”

จากคำพูดของถงเซียวเซียวที่ดังมาจากปลายสาย เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายอยู่ในมุมที่มองเห็นร่างของฉีเล่ยได้อย่างชัดเจน

ฉีเล่ยเก็บโทรศัพท์มือถือ แล้วจึงเดินตรงเข้าไปหาชายหญิงคู่หนึ่งที่สวมใส่ชุดพื้นเมืองอย่างชนเผ่าเหมี่ยว และยิ่งเข้าไปใกล้มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งสัมผัสได้ถึงพลังของวิชากู่จากคนทั้งสองรุนแรงมายิ่งขึ้น

“ในที่สุดก็มาแล้วสินะ!”

สิ่งที่ฉีเล่ยไม่คาดคิดก็คือว่า ชายหญิงคู่นี้จะมองเขาด้วยสายตาเรียบเฉย ไม่มีท่าทีประหลาดใจ หรือตกอกตกใจเลยแม้แต่น้อย อีกทั้งยังดูคล้ายกับรู้อยู่ก่อนแล้วว่า ฉีเล่ยจะต้องมาหาพวกเขาอย่างแน่นอน

“พวกคุณสองคนรู้จักผมเหรอครับ?”

ฉีเล่ยเอ่ยถามออกไปด้วยสีหน้าประหลาดใจ และแทบไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง

“ทำไมจะไม่รู้จักล่ะ? เมื่อคืนพวกเราสองคนก็ได้ดูรายการที่คุณให้สัมภาษณ์ ทักษะการแพทย์ของคุณยังทำให้พวกเราสองคนรู้สึกทึ่งมากทีเดียว ในฐานะที่คุณเป็นประธานสภาแพทย์แผนจีน ดูเหมือนว่าวันข้างหน้าพวกเราคงจะมีโอกาสได้พบเจอกันมากขึ้นกว่านี้”

ชายหญิงชาวเหมี่ยวหันไปยิ้มให้กัน จากนั้น ฝ่ายชายก็เป็นฝ่ายพูดขึ้นว่า

“ผมชื่อว่าอี้ชา ส่วนนี่ก็ภรรยาของผมเอง เรียกเธอว่าซิ่วเอ๋อก็ได้”

‘อี้ชากับซิ่วเอ๋องั้นเหรอ?!’

ความจริงแล้ว ฉีเล่ยรู้สึกว่าชื่อของชายหญิงชาวเหมี่ยวคู่นี้ออกจะฟังดูตลกนิดหน่อย

“ถ้านึกอยากจะหัวเราะ ก็หัวเราะได้เลยนะครับ เพราะชื่อของพวกเราสองคนออกจะฟังดูแปลกๆ ใครได้ยินก็มักจะมีท่าทีแบบนี้ทั้งนั้นล่ะ แต่ชื่อนี้พ่อแม่ของเราเป็นคนตั้งให้ จะให้ทำยังไงได้ล่ะใช่ไหม?”

ฉีเล่ยพยักหน้า กระทั่งผ่านไปราวสองสามนาที เขาก็เริ่มปรับตัวได้ และรู้ว่าควรจะพูดคุยอะไรกับชายหญิงคู่นี้ดี

“แล้วพวกคุณสองคนมาทำอะไรที่นี่เหรอครับ?”

ฉีเล่ยจ้องมองสองสามีภรรยาตรงหน้าอย่างพินิจพิจารณา จนหลงลืมจุดประสงค์เดิมของตนเอง

“พวกเราสองคนน่ะเหรอ? ก็มาเที่ยวน่ะสิ เจียงหลิงเป็นเมืองที่น่าอยู่ แล้วก็มีทัศนียภาพที่ค่อนข้างสวยงามมาก ทำไมเหรอ? หรือถ้าพวกเราสองคนอยากมาเที่ยวที่นี่จะต้องขออนุญาตคุณก่อน?”

หลังจากเอ่ยตอบไปแล้ว ชายที่ชื่ออี้ชาก็ย้อนถามฉีเลยต่อ “หรือคุณคิดว่าพวกเราสองคนจะมาทำอะไรไม่ดีที่นี่งั้นเหรอครับ?”

เดิมที ฉีเล่ยรีบร้อนมาที่นี่เพราะตั้งใจจะมาบีบคั้นเอาความจริงจากชายหญิงเผ่าเหมี่ยวคู่นี้ว่า กำลังคิดจะทำเรื่องไม่ดีอะไรในเจียงหลิง และด้วยการกระทำของชายหญิงคู่นี้ก่อนหน้า เขาย่อมมีวิธีที่จะบีบให้คนทั้งคู่เปิดเผยจุดประสงค์ที่แท้จริงออกมาได้ไม่ยาก แล้วจึงค่อยจัดการในคราวเดียว

แต่ด้วยรอยยิ้มใสซื่อที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าของคนทั้งคู่ กลับทำให้ฉีเล่ยออกจะลำบากใจที่จะพูดอะไรออกมาตรงๆ

“คุณทั้งสองเป็นคนชาวเผ่าเหมี่ยวใช่ไหมครับ?”

“ใช่! ไม่ทราบว่าคุณฉีก็เป็นคนเผ่าเหมี่ยวเหมือนกันเหรอครับ?”

ฉีเล่ยดูเหมือนจะไปต่อไม่ถูกจริงๆ เขายังมีคำพูดมากมายที่อยากจะพูดออกมาตรงๆ แต่คำตอบซื่อๆของชายคนนี้ กลับทำให้เขารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังชกกำปั้นลงไปในสำลี ที่ไม่ว่าจะพูดอะไรออกไป กลับไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้กลับมาเลยแม้แต่น้อย

“อี้ชากับซิ่วเอ๋องั้นเหรอครับ? ได้ครับ ผมจะจดจำชื่อของพวกคุณทั้งสองคนไว้ และถ้ามีเหตุการณ์เลวร้ายเกิดขึ้นในเจียงหลิงอีก ผมจะต้องไปหาพวกคุณสองคนอย่างแน่นอน!”

สำหรับคนธรรมดาทั่วไปนั้น วิชากู่เป็นสิ่งที่พวกเขายากจะรับมือได้ และหากถูกพบช้าเกินไป ต่อให้ตัวเขามาพบเห็นเข้าด้วยตัวเอง ก็คงยากที่จะช่วยเหลือได้ทันการ