ยอดคุณหมอสกุลเฉิน นิยาย บท 61

ตอนที่61 ชูเฟิงอี้

ทั้งสองเดินเข้ามาตามแผ่นหินอ่อนที่จัดเรียงเป็นทางเดินยาว ผ่ากลางสวนตรงไปยังคฤหาสน์ด้านในสุด ฉีเล่ยกวาดสายตามองไปรอบๆทั้งซ้ายและขวา ชื่นชมทิวทัศน์จากสองข้างทาง

หากคฤหาสน์แห่งนี้เป็นบ้านพักตากอากาศส่วนตัวจริง นี่ทำให้เขาเข้าใจได้ถึงความจริงข้อหนึ่งคือ คนร่ำรวยใช้ชีวิตราวกับอยู่บนสวรรค์ก็ไม่ปาน แม้ว่าคฤหาสน์แห่งนี้จะเปรียบดั่งสวนสาธารณะกลางเมืองหลายแห่ง เรื่องความรมรื่นจากพฤกษาต้นไม้อาจอยู่ในระดับใกล้เคียง แต่หากเป็นเรื่องชนิดพืชพันธุ์ ที่แห่งนี้ชนะสวนสาธารณะเหล่านั้นขาดลอย

จากประตูรั้วเหล็กมาจนถึงตัวคฤหาสน์ ค่อนข้างมีระยะห่างพอสมควร ระหว่างทางปรากฏเหล่าบอดี้การ์ดสวมใส่สูทดำเหมือนด้านหน้า เฝ้าระวังอยู่เป็นระยะ บ้างก็กำลังเดินตรวจตราไปมา เดินมาได้ครึ่งทาง พ่อบ้านฟางพลางตบไหล่ฉีเล่ยไปหนึ่งทีและกล่าวว่า

“ตั้งแต่ที่นายท่านทราบถึงวีรกรรมอันยิ่งใหญ่ของคุณฉีที่ช่วยคุณหนูไว้ เขาก็ตั้งหน้าตั้งตารอที่จะพบคุณอยู่ตลอด ดังนั้นแล้วผมขอขอบคุณจากใจจริงก่อนเป็นอันดับแรก”

“นายท่าน?”

ฉีเล่ยชะงักฝีเท้าไปชั่วครู่ เขาไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ว่า นายท่านที่พ่อบ้านฟางกำลังพูดถึงคือเจ้าของคฤหาสน์หลังนี้ หรือเป็น ‘คุณปู่’ ของชูซินซู

พอเห็นสีหน้าการแสดงออกอันฉงนใจของฉีเล่ย พ่อบ้านฟางก็กล่าวอธิบายอย่างยิ้มแย้มต่อทันที

“นายท่านคือคุณปู่ของคุณหนู แต่เป็นเพราะอายุของท่านที่มากแล้ว จึงทิ้งกิจการทุกอย่างของตระกูลให้กับคุณหนูรับช่วงต่อ”

ฉีเล่ยพยักหน้าตอบ แต่ภายในใจของเขาแทบไม่อยากจะเชื่อจริงๆ เนื่องจากความประทับใจแรกพบของเขาที่มีต่อชูซินซูนั้นไม่ค่อยดีนัก เธอก็แค่ผู้หญิงบ้าคนหนึ่ง แต่ใครจะไปคิดว่าเบื้องหลังของเธอจะชวนสะพรึงได้ขนาดนี้

รับสืบทอดธุรกิจจากคุณปู่ซึ่งเป็นเจ้าของคฤหาสน์หรูแบบนี้ คงไม่ใช่อะไรที่เล็กน้อยเลย และไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะสามารถควบคุมบริหารได้ไหว

พ่อบ้านฟางยังคงเดินนำทางต่อไป จนท้ายที่สุดทั้งสองก็เดินเข้าไปในตัวคฤหาสน์ด้านใน และเดินขึ้นบันไดหินอ่อน

คฤหาสน์แห่งนี้ถูกออกแบบวางรากฐานไว้อย่างไร้ที่ติตั้งแต่ก่อสร้างแล้ว ทั้งตำแหน่งแสงแดดที่สาดส่องเข้ามา ราวกับถูกคำนวณหมดแล้วว่า แสงควรตกกระทบตรงไหน ภายในบ้านถึงจะสวยและถูกหลักฮวงจุ้ยมากที่สุด ไม่เว้นแม้แต่ชนิดต้นไม้ที่นำมาจัดวางภายในตัวคฤหาสน์ ยิ่งไปกว่านั้นตั้งแต่เดินเข้ามา ไม่มีแม้แต่อณูเศษฝุ่นสักนิดภายในสถานที่แห่งนี้

บรรดาคนใช้ที่เดินผ่านไปมาต่างมีสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส เห็นได้ชัดว่าพวกเขาได้รับการอบรมมารยาทมาเป็นอย่างดีเยี่ยม

พ่อบ้านฟางพาฉีเล่ยมานั่งพักผ่อนในห้องโถงใหญ่ และรีบเชิญให้นั่งบนโซฟาตัวหรูพร้อมกล่าวว่า

“คุณฉี นั่งรอตรงนี้สักครู่นะครับ นายท่านนั่งเล่นอยู่ที่สวนหลังคฤหาสน์ เดี๋ยวผมจะรีบไปรายงานท่านว่าคุณมาถึงที่นี่แล้ว”

ฉีเล่ยพยักหน้าตอบตกลงไป

“ขอบคุณครับ”

ขณะเดียวกันเขาก็พลันรู้สึกประหลาดใจขึ้นมา สวนหน้าคฤหาสน์ยังใหญ่ไม่พอรึไง ถึงยังมีสวนหลังบ้านอีก? สรุปแล้วที่ดินรวมทั้งหมดของคฤหาสน์แห่งนี้มันกี่ไร่กันเนี่ย?

หลังจากพ่อบ้านฟางเดินจากไป ไม่นานก็มีคนรับใช้เดินเข้ามาเสิร์ฟน้ำชาและขนมทานเล่นให้ ฉีเล่ยหยิบขนมชิ้นนั้นขึ้นมากินพลางจิบน้ำชาตาม สายตากวาดมองชื่นชมสิ่งตกแต่งรอบห้องโถงอย่างสบายอารมณ์

เหนือศีรษะของเขามีโคมไฟแชนเดอเรียคริสตัลขนาดใหญ่ โดยรอบผนังห้องมีภาพวาดสีน้ำมันแขวนประดับทั่ว ฉีเล่ยไม่ค่อยเข้าถึงเรื่องศิลปะมากมายขนาดนั้น แต่แค่มองผ่านๆก็รู้ได้เลยว่า พวกมันเป็นของเก่ามีมูลค่ามหาศาล

หลังจากนั่งรอไปสักพักหนึ่ง ฉีเล่ยก็เพิ่งเอะใจคิดได้ ชูซินซูบอกว่าให้เขามาเจอเธอไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมไปๆมาๆถึงมาพบคุณปู่ของเธอแทนได้?

ขณะที่ฉีเล่ยกำลังปั้นหน้างุนงงอยู่นั้นเอง จู่ๆก็มีเสียงดังฟังชัดดังลั่นออกมาจากด้านหลังเขา

“คุณเป็นใคร?”

ฉีเล่ยเหลียวหลังตามเสียงนั้นกลับไปทันที ก่อนจะเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่ด้านหลังโซฟาที่นั่งอยู่

สวย…สวยมาก!

ปฏิกิริยาแรกของฉีเล่ยถึงกับใช้คำว่า ‘สวย’ เพื่อบรรยายรูปลักษณ์ของชายหนุ่มคนนี้

ชายหนุ่มคนนี้มีใบหน้างดงามราวกับนางฟ้าจากภาพวาดจีนโบราณ สีหน้าดูเยือกเย็น ผิวขาวนวลประดุจหยก นัยน์ตาใสบริสุทธ์เสมือนหยดน้ำค้างกลางหาวของฤดูใบไม้ร่วง ถ้าไม่ชิงเอ่ยปากเปล่งเสียงขึ้นมาก่อน ฉีเล่ยไม่มีทางรู้แน่ๆว่า อีกฝ่ายเป็นผู้ชาย

ไม่สิ ไม่สิ…ขนาดผู้หญิงแท้ๆยังสู้ความงดงามของชายหนุ่มคนนี้ไม่ได้แม้สักนิด!

เพราะความสวยและน่ารักของเธอ…เห้ย!…ของเขาคนนี้ ทำเอาฉีเล่ยตกอยู่ในภวังค์ไปชั่วขณะ

“นี่คุณเป็นใคร?”

ชายหนุ่มหน้าสวยเลิกคิ้วเอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง

ดูจากท่าทางการแสดงออกของเขาคนนี้ ดูเหมือนจะไม่ค่อยพอใจกับปฏิกิริยาแบบนี้ของฉีเล่ยเล็กน้อย

หลังจากได้สติขึ้นมา ฉีเล่ยรีบคลี่ยิ้มอ่อนกล่าวตอบไปว่า

“ผมชื่อ ฉีเล่ยครับ”

“ฉีเล่ย?”

ชายหนุ่มหน้าสวยนิ่งไปชั่วครู่พยายามครุ่นคิดอยู่สักพัก ก่อนจะตอบไปว่า

“ใคร? ฉันไม่รู้จัก”

ฉีเล่ยไม่รู้จะตอบยังไงเช่นกัน จึงกล่าวถามไปแทนว่า

“แล้วคุณเป็นใครเหรอครับ?”

ชายหนุ่มหน้าสวยเผยท่าทีหยิ่งผยองขึ้นทันใด

“ชูซินฮัง”

“ชูซินฮัง? ใครเหรอครับ? ผมไม่รู้จัก”

ฉีเล่ยแกล้งปั้นน้ำเสียงให้เหมือนอีกฝ่าย และล้อเลียนกลับไปทีหนึ่ง