ยอดคุณหมอสกุลเฉิน นิยาย บท 94

ตอนที่94 งานเลี้ยงฉลองวันเกิด

“ไปร้องคาราโอเกะกันงั้นเหรอ?” ฉีเล่ยถามขึ้น

“ใช่ค่ะอาจารย์ฉี” เหอจื่อร้องตอบพร้อมกับยิ้มกว้าง

ฉีเล่ยทำสีหน้าท่าทางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะถามกลับไปว่า “แต่ทุกคนในงานต่างก็เป็นนักศึกษากันหมด แล้วผมเป็นอาจารย์เพียงคนเดียว จะไม่ทำให้งานเลี้ยงกร่อยลงเหรอ?”

เหอจื่อหรี่ตามองพร้อมกับยิ้มกว้าง “อาจารย์ฉีคะ อาจารย์ฉีไม่ใช่อาจารย์แก่ๆเจ้าปัญหาไม่ใช่เหรอคะ?”

ฉีเล่ยถึงกับหัวเราะออกมาด้วยความขบขัน “ฮ่าๆๆ พูดได้ดี! ตกลง ผมรับปากจะไปร่วมงาน”

“เย้ๆๆ! งั้นหนูขอไปแจ้งข่าวเพื่อนๆทุกคนก่อนนะคะ” หลังจากร้องตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้นดีใจ เหอจื่อก็รีบวิ่งออกจากห้องไปรายงานผลให้เพื่อนๆทราบทันที

ไม่นานนัก ก็มีเสียงปรบมือและเสียงโห่ร้องด้วยความดีใจดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วทั้งห้อง ฉีเล่ยหยิบโทรศัพท์มือถือออก และอาศัยหน้าจอโทรศัพท์มือถือแทนกระจกส่องดูเหตุการณ์ด้านหลังตนเอง

จนกระทั่งผ่านไปครู่หนึ่ง เขาจึงได้กดโทรออกหาหลี่ถงซี และบอกกับหญิงสาวไปว่า เขาจะต้องไปงานเลี้ยงวันเกิดของนักศึกษาในคลาส และไม่ได้กลับบ้านพร้อมกับเธอในวันนี้

จ้าวหยวนหยวนนั้นเป็นหญิงสาวที่มีใบหน้ารูปไข่ และยังมีใบหน้าที่เด็กกว่าวัย ทำให้เธอกลายเป็นหญิงสาวที่มีใบหน้าจิ้มลิ้มน่ารักน่าเอ็นดู

เนื่องจากในวันแรกของการเรียนการสอน ‘วิชาการวินิจฉัย’ ของฉีเล่ยในวันแรกนั้น มีนักศึกษาเข้าคลาสไม่มากนัก เขาจึงได้ทำการตรวจวินิจฉัยโรคให้กับนักศึกษาในคลาสฟรี และครั้งนั้นเขาก็พบว่า ที่ช่องท้องของจ้าวหยวนหยวนนั้นมีลักษณะคล้ายก้อนเนื้อก่อตัวขึ้น และจำเป็นต้องทำการตัดทิ้งเสีย เพราะหากปล่อยไว้นานเกินไป จากก้อนเนื้อธรรมดาอาจกลายเป็นเนื้อร้ายเช่นมะเร็งได้!

นับตั้งแต่นั้นมา จ้าวหยวนหยวนก็รู้สึกขอบคุณ และซาบซึ้งในตัวฉีเล่ยมาโดยตลอด

เวลานี้ นักศึกษาทั้งหมดสี่สิบสี่คน รวมฉีเล่ยด้วยก็กลายเป็นสี่สิบห้าคน นักศึกษากลุ่มนี้กว่าครึ่งล้วนแล้วแต่เป็นลูกคนร่ำคนรวยที่มีรถยนต์ส่วนตัว กลุ่มนี้จึงขับรถไปที่ร้านคาราโอเกะ ในขณะที่อีกครึ่งหนึ่งนั่งรถแท็กซี่ไปเจอกันที่ร้าน

นักเรียนบางส่วนบอกให้ฉีเล่ยนั่งรถยนต์ส่วนตัวไปกับกลุ่มแรกก่อน แต่เขาปฏิเสธ ในฐานะที่เขาเป็นอาจารย์ เขาจำเป็นต้องรับผิดชอบต่อความปลอดภัยของนักศึกษาทั้งหมด เขารอให้นักศึกษาขึ้นรถไปจนหมดเสียก่อน จึงค่อยนั่งรถแท็กซี่ไปพร้อมกับเหอจื่อเป็นคันสุดท้าย

และในที่สุด รถแท็กซี่ที่ฉีเล่ยกับเหอจื่อนั่งมา ก็มาจอดอยู่หน้าร้านคาราโอเกะที่นัดหมายกันไว้

“ร้านคาราโอเกะโหย่วเฉียนเหยิน”

หลังจากก้าวเท้าลงจากรถ ฉีเล่ยก็เงยหน้าขึ้นมองป้ายไฟพร้อมกับพึมพำออกมา “ดูท่าที่นี่คงจะราคาแพงไม่เบาเชียวนะ มากันเยอะขนาดนี้จ้าวหยวนหยวนจะจ่ายไหวเหรอ?”

แม้ว่าฉีเล่ยจะไม่เคยมาสถานบันเทิงแบบนี้มาก่อน แต่ก็ใช่ว่าเขาจะโง่จนกลายเป็นหมูให้ใครเชือดได้ง่ายๆ เพียงแค่มองปราดเดียวชายหนุ่มก็รู้แล้วว่า สถานที่แบบนี้เป็นสถานที่ที่ทำเงินต่อคืนได้มากขนาดไหน?

เหอจื่อหันไปยิ้มให้กับฉีเล่ยพร้อมตอบกลับไปว่า “ไม่ต้องห่วงค่ะอาจารย์ฉี ครอบครัวของหยวนหยวนร่ำรวยมาก พวกเราถล่มได้เต็มที่!”

นักศึกษาที่มาถึงก่อนบางส่วน ต่างก็พากันวิ่งออกมารับฉีเล่ยกับเหอจื่อ และเมื่อทั้งคู่เข้าไปในห้องส่วนตัวที่จองไว้ ฉีเล่ยก็พบว่า ภายในห้องส่วนตัวขนาดใหญ่โตนั้นกลับไม่มีคนหนาแน่นอย่างที่คิด

จ้าวหยวนหยวนรีบวิ่งออกมาทักทายฉีเล่ยด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “อาจารย์ฉีคะ เชิญนั่งตรงกลางเลยค่ะ”

“หยวนหยวน สุขสันต์วันเกิดนะ”

หลังจากทักทายหยวนหยวนแล้ว ฉีเล่ยก็พูดต่อทันที “อาจารย์เพิ่งจะรู้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของเธอ ก็เลยไม่มีเวลาไปหาซื้อของขวัญมาให้”

“ไม่เป็นไรค่ะอาจารย์ฉี! แค่อาจารย์ยอมมางานเลี้ยงวันเกิดก็นับเป็นของขวัญที่ดีที่สุดของหนูแล้ว”

จากนั้น จ้าวหยวนหยวนก็พูดต่อด้วยแววตาเป็นประกาย “อาจารย์รู้ไหมคะว่า หนูเชิญอาจารย์มาได้นี่ เพื่อนๆผู้หญิงของหนูก็พากันอิจฉาตาร้อนกันหมดแล้ว!”

เหอจื่อรีบร้องขัดขึ้นทันที “เอาล่ะๆ มัวแต่พิธีรีตรองกันอยู่นั่นล่ะ น่ารำคาญชะมัด! ว่าแต่มีอะไรกินบ้างล่ะหยวนหยวน ฉันหิวจะตายอยู่แล้ว!”

จ้าวหยวนหยวนรีบคว้าแขนของเหอจื่อพร้อมกับลากออกไปทันที “มาตรงนี้เลย ฉันสั่งสเต๊กเตรียมไว้ให้ทุกคนแล้ว อาหารยังไม่พร้อมดี แต่อีกประเดี๋ยวก็จะมีทั้งบาบีคิวแล้วก็อาหารว่างอื่นๆตามมาจ้ะ ถึงตอนนั้นใครอยากกินอะไรก็เลือกกินกันตามสบายเลย”

“นี่หยวนหยวน บอกไว้ก่อนนะว่าฉันไม่เกรงใจ”

เหอจื่อร้องบอกพร้อมกับหัวเราะร่วน ก่อนจะถามขึ้นด้วยความสงสัย “ว่าแต่ทำไมในห้องถึงได้มีคนน้อยนักล่ะ?”