ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1005

ช่วงเวลาที่อู๋เป่ยกำลังพาหลินชิงเหยาไปหามังกรเจียวขาว แน่นอนยอดเขาชิงหยุนก็ได้รับข่าวแล้วเหมือนกัน

ยอดเขาชิงหยุน ภายในตำหนักยอดเขาชิงหยุน

เจ้าสำนักยอดเขาชิงหยุน สีหน้าของเปาปู้จัวดูแย่อย่างมาก ก่อนวันนี้ เขามีจิตใจที่สูงส่งมาโดยตลอด เพราะยูเทียนตู่ถือกำเนิดขึ้นในยอดเขาชิงหยุน หลังจากนั้นเขาก็คัดเลือกสาวกที่มีความสามารถทีละคน ในที่สุดก็เพิ่มขึ้นอย่างแข็งแกร่ง ครั้งหนึ่งเคยเอาชนะยอดเขาอู๋เซียงที่แข็งแกร่งได้

แต่เขาเพิ่งได้รับข่าว ศิษย์ชั้นยอดที่ยอดเขาอู๋เซียงเพิ่งรับสมัครใหม่คนนั้น คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นเทพแห่งกษัตริย์คนหนึ่ง! เขาเข้าใจอย่างมากว่าเทพแห่งกษัตริย์หมายถึงอะไร หมายถึงอนาคตอันใกล้นี้ ยอดเขาอู๋เซียงจะเหยียบยอดเขาชิงหยุนไว้ที่พื้น ยากที่จะพลิกตัวกลับมาได้

ตรงหน้าของเขา มีชายวัยกลางคนคนหนึ่งยืนอยู่ คนผู้นี้มีใบหน้าที่เย็นชาและหยิ่งผยอง สายตาเยือกเย็น ทั้งๆที่มีรูปร่างหน้าตาที่หล่อเหลา แต่กลับให้ความรู้สึกที่น่าขนลุก

คนผู้นี้ก็คือยูเทียนตู่ เขาสวมเสื้อคลุมสีเงิน สวมมงกุฎหยกบนศีรษะ มีดาบห้อยอยู่ที่เอว

“อาจารย์ไม่ต้องกังวล ผมฝึกวิชาดาบสำเร็จแล้ว ฆ่าเขาเหมือนกับหมาตัวหนึ่ง ง่ายอย่างมาก” เขาพูดอย่างไม่แยแส กลับไม่เห็นอู๋เป่ยอยู่ในสายตา

เปาปู้จัวถอนหายใจ : “ห้ามแตะต้องเขา ยังไม่พูดถึงเขาเป็นปรมาจารย์ปรุงยาของตำหนักฉางเซิงก่อน ภูเขาสู่ถือกำเนิดอัจฉริยะแบบนี้ ผู้นำจะต้องรู้สึกอะไรบางอย่างแน่นอน เป็นไปได้ว่าจะออกจากการปิดกั้น”

ยูเทียนตู่ก็ตะลึงเช่นกัน : “ผู้นำจะออกจากการปิดกั้นเหรอ”

เปาปู้จัวพยักหน้า : “สามารถกลายเป็นเทพแห่งกษัตริย์ได้ จะต้องเป็นคนที่โชคดีอย่างมาก บวกกับผู้ฝึกยุทธ์ชั้นกษัตริย์อย่างนายคนนี้ เป็นการบอกว่าโชคของภูเขาสู่มาแล้ว เขาต้องออกจากการปิดกั้นแน่นอน”

ยูเทียนตู่หรี่ตาลง : “ได้ยินมาว่าผู้นำกำลังอยู่ในระดับอมตะแห่งการตรัสรู้ ไม่รู้ว่าสำเร็จหรือยัง”

เปาปู้จัว : “ไม่รู้เหมือนกัน บางที เขาสำเร็จตั้งนานแล้ว”

ยูเทียนตู่ : “งั้นก็ไม่เป็นไรแล้ว ตระกูลยูของผมก็อยู่ขั้นอมตะเช่นกัน ฆ่าเทพแห่งกษัตริย์คนเดียวเท่านั้น เป็นเพียงการยกมือขึ้นเท่านั้น”

ครั้งนี้เปาปู้จัวก็ไม่มีการขัดขวางเช่นกัน พูด : “ถ้าหากสถานการณ์ไม่เอื้ออำนวยต่อพวกเรามากเกินไป สามารถทำได้แค่แบบนี้แล้ว!”

อู๋เป่ยและหลินชิงเหยามาถึงยอดเขาเสี่ยวหลงแล้ว มังกรเจียวตัวนั้นออกมาต้อนรับทันที มังกรเจียวตัวเล็กหลายตัวคลานอยู่บนตัวเขา

มองเห็นมังกรเจียวน้อย หลินชิงเหยาอุทานออกมา : “มังกรเจียวน้อยน่ารักมากเลย พวกมันอายุเท่าไหร่แล้ว”

อู๋เป่ย : “น่าจะเพิ่งเต็มเดือน เพียงแต่พวกมันฉลาดอย่างมาก นอกจากนี้ซุกซนอย่างมาก”

เพิ่งพูดจบ มังกรเจียวน้อยตัวหนึ่งกระโดดเข้าไปในหน้าอกของหลินชิงเหยา เธอเพียงแค่รู้สึกเย็นและลื่น อุทานออกมา

อู๋เป่ยหมดคำพูด ตะโกน : “รีบออกมา!”

มังกรเจียวน้อยเห็นอู๋เป่ยโมโหแล้ว รีบกระโดดออกมา คลานไปที่ไหล่ของเขาอย่างเชื่อฟัง

หลินชิงเหยาใบหน้าแดง พูด : “ไม่เป็นไร ไม่ต้องดุมัน”

หลังจากนั้นเธอยื่นมือขาวออกมา มังกรเจียวน้อยตัวนั้นกระโดดไปที่ฝ่ามือของเธออีกครั้ง ค่อนข้างชอบเธอ

เล่นกันสักพัก เธอพูดอ้อนวอน : “ศิษย์พี่ ต่อจากนี้ไปฉันสามารถมาเล่นกับมังกรเจียวน้อยบ่อยๆได้ไหม”

อู๋เป่ย : “แน่นอน ฉันก็ไม่มีเวลามาดูแลพวกมันเหมือนกัน เธอมาดูแลก็ดีเหมือนกัน”

เขาเอาผลไม้และของว่างหลายอย่างออกมาต้อนรับหลินชิงเหยา คุยกันสักพัก เขาพูด : “ผมต้องไปสร้างค่ายกลแล้ว ศิษย์น้องชิงเหยา คุณเล่นอยู่ที่ยอดเขาเสี่ยวหลงก่อนแล้วกัน”

หลินชิงเหยาพูดทันที : “ศิษย์พี่ ฉันอยากไปดูคุณสร้างค่ายกลยังไง”

ตอนนี้เธอเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับอู๋เป่ย ทำไมคนๆเดียวถึงรู้เยอะขนาดนี้ ทั้งเรื่องการปรุงยา เรื่องทักษะการแพทย์ และยังเข้าใจเรื่องค่ายกลอีก