ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1004

อู๋เป่ยเหลือบมองหนึ่งที ก็ไม่ได้คิดมากอะไร เก็บเอาไว้โดยตรง พูดด้วยรอยยิ้ม : “ช่วยผมขอบคุณเจ้าตำหนักมู่ด้วย”

ใบหน้าสวยของหลินชิงเหยาแดงเล็กน้อย พูด : “คุณชาย ชิงเหยาไร้คู่ครอง ถ้าหากคุณชายไม่รังเกียจ ชิงเหยาเต็มใจที่จะอยู่และบินไปพร้อมกับคุณชาย ร่วมเดินทางเซียนด้วยกัน”

เรื่องเกิดขึ้นกะทันหันเกินไปแล้ว อู๋เป่ยอึ้งอยู่กับที่ หลังจากนั้นเขาพูดด้วยรอยยิ้ม : “ขอขอบคุณความรักจากคุณ อู๋เป่ยรู้สึกภูมิใจอย่างมาก”

คำพูดนี้ กว้างขวางอย่างมาก ไม่มีการปฏิเสธและไม่มีการตอบตกลง

หลินชิงเหยาหัวเราะทันที หันไปมองโจวจิงหงที่ตะลึงอยู่กับที่ พูด : “โจวจิงหง ตอนนี้คุณเข้าใจหรือยัง ทำไมอู๋เป่ยถึงไม่เห็นคุณอยู่ในสายตา”

โจวจิงหงโกรธจนเกือบจะกระอักเลือดออกมา : “คุณพูดอะไร เขาไม่เห็นฉันอยู่ในสายตาเหรอ เขามีสิทธิ์อะไรไม่เห็นฉันอยู่ในสายตา!”

เธอโกรธจนเกือบจะบ้าตายอยู่แล้ว ศิษย์ชั้นยอดมาใหม่คนนี้มีอะไรเก่ง ถึงกล้ามาพูดว่าไม่เห็นเธอเซียนจิงหงอยู่ในสายตา

หลินชิงเหยาพูดอย่างไม่แยแส : “อู๋เป่ยเป็นเทพแห่งกษัตริย์ คุณสมบัติแข็งแกร่งกว่าผู้ฝึกยุทธ์ชั้นกษัตริย์เป็นร้อยเท่า ไม่เห็นคุณอยู่ในสายตาอยู่แล้ว จะบอกว่าเป็นคู่ครองกัน ก็มีแค่ฉันหลินชิงเหยาที่เหมาะสมแล้ว”

โจวชิงหงอึ้งทันที เทพแห่งกษัตริย์เหรอ เขาเหรอ

ผ่านไปหลายวินาที จู่ๆเธอก็เข้าใจหมายความว่าอะไร รสชาติต่างๆผสมอยู่ในใจ รู้สึกขมปากทันที คิดไม่ถึงเลยว่าตัวเองจะละทิ้งเทพแห่งกษัตริย์คนหนึ่ง ไปหาผู้ฝึกยุทธ์ชั้นกษัตริย์คนหนึ่ง ความรู้สึกแบบนี้ เหมือนกับคนโยนทองแท่งทิ้งไป หลังจากนั้นไปเก็บหินธรรมดาอย่างมากก้อนหนึ่ง!

หลินชิงเหยาไม่ชอบโจวจิงหงคนนี้มาโดยตลอด มีโอกาสแบบนี้ แน่นอนต้องโจมตีเธอสักหน่อย เธอถามอู๋เป่ย : “ศิษย์พี่ ยาอายุวัฒนะที่คุณมอบให้ศิษย์น้องของฉันหนึ่งเม็ด สามารถให้ฉันหน่อยได้ไหม”

ทัศนคติของหลินชิงเหยานี้เปลี่ยนไปหนึ่งร้อยองศา เมื่อเทียบกับครั้งที่แล้ว อู๋เป่ยทำตัวไม่ถูกเล็กน้อย เพียงแต่เขาสามารถสัมผัสได้ หลินชิงเหยานั้นจริงใจ ไม่ใช่การแสแสร้ง พูดด้วยรอยยิ้มทันที : “ได้ พูดมาสิ ต้องการยาอายุวัฒนะอะไร”

หลินชิงเหยา : “ฉันอยู่ระดับขั้นแห่งการกำเนิดมาสักพักแล้ว อยากทะลวง มักจะรู้สึกว่ามีรากฐานที่ไม่เพียงพอ ศิษย์พี่ คุณมียาอายุวัฒนะที่สามารถบำรุงการกำเนิดอันศักดิ์สิทธิ์ไหม

อู๋เป่ยคิดสักพัก จำสูตรยาที่ตงหวงมอบไว้ให้ ให้เขาช่วยปรุงยาอายุวัฒนะ จึงพูด : “มียาอายุวัฒนะหยินหยางตงหมิงอย่างหนึ่ง ครั้งที่แล้วผมปรุงไปหนึ่งหม้อ ยังเหลืออยู่สามเม็ด มอบให้คุณหมดเลยแล้วกัน”

ระหว่างที่พูด เขาหยิบยาอายุวัฒนะออกมาหนึ่งขวด ข้างในมียาอายุวัฒนะหยินหยางตงหมิงเหลืออยู่สามเม็ด เดิมทีหลินชิงเหยาเพียงแค่ต้องการให้อู๋เป่ยช่วยเธอปรุงยาอายุวัฒนะ ใครจะไปคิดว่าเขาจะเอาออกมาโดยตรง และมอบให้เธอโดยตรง

เธอทั้งตะลึงและดีใจ พูด : “ยาอายุวัฒนะแบบนี้แพงมากเลยใช่ไหม”

อู๋เป่ย : “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน”

โจวจิงหงมองเห็นฉากนี้ทั้งอิจฉาและอับอาย เธอฮึหนึ่งที พูด : “เทียนตู่เขาเป็นถึงเซียนกษัตริย์ เทพแห่งกษัตริย์แล้วยังไง บางทีแม้แต่ตี้เซียนก็ไม่มีโอกาสทะลุทะลวงไปได้!”

หลินชิงเหยาหัวเราะอย่างเย็นชา : “อู๋เป่ยอยากทะลวง ก็ทะลวงไปตั้งนานแล้ว”

หลังจากนั้นเธอถามอู๋เป่ย : “ใช่ไหม”

เรื่องของการฝึกฝน ไม่จำเป็นต้องพูดโกหก เขาพูด : “ผมได้ยินมาว่าด้านหลังของระดับสูงสุดของคนเซียน ยังมีอีกสองระดับ ผมกำลังค้นหาอยู่”

คำพูดนี้ไม่เพียงแต่ทำให้โจวจิงหงตะลึง แม้แต่หลินชิงเหยาก็อึ้งอยู่กับที่เช่นกัน เธอถามอย่างตะลึง : “คุณบอกว่าหลังจากระดับสูงสุดของคนเซียน ยังมีคนเซียนอีกสองระดับเหรอ”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “มีแน่นอน เพียงแต่คนที่รู้ค่อนข้างน้อย”

หลินชิงเหยาอดไม่ได้ที่จะถาม : “มันเป็นระดับแบบไหนเหรอ”