ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1009

สำหรับอู๋เป่ยบอกว่าสามารถรักษาได้ เขาไม่ได้จริงจังกับมัน ท้ายที่สุด แม้แต่หมอที่เก่งที่สุดในยุคนั้นก็ทำอะไรไม่ได้

อู๋เป่ยให้เขานอนลง ก็มองเห็นขาทั้งสองข้างของเขา กระดูกและกล้ามเนื้อเป็นเนื้อตาย นอกจากนี้มีการกัดเซาะขึ้นไปอย่างต่อเนื่อง ใกล้จะถึงสะดือแล้ว ถ้าหากไม่ใช่เพราะพลังยุทธ์ของเขาสูงส่ง เกรงว่าอยู่ไม่ถึงตอนนี้

อู๋เป่ยพูด : “ตอนที่คุณเพิ่งโดนยาพิษ จุดเริ่มต้นอยู่ที่ไหน”

หวู่ซูพูด : “ที่ตำแหน่งเข่า หลายปีที่ผ่านมา ลามไปอย่างต่อเนื่อง ผ่านไปอีกไม่กี่ปี เกรงว่าผมจะต้องตายอย่างแน่นอน”

อู๋เป่ย : “ทำไมตอนนั้นถึงไม่ตัดขาทิ้งล่ะ”

หวู่ซู : “ตัดไปก็ไม่มีประโยชน์ พิษได้กัดกร่อนหลอดเลือดแล้ว สุดท้ายยังคงต้องตายอยู่ดี”

อู๋เป่ยคิดสักพัก หยิบขวดใบหนึ่งออกมา ใส่ยาอายุวัฒนะแห่งชีวิตเข้าไปหลายเม็ด หลังจากนั้นเริ่มสวดคาถา ที่เขาสวดเป็นคาถาขจัดพิษ สามารถขจัดพิษออกจากร่างกายได้

ทันใดนั้น พิษที่อยู่บนตัวอของหวู่ซู ซึมเข้าไปในยาทีละนิด ยาก็เปลี่ยนเป็นสีดำอย่างรวดเร็ว ต่อจากนั้น อู๋เป่ยคว้าออกไปหนึ่งที อากาศสีดำก็ลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าและควบแน่นเป็นหยดน้ำสีดำ

อู๋เป่ยโบกมือหนึ่งที น้ำสีดำนี้ถูกใส่ลงในขวด

แบบนี้ไปเรื่อยๆ เขาดึงพิษออกมาอย่างต่อเนื่อง หลังจากทำไปสิบกว่าครั้งต่อเนื่อง ภายในร่างกายของหวู่ซูไม่มีพิษอีกต่อไป และในเวลาเดียวกัน พลังชีวิต พุ่งเข้าไปในร่างกายของเขาอย่างต่อเนื่อง เนื้อและเลือดของเขาถูกสร้างขึ้นใหม่อีกครั้ง ใช้เวลาไปประมาณสิบกว่านาที เขาได้ขาคู่หนึ่งกลับคืนมาอีกครั้ง

หวู่ซูลุกขึ้นยืน คุกเข่าอยู่บนพื้นด้วยความเคารพ : “ขอบคุณนายน้อยหัวหน้าพรรคช่วยชีวิต!”

อู๋เป่ยปรบมือ พูดด้วยรอยยิ้ม : “ไม่ต้องขอบคุณ ใช่แล้ว ผมจะเข้าไปหายาบางอย่างในถ้ำศักดิ์สิทธิ์ชิงหลิง”

หวู่ซูรีบพูด : “นายน้อยหัวหน้าพรรคเชิญ”

อู๋เป่ยเตรียมจะเข้าไป หวู่ซูพูด : “นายน้อยหัวหน้าพรรค ผู้อาวุโสยาเป็นคนดี เพียงแต่นิสัยประหลาดอย่างมาก เขาชอบดื่มเหล้า และชอบสะสมยาอายุวัฒนะ”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “ขอบคุณ”

เข้าไปที่ประตูถ้ำ เดินไปสองสามก้าว ก็เข้าสู่ถ้ำศักดิ์สิทธิ์ชิงหลิง ตรงหน้า เป็นโลกที่เต็มไปด้วยสีสันใบหนึ่ง ท้องฟ้าเต็มไปด้วยหลากสี บนพื้นที่ขนาดใหญ่ก็มีหลายสีเช่นกัน

มองตรงไปข้างหน้า พืชหลายชนิดเติบโตบนพื้นดิน มองไม่เห็นที่สิ้นสุด

ในเวลานี้ กวางขาวบริสุทธิ์ตัวหนึ่งเดินเข้ามา มันแข็งแกร่งมาก สูงจากไหล่เกือบสองเมตร ทรงพลังอย่างมาก มันพยักหน้าให้กับอู๋เป่ย

อู๋เป่ยเดินทางไปกับกวางตัวนี้ เดินไปได้สักพัก ก็มองเห็นสวนยาผืนหนึ่ง มีพืชสมุนไพรปลูกอยู่ข้างใน ก็คือสมุนไพรเทียนฉี เพียงแต่ เทียนฉีนี้แตกต่างจากเทียนฉีที่อยู่ภายนอกทั่วไป มันมีการกลายพันธุ์ เป็นยาอายุวัฒนะแห่งวิญญาณ

เดินไปข้างหน้าเรื่อยๆ ทั้งสองข้างทางเต็มไปด้วยสวนยา แต่ทั้งหมดก็เป็นยาอายุวัฒนะธรรมดา ในไม่ช้า เขาเดินตามกวางขาวไปที่ลานบ้านที่ปูด้วยกระเบื้องสีเขียวและผนังสีขาว ประตูลานกว้างเปิดอยู่ ชายชราคนหนึ่งกำลังนั่งอยู่ที่ลานบ้าน ถือหนังสือเก่าเล่มหนึ่งในมือซ้าย ถือกาน้ำชาในมือขวา จิบเป็นครั้งคราว

อู๋เป่ยยืนอยู่หน้าประตู พูด : “ผมชื่ออู๋เป่ย เข้าพบผู้อาวุโสยา”

ชายชราเหลือบมองเขาหนึ่งที ถาม : “มีเรื่องอะไร”

อู๋เป่ยพูด : “ผมมาเก็บยาหลายชนิด”

ชายชรา : “นายรู้จักยาเหรอ”

อู๋เป่ย : “รู้จักสมุนไพรแน่นอน”

ชายชราโบกมือหนึ่งที สมุนไพรธรรมดาชนิดหนึ่งบินไปอยู่ต่อหน้าอู๋เป่ย ถาม : “นี่คือสมุนไพรอะไร”

อู๋เป่ยเคยอ่านตำรับโอสถ รู้อยู่แล้ว พูด : “ดอกทองใบหยกกลายพันธุ์ น่าจะมีคุณสมบัติทางยาเพิ่มขึ้นอีกสามอย่าง หนึ่งในนั้นค่อนข้างดีและสามารถจัดเป็นยาอายุวัฒนะระดับที่สี่ได้”

ผู้อาวุโสยาพูดด้วยรอยยิ้ม : “นายเข้าใจจริงๆ เข้ามาสิ”

อู๋เป่ยเข้าไปในลานบ้าน พบว่าที่ลานบ้านมีสมุนไพรแห้งตากอยู่ไม่น้อย ทาสยาหลายคนยุ่งอยู่ในบ้านทั้งสองฝั่ง

ผู้อาวุโสยาถาม : “หลิววั่งกงให้นายมาเหรอ”

หลิววั่งกงเป็นชื่อของหัวหน้าพรรค อู๋เป่ยพูด : “ตอนนี้ผมเป็นศิษย์อันดับหนึ่ง”

ผู้อาวุโสยาพูด : “ศิษย์อันดับหนึ่งเหรอ นายเป็นเทพแห่งกษัตริย์เหรอ”

อู๋เป่ย : “เพิ่งเลื่อนขั้นเมื่อไม่นานมานี้”