ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1019

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า: "ใช่แล้ว ถ้ามีเค้าฉันก็ไม่ต้องกลัวว่าลิงจะพยศใส่ฉัน"

หลงชิงจิน: "ประสิทธิภาพของยันต์นี้สามารถอยู่ได้สามเดือน ในช่วงเวลาที่เหลือคุณควรฝึกมันให้เชื่องดีกว่า"

อู๋เป่ย: "สามเดือนก็นานพอแล้ว ฉันว่าฉันทำได้นะ"

จึงถามว่า “ลิง เจ้ามีถ้ำอยู่ไหม?”

ลิงมองดูเขาด้วยความสงสัยราวกับว่าเขาไม่ต้องการตอบ จากนั้นอู๋เป่ยก็ยกฝ่ามือขวาขึ้นราวกับจะโจมตี จู่ๆ ลิงก็รู้สึกตื่นกลัวและพูดด้วยน้ำเสียงทื่อๆ ว่า "ฉันทำลายถ้ำนั้นไปนานแล้ว"

หลงชิงจิน: "ลิงตัวนี้ซนมาก มีถ้ำคนเซียนอยู่ดี ๆ แต่เขากลับทำพังยับเยิน ทุกสิ่งทุกอย่างที่คนเซียนสร้างมาเขากลับทำลายจนหมด"

อู๋เป่ยมองไปที่ลิงแล้วพูดว่า “ คุณคงไม่มีวิธีดี ๆ ในการฝึกพลังยุทธใช่ไหม?"

ลิงพูดว่า: "ไม่มี ฉันฝึกตามสัญชาตญาณ"

อู๋เป่ย: "มีวิชานึงที่ทรงพลังมากในแดนพุทธะแห่งสวรรค์ มันเรียกว่า 'วิชาเสียงฟ้าร้องปราชญ์ที่ยิ่งใหญ่' คุณต้องการเรียนรู้มันหรือไม่ "

ลิงตกใจ: "'วิชาเสียงฟ้าร้องปราชญ์ที่ยิ่งใหญ่? หลังจากเรียนรู้แล้ว ฉันจะกลายเป็นเซียนได้ไหม"

อู๋เป่ย: "'วิชาเสียงฟ้าร้องปราชญ์ที่ยิ่งใหญ่นี้สามารถช่วยให้คุณกลายเป็นเซียนหรือนักบุญ คุณสามารถฝึกฝนได้ในระดับสูงสุด มีพลังเวทย์มนตร์ที่ไร้ขอบเขตบรรลุ"

ลิงมีความสุขมาก มันเกาหูและแก้มก่อนจะพูดว่า: "ฉันอยากเรียน ฉันอยากเรียน! ท่านเซียน โปรดรับความเคารพจากฉันด้วย!"

เขาโค้งคำนับอู๋เป่ยเหมือนมนุษย์ อู๋เป่ยยิ้มแล้วพูดว่า "ถ้าอย่างนั้นคุณจะต้องเชื่อฟังและอยู่กับฉัน ต่อจากนี้ไปตั้งใจฝึกฝนให้ดี"

ลิงพยักหน้า: “ ตกลง ตกลง ฉันฟังท่านเซียน"

หลงชิงจินพูดว่า: "เจ้าลิง อย่ามัวแต่ปากไม่ตรงกับใจสิ ท่านเซียนท่านนี้มีความสามารถมาก สามารถสร้างอำพันสมุนไพรได้ สามารถปรุงยา อีกทั้งยังเป็นแพทย์มหัศจรรย์ การได้ติดตามเขานับว่าเป็นบุญโข”

ดวงตาของลิงเป็นประกายและเขาพูดว่า: "เจ้างู...อืมม ลูกพี่งู ฉันเข้าใจ ฉันไม่ได้โง่"

หลงชิงจินจึงปลดโซ่ออกแล้วพูดว่า: “ ในเมื่อเจ้าเข้าใจ เจ้าก็สามารถเลือกเส้นทางของตัวเองได้ เจ้าสามารถเลือกได้ว่าจะจากไปแล้วอยู่ที่ในหนองน้ำนี้ต่อหรือจะคอยติดตามคุณชายอู๋อย่างซื่อสัตย์ต่อจากนี้ไป หากติดตามคุณชายอู๋ เจ้าจะมีอนาคตที่สดใส"

ลิงลังเลเพียงไม่กี่วินาที จากนั้นก็ยืนอยู่ข้างอู๋เป่ยอีกครั้งและพูดว่า: "ฉันยังคงเต็มใจที่จะติดตามท่านเซียน"

อู๋เป่ย: "ขนของคุณเหมือนทองคำ ต่อไปนี้ฉันจะเรียกคุณว่า 'จินจื่อ'"

ลิงพยักหน้า: "จินจื่อก็ดี ฉันชอบ"

อู๋เป่ย: "คุณยังไม่ได้ฝึกฝนอย่างจริงจัง ดังนั้นคุณยังไม่สามารถแปลงร่างเป็นมนุษย์ได้ มาฝึกกันเถอะ ฉันจะสอนวิชาเสียงฟ้าร้องปราชญ์ที่ยิ่งใหญ่ ตอนนี้คุณฝึกฝน แปลงร่างเป็นมนุษย์ก่อนดีกว่าฉันจะได้พาคุณออกไปได้”

การจะพาลิงไปไหนมาไหน มันไม่สะดวกจริงๆนั่นแหละ

จินจื่อพยักหน้า: "เอาล่ะ ท่านเซียนสอนฉันด้วย"

อู๋เป่ยสอนวิชาให้ลิงทันทีและขอให้เขาฝึกฝนที่บ้านของหลงชิงจินเมื่อเขากลายเป็นมนุษย์เขาจะออกไปพร้อมกับเขา

อู๋เป่ยสอนวิชาให้ลิง แล้วหยิบผลเทพดินออกมาก่อนจะมอบให้อวิ๋นซี แล้วพูดว่า "กินซะ"

อวิ๋นซีพูดว่า: "มันมีค่ามากเกินไป คุณควรเก็บมันไว้"

อู๋เป่ยยิ้มแล้วพูดว่า "ฉันยังมีอยู่อีก"

เมื่อเห็นท่าทางยืนกรานของอู๋เป่ยอวิ๋นซีก็กินผลไม้ทันที เมื่อผลไม้เข้าไปในท้อง มันจะสร้าง ความเปลี่ยนแปลงของแขนขาและกระดูกของอวิ๋นซี

อู๋เป่ยรู้มาว่าตลอดลีวิตอวิ๋นซีไม่เคยฝึกฝน แต่ร่างกายของเธอพิเศษมาก เธอสามารถนำพลังแห่งสวรรค์และโลกมาใช้เพื่อประโยชน์ของเธอเอง และนี่จะเป็นการทำให้อวิ๋นซีได้ปลุกพรสวรรค์ทางสายเลือดของราชวงศ์ขึ้นมาและมีความสามารถขึ้นมา