ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1020

แบบฝึกหัดของนิกายหยินหยางมีวิธีฝึกฝนที่คล้ายกัน แต่ไม่ได้ละเอียดเท่ากับของเขา แต่ว่ายังไงก็ตามก็ยังไม่มีใครที่คิดจะสร้างระบบการฝึกที่ตรงกันข้ามกันขึ้นมา

เมื่ออู๋เป่ยสำเร็จการฝึกฝนระดับที่สามแบบย้อนกลับก็เข้าสู่วันที่ห้าแล้ว

อวิ๋นซีอยู่ข้างๆเขาเสมอ เธอถามว่า: "สำเร็จแล้วเหรอ?"

อู๋เป่ยพยักหน้า: "อวิ๋นซีตอนนี้ฉันจะสอนทักษะของเซียนของมนุษย์ สามระดับแรกของคัมภีร์ดาบเทียนจี!"

ในการฝึกฝน จะต้องดูดซับพลังงานระดับสูง ดังนั้นอู๋เป่ยและอวิ๋นซีจึงขอตัวลากับหลงชิงจินและกลับไปที่คฤหาสน์อวิ๋นและยืมหอคอยว่านเว่ยจากท่านทวด

เมื่อได้รู้ว่าอู๋เป่ยสามารถช่วยอวิ๋นซีฝึกฝนได้ อวิ๋นเฟยหยางก็รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมากและมอบหอคอยว่านเว่ยให้กับอวิ๋นซีอย่างไม่ลังเล

ทั้งสองเข้าไปในหอคอย อู๋เป่ยค่อย ๆ พาอวิ๋นซีไปที่ชั้นสี่ ดูดซับพลังงานระดับราชาโดยตรงจากที่นี่!

อวิ๋นซีเกิดมาพร้อมกับร่างกายที่เป็นเซียน การฝึกฝนของเธอก็ไม่ช้าไปกว่าของอู๋เป่ย ในวันแรก เธอสำเร็จระดับแรก เธอเปิดช่องวิญญาณ ช่องเทพ สร้างเครือข่ายทางจิตวิญญาณและควบแน่นแก่นแท้ของดาบ

วันรุ่งขึ้น เธอสร้างวิญญาณดาบและสำเร็จการฝึกฝนระดับที่สอง ในวันที่สามเธอเปิดใช้งานพลังแห่งสายเลือดของเธอในตอนเช้าและกลายเป็นราชามนุษย์!

เหตุผลที่มันเร็วมากก็เพราะว่าพลังสายเลือดของอวิ๋นซีถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมานานแล้ว ดังนั้นการฝึกฝนระดับที่สามจึงง่ายขึ้นเป็นธรรมดา

หลังจากวางพื้นฐานการเป็นเซียนของมนุษย์แล้ว การฝึกฝนในอนาคตจะง่ายขึ้นอู๋เป่ยแค่ต้อยย้อนกลับวิชาและสอนให้เธอ

ดังนั้นต่อไปเขาจึงสอนคัมภีร์ดาบเทียนจีระดับสี่แบบย้อนกลับให้อวิ๋นซี เขาให้เธอฝึกฝนต่อไปเรื่อย ๆ

เขายังวางใจและสังเกตต่อไปอีกสองสามวันและพบว่าการฝึกของอวิ๋นซีเป็นไปอย่างราบรื่นมากและไม่มีอันตรายอะไรที่แอบแฝง

เมื่อมาถึงจุดนี้ เขาก็โล่งใจอย่างเต็มที่ เขาพูดกับอวิ๋นซี: "อวิ๋นซี ทำไมคุณไม่ฝึกที่นี่และออกไปตอนที่คุณไปถึงระดับตี้เซียนล่ะ"

อวิ๋นซีพยักหน้าและถามเขาว่า: "คุณจะออกไปเหรอ?"

อู๋เป่ย: "ฉันอยากกลับไปดูหน่อย"

อวิ๋นซี: "โอเค โอ้ยฉันฝึกสำเร็จเสร็จเมื่อไหร่ฉันจะไปหาคุณ"

ระดับสูงสุดของคัมภีร์ดาบเทียนจี เทียบเท่ากับขั้นการเปลี่ยนเป็นเทพของตี้เซียน นั่นก็นับว่าเป็นกษัตริย์เที่ยงแท้ผู้แข็งแกร่งแล้ว

จู่ๆ อู๋เป่ยก็คว้ามือบางของอวิ๋นซีแล้วพูดว่า "อวิ๋นซี ฉันจะให้ของดีอีกอย่างหนึ่งกับคุณ"

อวิ๋นซียิ้มและถามว่า "อะไรเหรอ"

วิญญาณดาบของอู๋เป่ยที่เก็บผลไม้จากต้นเต๋า เขาควักเอาผลไม้ออกมาใส่เข้าไปในปากของอวิ๋นซีเพื่อค้นหาวิญญาณดาบของเธอ

เมื่อวิญญาณดาบของพวกเขามาพบกัน พวกเขาทั้งสองก็มีความรู้สึกแปลก ๆอู๋เป่ยมอบผลไม้ให้อวิ๋นซีด้วยรอยยิ้ม หยิกใบหน้าของวิญญาณดาบ

อวิ๋นซีร้องฮึกเบา ๆ ร่างกายที่บอบบางของเธอสั่นเล็กน้อย

อู๋เป่ยตอบ: "นี่คือผลของเมล็ดเต๋าในร่างกายของฉัน แม้ว่าจะไม่ใช่ผลเต๋า แต่ก็ดีสำหรับคุณเช่นกัน"

อวิ๋นซีเหลือบมองมันและเห็นว่าวิญญาณดาบกลืนกินผลเต๋าไปในอึกเดียว หลังจากกินผลเต๋าวิญญาณดาบของเธอก็มีเสถียรภาพมากขึ้น เธอรู้สึกถึงพลังแปลก ๆ ที่แพร่กระจายไปทั่วร่างกายของเธอ

หลังจากมอบผลไม้ให้กับอวิ๋นซีแล้วอู๋เป่ยก็ขอตัวลาและกลับไปที่พรรคฉู่ซานจิ้นจากขอบเขตเซียนไท่ชิง

เมื่อเขากลับไปที่ตำหนักชิงมู่ที่เขาอาศัยอยู่ เฉินเต้าซวนก็มาหาทันทีที่เขามาถึง

เขามีความสุขมากและพูดว่า: "อาจารย์!"

เฉินเต้าซวนยิ้มและพูดว่า: "คุณได้ทันเวลาพอดี มาคุยกันในห้องอาจารย์กันเถอะ"

เมื่อมาถึงห้องนั่งเล่น เฉินเต้าซวนพูดอย่างจริงจัง: "จากนี้ไป ฉันจะไม่เป็นอาจารย์ของคุณอีกแล้ว"