แต่ถึงกระนั้น สัตว์ที่ทรงพลังทั้งสี่ที่อยู่รอบตัวพวกเขาก็ไม่กล้าที่จะเข้าใกล้ และทำได้แค่ปกป้องขอบป่าไผ่เท่านั้น
เสือตัวน้อยจ้องมองตรงไปที่ต้นไผ่ใหญ่ ไผ่ชนิดนี้มีเส้นผ่านศูนย์กลางมากกว่าสามร้อยเมตร ตั้งตระหว่านอยู่บนฟ้า สูงกว่าหมื่นเมตรขึ้นไป เป็นไผ่ที่สูงที่สุดในป่าไผ่ม่วงนี้ เป็นราชาแห่งไผ่!
พื้นผิวของไม้ไผ่นี้ปกคลุมไปด้วยยันต์ของขลังและมีประกายไฟ
อู๋เป่ยหามุมหนึ่ง พบว่าเสือน้อยกำลังจ้องมองไปที่กิ่งไผ่ซึ่งบานสะพรั่งไปด้วยดอกไม้สีทองอ่อน เมื่อต้นไผ่บานแสดงว่าอายุไขของมันจะหมดลง และกำลังจะออกผลซึ่งเรียกว่าข้าวไผ่
ตามตำนาน ข้าวไผ่เป็นอาหารของนกฟีนิกซ์ แต่ในความเป็นจริง ขาวไผ่สามารถรับประทานแล้วใช้เป็นยาได้
หรือว่ามันกำลังรอข้าวไผ่กัน?
ดูเหมือนว่าเสือน้อยจะรออยู่ที่นี่นานแล้ว มันมีความกังวลเล็กน้อยและวนเวียนอยู่รอบต้นไผ่นาดใหญ่ หลังจากนั้นไม่กี่รอบ มันก็ส่งเสียงคำราม ลมแรงก็พัดไปทั่วป่าไผ่ สิ่งมีชีวิตทั้งสี่ที่อยู่รอบๆ หวาดเกินเกินกว่าจะขยับตัวจนกลั้นหายใจไว้
หลังจากวนอยู๋อีกสองสามรอบ เสือน้อยนั้นกังวล ทันใดนั้นแสงสีมองก็ปรากฏขึ้นใต้เท้าของมัน และลอยขึ้นไปในอากาศ
อู๋เป่ยเหลือบมองไผ่ยักษ์ จากนั้นก็มองเสือขาวตัวน้อยแล้วแอบตามมันไปอย่างลับๆ เขาอยากรู้ว่าเสือน้อยตัวนี้จะทำอะไร
เสือน้อยบินไปเป็นระยาทางหลายพันไมล์ แล้วร่อนลงมาบนพื้นถูเขาที่ปกคลุมไปด้วยป่าหิน
อู๋เป่ยไม่กล้าเข้าใกล้จึงติดตามมันไปจากที่ไกลหลายร้อยไมล์ หลังจากที่มันหายไปในป่าหิน เขาก็ค่อยๆเข้าไปใกล้
จะเห็นไดว่า ในป่าหินมีหุบเขาอยู่ หุบเขานั้นใกล้กับกำแพงหินมีถ้ำขนาดใหญ่สูงถึงพันเมตร
ในเวลานี้ เสียงคำรามอันแสนแสนเศร้าของเสือน้อย และเสียงที่อ่อนแอแทบจะคร่ำครวญของเสืออีกตัวก็ดังออกมาจากถ้ำ
อู๋เป่ยเปิดดวงตาวิเศษ พบว่ามีเสือตัวใหญ่หนึ่งตัวยาวหลายร้อยเมตรอยู่บนพื้น ขนของมันสูญเสียความมันวาว ดวงตาของมันขุ่นมัว และร่างกายของมันก็อ่อนแอ
อู๋เป่ยเพียงมองดูก็รู้ว่า เสือตัวใหญ่นี้ถูกวางยาพิษบางชนิด! และข้าวไผ่นั้นสามารถลางสารพิษนีได้
เพียงแต่ข้าวไผ่กว่าจะสุกต้องใช้เวลาสักพัก เสือน้อยทนไม่ไหว จึงกลับมาดูสถานการณ์ของแม่ก่อน
แน่นอนว่าเสือตัวใหญ่นี้คงจะอยู่ได้ไม่นาน อย่างมากคงจะตายภายในสองหรือสามวัน
อู๋เป่ยอดไม่ได้ที่จะแอบเสียดาย สิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังเช่นนี้ไม่สามารถควบคุมชะตากรรมของตนเองได้!
เสือน้อยครางอยู่ครู่หนึ่งแล้วรีบวิ่งออกจากถ้ำบินไปทางป่าไผ่ม่วง เห็นได้ชัดว่ามันยังรอข้าวไผ่อยู่
รอให้เสือน้อยจากไปไกล อู๋เป่ยก็พูดกับตัวเอง "พิษของเสือแก่นี้ฉันเข้าใจ แต่ว่าจะช่วยหรือไม่ช่วยมันดี?"
เสือแก่นี้เป็นสัตว์ดุร้าย ถ้ารักษาแล้วมันมากินเรา จะขอใครมาอธิบายล่ะ?
ทันใดนั้นก็มีลิงขนสีทอง สูงประมาณครึ่งเมตร กระโดดราวกับบินได้ มันเขามาหาอู๋เป่ย
"ฝ่าบาทขอเชิญท่านไปพบ"จริงๆ แล้วลิงพูดภาษามนุษย์ได้ แต่เป็นภาษาโบราณที่อู๋เป่ยไม่เข้าใจ แต่เขามีจิตวิญญาณที่แข็งแกร่งจึงสามารถเข้าใจความหมายของมันได้
เขากระพริบตาแล้วใช้ถามเซียน "ฝ่าบาทของคุณ?"
ปาฏิหาริย์ที่ลิงตัวนี้เข้าใจเซียน มันจึงพยักหน้าอย่างแรง แล้วชี้ไปที่ถ้ำขนาใหญ่
อู๋เป่ยตกใจ "คุณหมายถึงเสือตัวนั้นเหรอ?"
ลิงพยักหน้าอีกครั้ง
เขาโบกมืออย่างรวดเร็ว "ไม่ได้ ฉันไม่กล้าไป"
ลิงนั้นเกาหัวและหูอย่างวิตกกังวลแล้วพูดว่า "ฝ่าบาทบอกว่า รู้สึกได้ว่าคุณเป็นราชาของมนุษย์ คุณอาจจะช่วยเขาได้"
อู๋เป่ยใจสั่น "มันรู้ว่าฉันเป็นราชามนุษย์?"
ลิงพยักหน้า
อู๋เป่ยคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า "ตกลง ฉันจะไปที่นั่น"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดคุณหมอตาวิเศษ
เสียตังด้วยออ...
ก็แค่นิยายก๊อปปี้เนื้อเรื่องกันไปมาทำไมต้องเสียตังอ่าน😛😛😛...
ชอบอ่านฟรีมากกว่า555...
เวปนี้เสียเงินด้วยหรือผมอ่านมาหลายเรื่องแล้วผึ่งมาเจอระยะหลังต้องเสียเงิน...
น่าจะมีหักทาง ทรูมันนี่วอเล็ตบ้างนะคับ...
ใครเคยเติมบ้างแล้วครับ เติมแล้วเป็นอย่างไรบ้าง...
แล้วเติมเหรียญยังงัย...
อ่านมาเพิ่นๆหลังๆมาเสียตังซะแล้ว...
มีหลายตอนไม่ได้อ่านครบอยากปืนยิงคนดูแลจังลงก็ไม่ครบดีดูแลไม่ได้เรื่องของครอบครัวคนดูแลมีแต่ความชิบหาย...
619 หายไปตอนนึงนะ...