ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1032

อู๋เป่ยเห็นว่ามันน่าสงสารจึงพูดว่า "เจ้าอย่ากังวลใจไป ฉันจะรักษาแม่ของเจ้าให้หายดี เจ้าพาฉันไปที่อาณาเขตของราชาแมงป่อง ฉันจะไปหายาสมุนไพร"

เสือน้อยเริ่มมีพลังทันที มันโบกเท้าให้อู๋เป่ยนั่งบนหลังมัน อู๋เป่ยไม่เกรงใจ นั่งลงบนหลังของมันและจับคอของมันไว้

ทันใดนั้นขาของเสือน้อยก็ทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า พร้อมแสงสีทอง ความเร็วในการบินของมันเร็วกว่าอู๋เป่ยมาก การเดินทางนับแสนไมล์ใช้เวลาเพียงครึ่งชั่วโมงเท่านั้น

ในที่สุด มันก็ร่อนลงสู้ทะเลทรายที่ไม่มีที่สิ้นสุด ไม่ไกลนักมีโอเอซิสขนาดใหญ่ซึ่งเป็นที่ที่ราชาแมงป่องอาศัยอยู่

ร่อนลงโอเอซิสนั้น อู๋เป่ยพบว่าใต้ดินมีทะเลสาบขนาดใหญ่ น้ำในทะเลสาบพุ่งขึ้นมาบนพื้นดินก่อเป็นทะเลสาบที่ครอบคลุมพื้นที่หลายพันเอเคอร์

มีทะเลสาบเป็นแหล่งนำ แบ่งแม่น้ำออกได้สามสายแตกแขนงออกไป และไหลออกไปไกล ริมแม่น้ำและริมทะเลสาบนั้นเขียวชอุ่มไปด้วยพืชพรรณ

อู๋เป่ยกำลังค้นหาที่ชายฝั่งทะเลสาบ แน่นอนว่าเขาพบวัสดุสีดำที่มีจุดแดงและมีกลิ่นแปลกๆ ยานี่เป็นสิ่งที่ยับยั้งพิษแมงป่องได้อย่างแน่นอน!

เขาหยิบเลือกยาขึ้นมาแล้วถามเสือน้อย "แมงป่องเฝ้าอยู่ที่นี่ตลอดทั้งปี มันคงกำลังเฝ้าอะไรบางอย่างใช่ไหม?"

เสือน้อยสูดดมแล้วเดินไปอย่างรวดเร็วไปยังต้นผลไม้สูงประมาณครึ่งเมตร มีกิ่งก้านคดเคี้ยวสี่ห้ากิ่ง

บนต้นมีดอกไม้สีฟ้าเล็กๆอยู่ ดอกไม้มีขนาดประมาณฝ่ามือ ไม่มีใบ และไม่มีพืชชนิดดอื่นอยู่ในรัศมีหลายสิบเมตรรอบๆ ใต้ดอกไม้นั้นมีผลไมอยู่สี่ผล ผลที่ห้ากำลังผลิบานอยู่ด้านหลังดอก

ผลเป็นสีน้ำเงินทอง ใหญ่เท่านิ้วหัวแม่มือ เมื่อเห็นเช่นนั้น ก็ตกใจแลวพูดทีละคำ "ผลไม้ศักดิ์สิทธิ์ไทหยี!"

เขามองดูพื้นและพบว่าใต้ดอกไม้เล็กๆ นั้นมีรากที่ใหญ่โตมาก ซึ่งทอดยาวลงไปหลายกิโลเมตร และใต้ดินหลายพันเมตร มีหินศักดิ์สิทธิ์ขนาดใหญ่เท่ากับหินโม่! หินศักดิ์สิทธิ์เป็นหินศักดิ์สิทธิ์ขั้นสูงสุด หินศักดิ์สิทธิ์ไทหยีมีค่ามากกว่าที่เขาพบใต้เถาน้ำเต้าเมื่อก่อนมาก!

เขาขุดหินศักดิ์สิทธิ์ไทหยีออกมาอย่างระมัดระวังทันที จากนั้นจึงพันรากของต้นไม้เล็กๆด้วยดิน และใส่ไว้ในวงแหวนจัดเก็บพร้อมกับหินศักดิ์สิทธิ์ไทหยี

เมื่อเสือน้อยเห็นว่าอู๋เป่ยขุดอะไรบางอย่าง มันก็ดีใจมากและกระโดดไปรอบๆ เขาอายุเพียงไม่กี่เดือน และยังเป็นเด็กขี้เล่นและจิตใจเรียบง่ายมาก

อู๋เป่ยแตะหัวของมันแล้วพูดว่า "ฮู่เอ๋อร์ ฉันเก็บยาแล้ว ตอนนี้ฉันจะกลับไปรักษาแม่ของเจ้า"

เสือน้อยไม่สามารถรอได้ มันอุ้มอู๋เป่ยขึ้นหลังทันทีและทะยานบินไปที่หุบเขา

เมื่อกลับไปที่หุบเขา อู๋เป่ยหยิบหม้อเซียนบริสุทธิ์ออกมาปรุงยา และใช้ถุงพิษและสมุนไพรที่พยเป็นยาหลักในการปรุงแต่งยา

เขาหยิบเอาหม้อใบใหญ่ออกมาแล้วเทยาน้ำสมุนไพรใส่ปากเสือ โดยเติมหม้อยาทุกๆสิบนาที

หลังจากกินยาไปสิบหมอ เสือแก่ก็อาเจียนออกมาและท้องเสีย อู๋เป่บรีบเอาเสือน้อยออกไป เขายิ้มแล้วพูดว่า "ถ้าอ้วกออกมาแล้วก็ไม่เป็นไรแล้วล่ะ"

เสือน้อยกระโดดขึ้นลงอย่างมีความสุข จากนั้นก็นอนหมอบเงียบๆอยู่ข้างอู๋เป่ยเพื่อรอผล

กว่าสามชั่วโมงต่อมา เสือตัวใหญ่ตัวหนึ่งค่อยๆเดินออกมาจากถ้ำ มันมีความยาวหลายรอยเมตร สูงมากกว่าร้อยเมตร เปล่งรัศมีที่ทำให้เกิดแผ่นดินไหว

เสือแก่คุกเข่าลงบนอุ้งเท้าหน้า และขอบคุณอู๋เป่ย "ขอบคุณมาก ราชามนุษย์ที่ช่วยชีวิตฉันไว้!"

อู๋เป่ยยิ้มแล้วพูดว่า "คุณไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ไปอาบน้ำ ช่วงนี้ในหนึ่งสัปดาห์ให้ดื่มน้ำมากๆ หลังหนึ่งสัปดาห์ก็จะสามารถฟื้นตัวได้อย่างเต็มที่"

เสือแก่พยักหน้า มันทะยานขึ้นไปในอากาศ บินไปยังทะเลสายขนาดใหญ่ที่อยู๋ไม่ไกล

เสือน้อยก็ให้อู๋เป่ยขึ้นหลังของมันทันที

นี่คือทะเลสาบขนาดใหญ่ที่มีน้ำสีฟ้าอ่อน ทอดยาวสุดลูกหูลูกตา เมื่อถึงในน้ำ เสือน้อยก็กระพือไปรอบๆ และจงใจโจมตีอู๋เป่ยด้วยน้ำ

อู๋เป่ยไม่เต็มใจที่จะเสียเปรียบ พลังเวทย์ของเขาถูกควบแน่นเป็นสองมือใหญ่สูงหลายรอยเมตร เขากระแทกผิวน้ำอย่างแรง

ด้วยเสียง "ตู้ม" คลื่นลูกใหญ่ก็ชัดเข้าหน้าเสือน้อย กรงเล็บคู่นั้นเทียบไม่ได้กับฝ่ามือที่แปลงร่างของอู๋เป่ย มันถูกโจมตีอย่างแรงจนหอนแล้ววิ่งหนีไปพร้อมกับร้อง

หลังจากเล่นได้สักพักทั้งสองก็ต่อสู้กัน อู๋เป่ยพบว่าแม้เสือน้อยจะยังเด็ก แต่ความแขงแกร่งและร่างกายของมันเหนือกว่าเขามาก

เขานึกถึงสัตว์ดุร้ายโบราณที่ได้รับการแนะนำจากยี่ปู้ที่เรียกว่าเสือขาวสีทอง เป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าสะพรึงกลัว สามารถต่อสู้กับมังกรได้ มีเส้นทางวิวัฒนาการที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง