ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 106

ครึ่งชั่วโมงต่อมาอู๋เป่ยและพรรคพวกกลับมาที่บ้านพักไท่คัง หลินเหม่ยเจียวได้เตรียมอาหารไว้แล้ว พวกเขาจึงรับประทานอาหารกลางวัน ในงานเลี้ยงวันเกิด อู๋เป่ยและคนอื่น ๆ ไม่ได้กินอะไรมากนัก ตอนนี้พวกเขาหิวแล้ว

หลังอาหารกลางวัน อู๋เป่ยได้รับสายจากเว่ยชิงอิ่งย้อนกลับไปในตอนนั้น ปู่ของเว่ยชิงอิ่งเฝิงจื่อเสียงถูกพิษและเขาเป็นคนที่ช่วยเขาไว้ เมื่อนับเวลาแล้ว เฝิงจื่อเสียงน่าจะทานยามาเกือบเดือนแล้ว สุขภาพของเขาคงฟื้นตัวแล้ว

หลังจากรับโทรศัพท์เว่ยชิงอิ่งก็ถามว่า "วันนี้คุณอู๋ว่างไหม"

อู๋เป่ยมาที่ห้องหนังสือและพูดว่า "คุณเว่ย มีอะไรพูดมาได้เลย"

เว่ยชิงอิ่ง"คุณอู๋ ปู่ของฉันกินยามาหนึ่งเดือนแล้วและสุขภาพของเขาดีขึ้นมาก เขาอยากจะเชิญคุณมาที่บ้านเพื่อขอบคุณคุณด้วยตัวเอง"

อู๋เป่ย "ไม่จำเป็นหรอก มันเป็นหน้าที่ของแพทย์ที่จะต้องรักษาโรคและช่วยชีวิตผู้ป่วย นอกจากนี้ฉันยังได้รับค่ารักษาด้วย"

เว่ยชิงอิ่งยิ้ม "หมายเลขโทรศัพท์ของคุณอู๋เป็นของหยุนจิงตอนนี้คุณอยู่ที่หยุนจิงใช่มั้ย"

อู๋เป่ย"ใช่ ฉันเรียนที่หยุนจิงและเบอร์มือถือของฉันก็ไม่ได้เปลี่ยน ตอนนี้ฉันก็อยู่ที่หยุนจิงด้วย"

"นั่นมันเยี่ยมมาก" เว่ยชิงหยิงกล่าว "ฉันก็อยู่ที่หยุนจิง ฉันอยากจะเลี้ยงอาหารคุณและแสดงความขอบคุณเป็นการส่วนตัว"

ใอู๋เป่ยคิดในใจถ้าโทรมาก่อนหน้านี้ก็อาจจะได้อยู่ ตอนนี้เขาอิ่มแล้ว เขาตอบกลับ "ได้ งั้นคืนนี้ละกันนะ"

"ตกลง หนึ่งทุ่มเจอกันที่ร้านิาหารเทียนฉือ" เธอกล่าว

“โอเค แล้วเจอกัน”

หลังจากวางสาย อู๋เป่ยก็ออกมาพูดกับอู๋เหมยว่า "เสี่ยวเหมย วันนี้น้องกับแม่กลับบ้านไปเถอะ"

อู๋เหมยหน้ามุ่ย "พี่ หนูอยู่เล่นในหยุนจิงสักสองสามวันไม่ได้เหรอ"

อู๋เป่ย"ไม่ได้ น้องมีคลาสที่ต้องไปเรียนอยู่ จะลาไม่ได้หรอกนะ"

ฤดูร้อนนี้ เขาขอให้จูชิงเหยียนลงทะเบียนให้อู๋เหมยในคลาสเรียนต่างๆ เช่น คลาสเรียนมารยาท คลาสเรียนกู่เจิงและคลาสเรียนขี่ม้า ตารางประจำวันเต็มแล้ว หากไม่กลับวันนี้ก็ต้องขาดเรียน นั่นมันคงจะไม่ใช่เรื่องที่ดี

อู๋เหมยกำลังจะร้องไห้ "พี่ใจร้าย!"

อู๋เป่ยบีบจมูกของเธอ "เชื่อฟังพี่เถอะ ลำบากวันนี้สบายวันหน้า ตอนนี้เป็นเวลาที่น้องต้องเรียน แน่นอนว่าต้องเรียนให้เต็มที่"

จางลี่ยิ้มและพูดว่า "เอาล่ะ เสี่ยวเหมยฟังพี่ชายของลูกเถอะ กลับบ้านก่อนดีกว่า"

ก่อนที่หวงจื่อเฉียงจะจากไปอู๋เป่ยขอให้เขาขับรถนักสำหรับนักธุรกิจเพื่อพาแม่และน้องสาวของเขากลับบ้าน ในเวลาเดียวกันเขาขอให้หวงจื่อเฉียงเฝ้าดูสถานที่ก่อสร้างในบ้านเกิดของเขาและรายงานสถานการณ์ให้เขาทราบได้ตลอดเวลา

ในตอนบ่ายอู๋เป่ยไปที่อ่าวไป๋หลงอีกครั้ง เขากังวลมากเกี่ยวกับสถานที่สมบัติแห่งพลังงานจิตวิญญาณ เขาเปิดเส้นลมปราณรองในร่างกายในสถานที่เงียบสงบใกล้กับอ่าวไป๋หลง

เขาคิดว่าต้องใช้เวลาอย่างน้อยครึ่งเดือนกว่าที่เส้นลมปราณรองทั้งหมดของร่างกายจะเปิดขึ้น หลังจากนั้นเขาสามารถเปิดเส้นลมปราณรองของแขนขาและศีรษะต่อไปได้

เมื่อเส้นทั้งหมดเปิดขึ้น เขาสามารถเข้าสู่ระดับต่อไปและฝึกฝนพลังชี่กัง

เขากำลังฝึกซ้อม จู่ๆ ก็มีแมลงมาเกาะที่ไหล่ของเขา มันก็กลิ้งไปมาอย่างประจบสอพลอ

อู๋เป่ยตกตะลึงนี่ไม่ใช่เครื่องมือเทพเจ้าแมลงพิษหรอกเหรอ? มันมาที่นี่ได้อย่างไร? เป็นไปได้ไหมว่าเถาหรูเซี่ยอยู่ใกล้ ๆ ?

วินาทีต่อมา โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้นและเป็นเถาหรูเซี่ยที่โทรมาจริงๆ น้ำเสียงของเธอเป็นกังวลมาก "อู๋เป่ยเทพเจ้าตัวน้อยได้ไปหานายรึเปล่า"

อู๋เป่ยรู้ว่า "เทพเจ้าตัวน้อย" ที่เธอพูดอะไร มันคือเครื่องมือเทพกู่ ดังนั้นเขาจึงพูดว่า "ใช่แล้ว ฉันอยู่ที่อ่าวไป๋หลง จู่ ๆ มันก็ตกลงมาบนไหล่ของฉัน เธออยู่แถวนี้เหรอ?"