ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1061

เหนือกว่าตี้เซียน ก็คือเซียนสวรรค์ เซียนสวรรค์มีเก้าขั้น แบ่งเป็นสามขั้น ได้แก่สามระดับล่าง สามระดับกลาง สามระดับบน หนึ่งในนั้น สามระดับล่าง เรียกว่าเซียนสุญญตา รากฐานของเรียกว่าเซียนสุญญตานั้นไม่มั่นคง จำเป็นต้องผ่านสามภัยพิบัติ เซียนสวรรค์จำนวนไม่น้อยอาจจะตายที่นี่ หรือกลับคืนสู่รูปแบบดั้งเดิม การกลายเป็นเซียนสุญญตาไม่ใช่เรื่องยาก แต่การมีชีวิตรอจากเซียนสุญญตา กลับเป็นเรื่องที่ยากอย่างมาก ดังนั้นเซียนสุญญตาจะฝึกฝนอย่างหนัก หวังว่าจะสามารถเข้าสู่สามระดับกลางได้

เซียนสวรรค์สามระดับกลาง เรียกว่าเซียนเทพ ในขั้นนี้ สามารถปรากฏตัวเป็นนักบุญในโลกมนุษย์ รับกลิ่นธูปเทียนจากโลกมนุษย์ได้ เพียงแต่ เซียนเทพจะมีภัยพิบัติเล็ก ในทุกๆ ห้าร้อยปี และภัยพิบัติใหญ่ทุกๆ สามพันปี ชีวิตไม่มั่นคงอย่างมาก ด้วยเหตุนี้ทุกคนจึงอยากเป็นเซียนสวรรค์สามระดับบน ถ้าหากเซียนเทพได้รับแต่งตั้งจากพระเจ้าแห่งสวรรค์ ณ ที่ที่ประทับอยู่ จะกลายเป็นราชแห่งสวรรค์ เทียนจวิน ครอบครองพลังมหาศาล

เซียนสวรรค์สามระดับบน โดยทั่วไปเรียกว่าเซียนเบื้องบน เซียนผู้เที่ยงแท้ เซียนผู้เที่ยงแท้ ไม่มีภัยพิบัติอีกต่อไป ด้วยพลังเวทย์มนตร์ที่ไร้ขอบเขต พลังเหนือธรรมชาติอันกว้างใหญ่ สามารถเข้าใจความจริงอันมหัศจรรย์ของจักรวาล ไม่จำเป็นต้องดูดซับกลิ่นธูปของมนุษย์ในการฝึกฝนอีกต่อไป

คิดไม่ถึงเลยว่าบรรพชนหลูจะกลายเป็นเซียนผู้เที่ยงแท้แล้ว ทันใดนั้นอู๋เป่ยทั้งตกใจและดีใจ

“เหล่าหู ที่แท้คุณกลายเป็นเซียนผู้เที่ยงแท้แล้ว ร้ายกาจ!”

หูเจี้ยนกั๋ว : “เซียนผู้เที่ยงแท้ทำอะไรได้ รอให้คุณกลายเป็นเซียนสวรรค์แล้วจะรู้เอง เซียนผู้เที่ยงแท้สู้เซียนเทพไม่ได้เลยด้วยซ้ำ ผู้แข็งแกร่งของเซียนผู้เที่ยงแท้ ไม่ใช่เจ้าสำนัก ก็เป็นเจ้าแห่งสวรรค์ ถ้าหากไม่ใช่ต้าหลัวจินเซียน ทุกอย่างจะกลายเป็นคว้าน้ำเหลว”

อู๋เป่ย : “ต้าหลัวจินเซียนห่างเกินไป ผมรู้สึกว่าเซียนผู้เที่ยงแท้ร้ายกาจที่สุด”

หูเจี้ยนกั๋วพูด : “น้องชาย รู้ไหมว่าทำไมวันนี้ถึงมีงานเลี้ยงนี้เกิดขึ้น”

อู๋เป่ยกะพริบตา : “ทำไม”

หูเจี้ยนกั๋ว : “เหตุผลที่ผมเป็นผู้อำนวยการในตอนนั้น เป็นเพราะโรงเรียนของพวกเรามีคนสองคนที่พิเศษอย่างมาก”

อู๋เป่ยเริ่มสนใจแล้ว : “อะไรคือพิเศษ”

หูเจี้ยนกั๋ว : “ผมมีเพื่อนคนหนึ่ง เดิมทีเป็นเซียนสวรรค์ขั้นเก้า ต้าหลัวรออยู่ตรงหน้า แต่เขาทำให้คนอื่นขุ่นเคือง การกลับชาติมาเกิดเป็นทางเลือกสุดท้าย หลังจากกลับชาติมาเกิด เขาก็เป็นนักเรียนของโรงเรียนแห่งนี้ สูงกว่าคุณหนึ่งชั้น”

อู๋เป่ย : “ว้าว! เซียนสวรรค์ขั้นเก้า!”

หูเจี้ยนกั๋ว : “เขาถูกปิดกั้นความฉลาดทางจิตวิญญาณ ตอนนี้เป็นแค่คนโง่คนหนึ่ง ไม่รู้วิธีการฝึกฝน และผมไม่สามารถสืบทอดวิชาให้เขาได้อย่างแน่นอน ไม่อย่างนั้นจะมีคนรู้ทันที”

อู๋เป่ยเริ่มตื่นตัวทันที : “เหล่าหู คุณพูดเรื่องนี้กับผมทำไม”

หูเจี้ยนกั๋ว : “น้องชาย คุณช่วยเขาเปิดการตรัสรู้แทนผมที เขาแค่เขาเปิดการปิดกั้นได้ ไม่จำเป็นต้องให้คุณชี้แนะ ก็สามารถฝึกฝนด้วยตัวเองได้”

อู๋เป่ย : “เหล่าหู ถ้าหากคนอื่นก็หาผมเจอเหมือนกันล่ะ”

หูเจี้ยนกั๋ว : “ไม่มีทาง คุณไม่ได้อยู่ในรายชื่อเซียน พวกเขาจะไม่มีทางสังเกตสิ่งที่คุณทำทั้งหมด คุณอย่าปฏิเสธเลย ผู้ชายคนนี้ให้ความสำคัญกับมิตรภาพมากที่สุด คุณช่วยเขาแล้ว เขาก็ไม่มีทางลืมบุญคุณของคุณอย่างแน่นอน ในอนาคต คุณไปโลกแห่งเซียน ก็เท่ากับว่ามีคนสนับสนุนเพิ่มอีกคนไม่ใช่เหรอ”

อู๋เป่ยคิดสักพัก พูด : “เหล่าหู คุณจำเป็นต้องบอกตัวตนที่แท้จริงของเขาให้ผม”

หูเจี้ยนกั๋วโบกมือ : “ไม่ได้ ไม่ได้ ทันทีที่ผมพูดชื่อของเขา คนเบื้องบนเหล่านั้นก็จะรู้ทันที เรื่องก็จะล้มเหลว”

อู๋เป่ยยังคงมีความลังเลเล็กน้อย หูเจี้ยนกั๋วพูด : “ผมไม่ได้ให้คุณช่วยฟรีๆ ตัวตนเก่าของผมจะปรากฏตัวในวันพรุ่งนี้ เจอหน้ากับคุณหนึ่งครั้ง มอบความโชคดีให้กับคุณ”

อู๋เป่ยกะพริบตา : “งั้นก็ได้ ผมจะช่วยคุณจัดการเรื่องนี้เอง เพียงแต่ ผมจะช่วยเขาเปิดการการตรัสรู้ได้ยังไง”

หูเจี้ยนกั๋ว : “คุณเพียงแค่เปิดช่องเทพระหว่างคิ้วของเขาก็พอแล้ว”

อู๋เป่ยพยักหน้า หลังจากนั้นถามอีกครั้ง : “คุณรู้จักราชาปรามาจารย์เซิ่นไหม”

หูเจี้ยนกั๋วม้วนริมฝีปาก : “ฮึ รู้จัก เซียนผู้เที่ยงแท้ขั้นสอง พลังพอๆกับผม เพียงแต่ทรงพลังอย่างมาก เป็นคนข้างกายที่มีชื่อเสียงของเทียนจุนผู้ยิ่งใหญ่”

อู๋เป่ย : “เทียนจุนผู้ยิ่งใหญ่เป็นใคร”

“เจ้าของโลกแห่งเซียน” หูเจี้ยนกั๋วพูด

อู๋เป่ย : “พลังยุทธ์ของเทียนจุนผู้ยิ่งใหญ่ เป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกแห่งเซียนเหรอ”

หูเจี้ยนกั๋วพูด : “ถ้าหากนายพูดถึงโลกแห่งเซียน แน่นอนเขาแข็งแกร่งที่สุด แต่อยู่ในสมัยก่อนประวัติศาสตร์ เจ้าสำนักคนใดคนหนึ่งล้วนแล้วไม่อ่อนแอไปกว่าเขา”

อู๋เป่ย : “เหล่าหู ในอนาคต ถ้าหากผมไปโลกแห่งเซียน ไปใช้ชีวิตอยู่ที่ไหนถึงจะดีที่สุด”

หูเจี้ยนกั๋ว : “น้องชายคุณมีคุณสมบัติค่อนข้างดี อยู่ไหนก็ได้”

ทั้งสองคนกำลังคุยกันเสียงเบา จู่ๆหูเจี้ยนกั๋วก็แตะสัมผัสเขาหนึ่งที : “คนโง่คนนั้นมาแล้ว”