ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1062

ซ่งผิงอันพูด : “ฉันเรียนเอกพันธุวิศวกรรม”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “พันธุวิศวกรรมเหรอ ไม่เลวนิ ผมกำลังเตรียมก่อตั้งบริษัทวิจัยพันธุวิศวกรรม ถึงเวลาคุณสามารถมาทำงานได้”

ซ่งผิงอันมองอู๋เป่ยหนึ่งที : “รุ่นน้อง ขอบคุณนายที่ช่วยฉัน”

อู๋เป่ยตบไหล่ของเขา : “ไม่ต้องเกรงใจ ในอนาคตตอนที่ผมต้องการความช่วยเหลือจากคุณ คุณอย่าปฏิเสธก็พอแล้ว”

ซ่งผิงอันหัวเราะ : “ถ้าหากนายมีอะไรต้องการให้ฉันช่วยเหลือ ซ่งผิงอันจะช่วยอย่างเต็มที่แน่นอน”

ทุกคนเห็นว่าอู๋เป่ยเกรงใจต่อซ่งผิงอันขนาดนี้ ล้วนแล้วรู้สึกเหลือเชื่ออย่างมาก อู๋เป่ยในตอนนี้ เป็นคนที่มีตำแหน่งสูงที่สุดในงานเลี้ยง แม้แต่หม่าเชียนหลี่ก็ต้องประจบประแจงเขา

คุยกับซ่งผิงอันสักพัก ทั้งสองฝ่ายทิ้งวิธีการติดต่อให้ซึ่งกันและกัน

อู๋เป่ยกลับมาอยู่ข้างหูเจี้ยนกั๋วอีกครั้ง พูด : “เหล่าหู อีกคนหนึ่งเป็นใครเหรอ”

หูเจี้ยนกั๋ว : “สมัยก่อนประวัติศาสตร์มีผู้แข็งแกร่งคนหนึ่ง พลังเหนือกว่าผมอย่างมาก เขาเชื่อว่าเขาไม่ได้วางรากฐานที่ดีในช่วงตี้เซียน ดังนั้นเขาจึงกลับชาติมาเกิด กลายเป็นชายที่ชื่อโม่ซวิน และเขา ก็เป็นนักเรียนของผมเหมือนกัน”

อู๋เป่ยตกใจอย่างมาก พลังเหนือกว่าหูเจี้ยนกั๋วอย่างมาก อย่างนั้นจะเป็นผู้แข็งแกร่งแบบไหนนะ

ชื่อของโม่ซวิน เขาไม่เคยได้ยิน ท้ายที่สุดแล้วในโรงเรียนมีนักเรียนหลายหมื่นคน เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะรู้จักทุกคน

หูเจี้ยนกั๋วบอกเขา โม่ซวนอยู่ในชั้นเรียนเดียวกันกับเขา เป็นเด็กผู้หญิงที่ธรรมดาอย่างมาก

อู๋เป่ย : “ผู้แข็งแกร่งคนนั้น ก่อนหน้านี้ก็เป็นผู้หญิงเหรอ”

หูเจี้ยนกั๋ว : “ชาติที่แล้วเขาเป็นผู้ชาย”

สีหน้าของอู๋เป่ยแปลกประหลาด : “เขาอยากเป็นผู้หญิงเหรอ”

หูเจี้ยนกั๋วพยักหน้า : “เขาคิดว่า ร่างกายของผู้หญิงเหมาะสมกว่าสำหรับการฝึกฝน ดังนั้นในชาตินี้จึงเลือกกลายเป็นผู้หญิง”

อู๋เป่ยตกตะลึง เพื่อฝึกฝน แม้แต่เพศก็ยังเปลี่ยน คนผู้นี้เด็ดเดี่ยวจริงๆ!

“คนผู้นี้ ก็ต้องให้ผมเปิดการตรัสรู้เหรอ”

หูเจี้ยนกั๋ว : “เขาไม่ต้องการเปิดหูเจี้ยนกั๋ว ภารกิจของคุณคือเข้าใกล้เธอ ดีที่สุดคือเป็นแฟนของเธอ”

สีหน้าของอู๋เป่ยดูแย่ทันที : “เหล่าหู คุณล้อเล่นอะไร เขาเป็นผู้ชายนะ”

หูเจี้ยนกั๋วพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม : “ในชาตินี้ เขาเป็นผู้หญิง!”

อู๋เป่ยกลอกตาโดยตรง : “สิ่งที่คุณพูด ผมทำไม่ได้”

หูเจี้ยนกั๋ว : “ไม่เป็นแฟน เป็นเพื่อนสนิทได้อยู่ใช่ไหม”

อู๋เป่ยเหลือบมองหูเจี้ยนกั๋วหนึ่งที : “คุณกำลังเล่นลูกไม้กับผมเหรอ”

หูเจี้ยนกั๋ว : “ผมขอบอกคุณเลยนะ สาเหตุที่โม่ซวินคนนี้กลับชาติมาเกิด จะต้องมีเหตุผลอย่างอื่นแน่นอน ผมเดาว่า เขาอาจจะพบหนทางแห่งการตรัสรู้แล้ว”

อู๋เป่ย : “หนทางแห่งการตรัสรู้เหรอ”

หูเจี้ยนกั๋วพยักหน้า : “ดังนั้นคุณจำเป็นต้องเข้าใกล้บ่อยๆ ดีที่สุดคือกลายเป็นแฟน”

อู๋เป่ยปวดหัวทันที เขามีเวลาไปสังเกตคนอื่นตอนไหนกัน ยิ่งกว่านั้นยังเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง

และในเวลานี้ มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา รูปร่างหน้าตาของผู้หญิงคนนี้ธรรมดาอย่างมาก ดวงตาใหญ่ ผมสั้น มีฝ้ากระบนใบหน้า รูปร่างไม่สูง เสื้อผ้าที่ใส่ก็บ้านๆ

เธอก็คือโม่ซวิน หูเจี้ยนกั๋วส่งสายตาให้อู๋เป่ย กระซิบพูด : “ดูคุณแล้ว”

อู๋เป่ยกัดฟันแน่น ลุกขึ้นต้อนรับโม่ซวิน พูดด้วยรอยยิ้ม : “ซวินซวิน ในที่สุดคุณก็มาถึงแล้ว”

การกระทำของอู๋เป่ย ทำให้ทุกคนตกตะลึง ซวินซวินเหรอ เพราะว่าพวกเขาส่วนใหญ่ไม่รู้จักโม่ซวิน

โม่ซวินก็อึ้งเช่นกัน เธอมองอู๋เป่ยขึ้นๆลงๆสักพัก ถามอย่างช้าๆ : “คุณกำลังเรียกฉันเหรอ”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “คุณไม่รู้จักผมแล้วเหรอ ผมชื่ออู๋เป่ย พวกเราเรียนชั้นเดียวกัน”

โม่ซวินรู้สึกเขินอายเล็กน้อย เพราะว่าเธอจำอู๋เป่ยไม่ได้แล้ว อันที่จริงเธอไม่รู้เลยด้วยซ้ำ ในความทรงจำของอู๋เป่ย ก็ไม่มีเงาของเธอเช่นกัน

“อ้อ อู๋เป่ย ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ” เพื่อแสดงมารยาท เธอยังคงกล่าวทักทาย