อู๋เป่ย : “นายคิดว่าฉันจะอ้อมไปทางซ้ายแล้วโจมตีคุณเหรอ ? นายคิดผิดแล้ว ตอนที่ฉันก้าวแรกฉันได้ส่งพลังฝ่ามือออกไป เพื่อโจมตีนายตอนไม่ระวัง”
หลิวเซี่ยงเว่ยยังคงไม่เข้าใจ และถามว่า : “อาจารย์อู๋ แล้วทำไมไม่มีร่องรอยหมัดของคุณ ? ”
อู๋เป่ย : ”นี่คือพลังของหมัดหลิงเฟย ซึ่งเรียกว่า‘หมัดบิน’ ด้วยหมัดเดียว มันสามารถบินไปหาศัตรูได้”
หลิวเซี่ยงเว่ยได้ยินแบบนี้ก็รู้สึกประทับใจมาก เขาโค้งคำนับอู๋เป่ยอย่างลึกซึ้งและกล่าวว่า : “ขอบคุณอาจารย์อู๋ที่สอนครับ! ”
อู๋เป่ยพูดอย่างใจเย็น : “อืม นายกลับไปคิดให้มากกว่านี้”
ทุกคนตกตะลึง เห็นได้ชัดว่า อู๋เป่ยไม่เคยเรียนรู้หมัดหลิงเฟยมาก่อน เขาเห็นเพียงไม่กี่การเคลื่อนไหวก่อนที่เขาจะรู้แก่นแท้ของเทคนิคของหมัดนี้ และสาธิตมันออกมา
ต้องรู้ว่า หลิวเซี่ยงเว่ยเป็นกษัตริย์เที่ยงแท้ และหมัดหลิงเฟยก็เป็นความสามารถพิเศษของเขาเช่นกัน โดยเขาได้เรียนรู้มันมาหลายปีแล้ว แต่ถึงอย่าง นั้นเขาก็ยังไม่สามารถเทียบได้กับอู๋เป่ยที่อ่านตอนเริ่มต้นเพียงครั้งเดียวเท่านั้น !
เหลิงหยินอุทาน : “ขอชื่นชมคุณ ! ความเข้าใจด้านศิลปะการต่อสู้ของอาจารย์ที่ปรึกษาอู๋ เกินความเข้าใจของเรา!”
งานเลี้ยงต้อนรับดำเนินต่อไป และผู้คนมากมายมาดื่มอวยพรให้อู๋เป่ย ด้วยเหตุนี้อู๋เป่ยจึงได้รู้จักกับอาจารย์ที่ปรึกษาและนักเรียนดีเด่น และผู้อำนวยการแผนกต่าง ๆ ในมหาวิทยาลัยมากมาย
หลังจากงานเลี้ยงจบลง หลัวเต้ายี่ก็เรียกอู๋เป่ยมาแล้วพูดว่า : “เราออกไปเดินเล่นกันเถอะ”
ทั้งสองเดินเคียงข้างกันบนเส้นทางเล็ก ๆ ของมหาวิทยาลัย หลัวเต้ายี่กล่าวว่า : “ในฐานะราชามนุษย์ คุณน่าจะเป็นมากกว่าปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ระดับหนึ่งใช่ไหม ? ”
อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า : “ปรากฏว่าคณะบดีรู้เรื่องนี้มานานแล้ว”
หลัวเต้ายี่ : “ความจริงที่ว่าคุณเป็นราชาแห่งมนุษย์นั้น ไม่ได้เป็นความลับ ฉันรู้มันก็ไม่น่าแปลกใจอะไร”
อู๋เป่ย : “อืม ในอีกหนึ่งเดือน ฉันจะเข้าสู่ระดับแรกเพื่อทดสอบต่อไป”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดคุณหมอตาวิเศษ
เวปนี้เสียเงินด้วยหรือผมอ่านมาหลายเรื่องแล้วผึ่งมาเจอระยะหลังต้องเสียเงิน...
น่าจะมีหักทาง ทรูมันนี่วอเล็ตบ้างนะคับ...
ใครเคยเติมบ้างแล้วครับ เติมแล้วเป็นอย่างไรบ้าง...
แล้วเติมเหรียญยังงัย...
อ่านมาเพิ่นๆหลังๆมาเสียตังซะแล้ว...
มีหลายตอนไม่ได้อ่านครบอยากปืนยิงคนดูแลจังลงก็ไม่ครบดีดูแลไม่ได้เรื่องของครอบครัวคนดูแลมีแต่ความชิบหาย...
619 หายไปตอนนึงนะ...
ด้วยความเคารพนะครับ หลังๆ มานี่ดูเหมือนไม่ค่อยใส่ใจเลย ตอนละ 2-3 บรรทัด เห็น 2-3 เรื่องล่ะ เหมือนรีบเอามาลง แต่ไม่ได้ตรวจสอบเนื้อหาข้างในเลยว่าตอนที่ลงมีเนื้อหาครบสมบูรณ์หรือไม่...
เหลือตอนละ5บรรทัดแล้วครับหลายตอนแล้วครับ...
รบกวนเรียนถามหน่อยครับ ทำไมหลังๆจึงเพี้ยนไปหมด จากนิยายดีๆจนอ่านไม่รู้เรื่อง มีบทละ 5 บรรทัด พอขึ้นบทใหม่เป็นคนละตอนกันเลยครับ แอดและคณะควรตรวจดูก่อนโพสต์นะครับ...