ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1086

สุนัขสีดำดูเหมือนจะเข้าใจสิ่งที่อู๋เป่ยพูด มันกระดิกหางและยกลำตัวขึ้นสองครั้ง

ใจของอู๋เป่ยเต้นแรง: "แกจะพาฉันไปไหน"

สุนัขสีดำลุกขึ้นทันที มันวิ่งตรงไปทางซ้ายและหันหลับมามองอู๋เป่ยและถังปิงอวิ๋นอยู่หลายครั้ง พวกเขาตามไปทันที

ถังปิงอวิ๋นพูดด้วยความประหลาดใจ: "สุนัขตัวนี้สามารถเข้าใจคำพูดของมนุษย์ได้ไหม"

อู๋เป่ย: "ไม่แปลกใจเลย ความฉลาดของสุนัขดำสองตัวนี้พอๆ กับเด็กอายุสิบขวบเลย พวกมันยังเข้าใจทุกอย่าง ติดแค่พูดไม่ได้"

สุนัขสีดำอีกตัวก็วิ่งเข้ามาเช่นกัน หลังจากที่อู๋เป่ยเดินตามไปไม่กี่ไมล์ เขาก็เห็นหลุมขนาดใหญ่ หลุมนี้มีรูปทรงกระบอกคล้ายเสาที่ตกลงมาจากท้องฟ้าอย่างแรง จนทำให้เกิดเป็นหลุมขนาดใหญ่ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณสามร้อยเมตร

ขอบหลุมเรียบมาก มองลงไปหลายร้อยเมตร ด้านล่างมืดสนิทและปกคลุมไปด้วยควันดำและมีเสียงแผ่วส่งมาพอให้ได้ยิน

อู๋เป่ยรู้ว่าด้านล่างมีคนอยู่! ดังนั้นเขาจึงพาถังปิงอวิ๋นไปด้านข้างแล้วพูดกับเธอเบา ๆ: "ปิงอวิ๋น รอฉันอยู่ที่นี่ก่อน เดี๋ยวฉันจะลงไปดู"

ถังปิงอวิ๋น: "ที่รัก ข้างล่างนั่นมีอะไรกัน?"

อู๋เป่ย: "ไม่รู้เลย ต้องลงไปดูก่อน"

หลังจากสั่งเสียถังปิงอวิ๋นแล้ว เขาก็ลงไปที่ก้นหลุมแบบเงียบ ๆ เมื่อเขาไปถึงก้นหลุม เขาเห็นคนสามคนยืนอยู่รอบวัตถุเรืองแสงรูปไข่ที่อยู่ห่างออกไปหลายสิบเมตร พวกเขากำลังพูดคุยกันอย่างเบา ๆ

“พี่หลาน นี่มันอะไรกันเนี่ย? เราพยายามเต็มที่แล้วแต่ก็เปิดมันไม่ได้”

อีกคนหนึ่งพูดขึ้นว่า: "ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม แต่ในเมื่อมันสามารถทำให้สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ได้ ต้องเป็นของไม่ธรรมดาแน่ พวกเรารีบเอามันไปกันเถอะ"

“น่าเสียดายที่เราไม่มีอาวุธเวทย์มนตร์จัดเก็บ ไม่อย่างนั้นเราคงไม่จำเป็นต้องรอจนถึงตอนนี้” คนที่สามพูดว่า “แม้ว่าเราจะร่ายเวทย์หมอกไว้แล้ว คาดว่าไม่นานต้องมีปรมาจารย์มาแน่ วันนี่ แต่ไม่วันนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ต้องเอาของไปให้ได้”

ทันทีที่พูดจบ เขาก็รู้สึกเจ็บที่หลังหัวและเป็นลมไปทันที

ทั้งสองคนตกตะลึง ทันทีที่พวกเขาหันหลังกลับ พวกเขาก็ถูกปะทะอย่างแรงจนเป็นลมหมดสติไปทันที

อู๋เป่ยมองดูทั้งสามคนที่นอนหมดสติอยู่บนพื้น เขาโยนแท่งเหล็กในมือทิ้งไป ปัดมือแล้วมองดูวัตถุที่กำลังส่องสว่าง

สิ่งที่เขาเห็นนั้นสูงประมาณสามเมตร เหมือนกับไข่ไก่ที่ถูกขยายใหญ่ขึ้น มันปล่อยแสงสีน้ำเงินสีน้ำเงินทองสดใส เมื่อเขาเปิดตาวิเศษของเขา เขาก็มองเห็นลูกบอลที่มีพลังงานมหาศาลอยู่ข้างใน แม้แต่ดวงตาวิเศษของเขาก็ยังไม่สามารถมองผ่านมันได้!

“แปลกจัง นี่มันอะไรกัน” เขายื่นมือออกไปแตะมัน พื้นผิวไม่แข็ง แต่นุ่มและยืดหยุ่นมาก

“ช่างเถอะ เอามันกลับไปศึกษาดีกว่า” เขาสะบัดแขนเสื้อ ใส่ของลงในพื้นที่เก็บของแล้วก็ลอยขึ้นฟ้าไป

เมื่อเขาไปถึงด้านบน เขาก็พาถังปิงอวิ๋นออกไป ทันทีทึ่เขากำลังจะออกไป มีสุนัขสีดำสองตัววิ่งตามเขาอยู่ด้านล่างพลางเห่าไปด้วย

ถังปิงอวิ๋นยิ้มและพูดว่า: "พวกเขาต้องการไปกับเราล่ะ"

อู๋เป่ยคิดอยู่สักพัก ก่อนจะสะบัดมือ สุนัขสีดำสองตัวลอยขึ้นมาในอากาศ มุ่งหน้าไปที่ถังเหมินด้วยกัน

หลังจากข้ามมาจากเขตภูเขาวู่หลิงก็จะเข้าสู่ลุ่มน้ำรัฐฉู่ เมื่อมองลงไปก็จะสามารถเห็นทุ่งนาที่อุดมสมบูรณ์ยาวหลายพันไมล์

ทันใดนั้นเขาก็พูดกับถังปิงอวิ๋น: "พื้นที่นี้ดี หากอนาคตมีการสร้างสำนักงานหลักของผู้ว่าราชการที่นี่ ถังเหมินจะลุกขึ้นสู้แน่นอน อย่างน้อยที่สุดก็จะต้องควบคุมหลายมณฑลเอาไว้ให้ได้"

ถังปิงอวิ๋น: "ลำพังแค่ความแข็งแกร่งของถังเหมินจะทำได้ไหม?"

อู๋เป่ย: "ถ้าเธอเตรียมตัวไว้ตอนนี้ก็ไม่สายเกินไปอย่างแน่นอน"

ขณะที่พูดคุยกัน ทั้งสองก็มาถึงเมืองถัง เมืองยังคงเหมือนเดิม ทันทีที่ถังปิงอวิ๋นปรากฏตัว ผู้คนในเมืองก็พากันมาทักทายเธอ