ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1087

หลังจากฟังคำแนะนำของอู๋เป่ยแล้วถังเทียนเจวี๋ยก็เงียบไปนาน

ถังปิงอวิ๋นพูดว่า: "คุณปู่ หนูว่ามันเป็นไปได้"

ถังเทียนเจวี๋ยพูดว่า: "แต่ถ้าทำอย่างนั้น ผู้อาวุโสพวกนั้นจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องลดตำแหน่งเพื่อคนที่คู่ควรกว่า"

ถังปิงอวิ๋น: "นั่นมันไม่ดีหรอ หากอาศัยการฟื้นคืนพลังทางจิตวิญญาณ คนธรรมดาอาจกลายเป็นคนมีพรสวรรค์ คนที่มีพรสวรรค์อาจกลายเป็นคนธรรมดาก็ได้ เรามีทางแค่ใช้วิธีของอู๋เป่ยเท่านั้น ถึงจะสามารถทำใหัถังเหมินสามารถเกิดใหม่ได้"

ถังเทียนเจวี๋ย: "เอาล่ะ ขอฉันคิดดูก่อน"

หลังจากนั่งอยู่ที่บ้านของถังเทียนเจวี๋ยสักพัก อู๋เป่ยก็กลับไปที่บ้านของเขา แม้ว่าจะไม่ได้มาที่นี่มานานแล้วแต่บ้านก็ยังสะอาดมากเพราะมีคนมาทำความสะอาดเป็นประจำ

เพื่อนเก่าบางคนก็มาเยี่ยมเขา ไม่ว่าจะเป็น หลานสุ่ยเยว่ ถังเสวียน ถังซี ถังหงยี หลงกัง ต่างก็พากันทยอยมาเยี่ยมทีละคน

ถังปิงอวิ๋นสั่งให้คนจัดงานเลี้ยงแบบง่าย ๆ และพูดคุยกับทุกคนขณะดื่ม

หลังจากดื่มเหล้าไปหลายขวด พื้นดินก็สั่นสะเทือน เหล้าในแก้วก็หกออกมา แต่ว่าทุกคนที่โต๊ะ ยกเว้นอู๋เป่ย ต่างรับมันอย่างสงบและทำท่าเหมือนคุ้นเคยกับมันมานานแล้ว

อู๋เป่ยประหลาดใจมากและถามว่า “เกิดอะไรขึ้น?”

ถังซี: "เซ่าจวิน เดือนที่ผ่านมาก็เป็นเช่นนี้มาตลอด ตอนแรกพวกเราก็ตื่นตระหนกมากและคิดว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น มันเกิดขึ้นเป็นระยะ ๆ พวกเราทุกคนชินกับมันแล้ว ถ้าวันนี้เกิดแผ่นดินไหวแค่ไม่กี่ครั้ง เราคงรู้สึกแปลกๆ"

อู๋เป่ย: "ทำไมมันถึงแผ่นดินไหวล่ะ? รู้สาเหตุไหม?"

หลานสุ่ยเยว่: "ไม่แน่ใจ แต่รู้สึกว่าจะเกิดจากใต้ดิน มันให้ความรู้สึกเหมือนอยู่ใต้ดิน แต่ไม่ใช่แผ่นดินไหวแน่นอน เมื่อไม่นานมานี้เจ้าของนิกายได้ไปค้นหาสาเหตุของแผ่นดินไหว แต่ก็ไม่พบอะไรเลย"

ถังปิงอวิ๋น: "ที่รัก คุณพูดก่อนหน้านี้ว่าถ้ามิติกำลังจะเปิดออก จะทำให้พื้นสั่นสะเทือนไม่ใช่หรอ"

อู๋เป่ย: "ตามทฤษฎีแล้วใช่"

ถังซี: "ถ้าเป็นอย่างนั้น จะมีมิติเปิดแถวนี้หรอ?"

อู๋เป่ย: "เดี๋ยวต้องไปดูก่อนถึงจะรู้ ดื่มกันไปก่อน ดื่มดื่มเสร็จแล้ว เดี๋ยวฉันไปดู"

ขณะที่เขากำลังพูดถึงเรื่องนี้ก็มีคนปรากฏตัวขึ้น นั่นก็คือถังเทียนเหอ

เมื่อเขาเห็นอู๋เป่ย เขาก็โค้งคำนับทันที: "เซ่าจวิน!"

อู๋เป่ยยิ้มแล้วพูดว่า "เชิญนั่ง"

อาหารมื้อนี้กินเวลาจนถึงตีสอง ทุกคนแยกย้ายกันไป ท้ายที่สุดเหลือเพียงแค่ถังเทียนเหอเท่านั้น

อู๋เป่ยพูด: "ปิงอวิ๋น ไปพักผ่อนเถอะ"

ถังปิงอวิ๋นพยักหน้าและกลับไปที่ห้องของเขาเพื่อพักผ่อน

ในห้องโถง อู๋เป่ยมองไปที่ถังเทียนเหอแล้วพูดว่า "ควบคุมอารมณ์ให้มั่นคงล่ะ"

ถังเทียนเหอกระพริบตาและพูดว่า "ทำไมเซ่าจวินถึงพูดแบบนี้"

อู๋เป่ย: "จริงๆ แล้ว ฉันรู้มานานแล้วว่าคุณไม่ใช่ถังเทียนเหอ"

ถังเทียนเหอหัวเราะ: "ถ้าฉันไม่ใช่ถังเทียนเหอแล้วฉันเป็นใคร?"

อู๋เป่ย: "มีแค่คุณเท่านั้นที่รู้ว่าคุณเป็นใคร"

ถังเทียนเหอหยิบแก้วเหล้าขึ้นมา จิบแล้วพูดว่า "เหล้าในโลกมนุษย์นี่อร่อยจริงๆ"

อู๋เป่ยหรี่ตาของเขา: "เหล้าในโลกมนุษย์? คุณมาจากดินแดนแห่งเซียนหรอ?"

ถังเทียนเหอ: "ดินแดนแห่งเซียน? จะเป็นไปได้ยังไง? ถ้าฉันมาจากดินแดนแห่งเซียน ทำไมฉันถึงต้องซ่อนตัวตนของฉันด้วย"

อู๋เป่ย: "งั้นตกลงคุณเป็นใครกันแน่?"

ถังเทียนเหอถอนหายใจเบา ๆ: "ดูเหมือนว่าฉันไม่สามารถซ่อนมันได้อีกต่อไปได้อีกแล้วสินะ เอาเถอะ บอกคุณไปก็ไม่เสียหาย"

เขาวางแก้วเหล้าลง อารมณ์ของเขาก็เปลี่ยนไปทันที ความกดดันอันน่าสะพรึงกลัวทำให้อู๋เป่ยแทบจะหายใจไม่ออก อากาศโดยรอบดูเหมือนจะหนักอึ้ง ดวงดาวมืดลง แม้แต่แมลงที่อยู่ใต้ดินก็เงียบลง

อู๋เป่ยหรี่ตาลง เขาคุ้นเคยกับพลังงานนี้มาก มันคล้ายกับตี้ซินมาก เขาเป็นวิญญาณชั่วร้าย!

“คุณเคยได้ยินเรื่องนรกภูมิบ้างไหม” เขาถาม

อู๋เป่ย: "ฉันเคยได้ยิน คุณมาจากนรกภูมิหรอ?"

อีกฝ่ายพูดว่า: "ตามตำนานคุณรู้ไหมว่ามีใครบ้างในนรกภูมิ"

อู๋เป่ยตอบกลับ: “ยมทูตอนิจจังดำขาว ยมทูตหัววัวหน้าม้า?”

เขาหัวเราะ "หึหึ": "พวกเขาเป็นเพียงคนรับใช้ของฉัน"

อู๋เป่ย: "คุณคือผู้พิพากษาหรอ?"

เขาตะคอก: "ลองทายมาอีกสิ?"