ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1166

ในเวลานี้ บนพื้นมีมือผีโผล่มาอีกหนึ่งข้าง มันจับขาของอู๋เป่ย อู๋เป่ยก็ไม่กลัวเช่นกัน เขาคุกเข่าลงแล้วสังเกตอย่างละเอียด พบว่ามือผีข้างนี้ควบแน่นไปด้วยพลังความแค้น พลังของมันคล้ายกับพลังของวิญญาณแรกเกิด

มือผีมากมายยื่นออกมา ดึงอู๋เป่ยลงไปข้างล่างอย่างสุดชีวิต อย่างไรก็ตามอู๋เป่ยทรงพลังอย่างมาก ไม่ว่าพวกมันจะดึงยังไงก็ดึงไม่ขยับ

อู๋เป่ยจงใจตะโกนเสียงดัง : “นี่ คุณรีบเข้ามาช่วยหน่อยสิ”

เย่เย้าตกตะลึง มองเห็นอู๋เป่ยถูกมือผีจับ เธอพูดอย่างเย็นชา : “ช่วยคุณอ่ะได้ ขอร้องฉันก่อน”

อู๋เป่ยถอนหายใจ : “เมื่อกี้ยังเรียกผมว่าคุณชาย ตอนนี้กลายเป็นเย็นชาอีกแล้ว จิตใจของคุณไม่เจ็บปวดบ้างเหรอ”

ระหว่างที่พูด ขาของเขาถูกดึงเข้าไปในพื้นแล้ว ร่างกายเริ่มจมลงไปเรื่อยๆ

เย่เย้าจ้องมองเขาหนึ่งที ยังคงดึงดาบวิเศษออกมา ตัดมือผีที่อยู่บนพื้นออกด้วยสองสามกระบวนท่า แต่ใต้พื้นยังคงมีมือผีดึงขาของอู๋เป่ยเรื่อยๆ จมลงไปในพื้น

เห็นอู๋เป่ยยังคงจมลงไปในพื้นเรื่อยๆ เย่เย้าตื่นตระหนกเล็กน้อย ถาม : “ทำยังไง”

อู๋เป่ย : “ดึงผมหนึ่งที”

เย่เย้าจับแขนของเขาแล้วดึงขึ้นมา

อู๋เป่ย : “คุณทำแบบนี้จะถึงขึ้นมาได้ยังไง กอดเอวของผม”

ตอนนี้เย่เย้าไม่มีเวลามาแบ่งแยกระหว่างชายหญิง กอดเอวของอู๋เป่ยแล้วออกแรงดึงทันที อย่างไรก็ตามแรงของมือผีแข็งแกร่งเกินไปแล้ว ไม่ว่าเธอจะออกแรงยังไง อู๋เป่ยยังคงจมลงไปข้างล่างเรื่อยๆ

ในไม่ช้า เขาจมลงไปถึงตำแหน่งเอวแล้ว มีเพียงส่วนบนที่ยังอยู่บนพื้น

เขาถอนหายใจ จุดบุหรี่หนึ่งมวน สูบไปหลายที พูดกับเย่เย้า : “รู้แต่แรกไม่ช่วยคุณแล้ว ทำให้ร่างกายของผมติดอยู่ในนี้ ไม่สามารถดึงออกมาเอง”

มองเห็นอู๋เป่ยยังคงจมลงไปข้างล่างทีละนิด จู่ๆเย่เย้าก็ร้องไห้ออกมา : “ขอโทษ! ฉันช่วยคุณไม่ได้แล้ว”

เมื่อกี้ถ้าหากไม่ใช่อู๋เป่ยช่วยเธอ เธอถูกดึงเข้าไปในดินแล้ว แต่ว่าตอนนี้ เธอกลับช่วยอู๋เป่ยไม่ได้แล้ว!

อู๋เป่ยพูด : “ไม่ต้องร้องไห้ ผมไม่ตายหรอก” ระหว่างที่พูด เขาออกแรงหนึ่งที ดึงร่างกายออกมาจากพื้น ในเวลานี้ ที่ขาของเขามีมือผีติดอยู่สิบกว่าข้าง ถูกแสงดาบของเขาตัดออกทีละข้าง

เย่เย้าอึ้งไปเลย : “คุณ.....”