ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1165

หลังจากรวบรวมครรภ์ดาบ อู๋เป่ยเริ่มฝึกฝนวิชาดาบเทียนตี้คันที วิชาดาบเทียนตี้เป็นวิชาระดับราชาระดับหนึ่ง ทรงพลังอย่างมาก ในฐานะที่เขาเป็นศิษย์ชั้นยอด ไม่ว่ายังไงก็ต้องฝึกวิชาดาบเทียนตี้นี้ให้สำเร็จ ไม่อย่างนั้นจะเสียหน้าอย่างมาก

แน่นอน เขามีเวอร์ชั่นเดิมของคัมภีร์ดาบเทียนจีเป็นพื้นฐาน เวลาฝึกฝนขึ้นมาค่อนข้างง่าย

เขาศึกษาวิชาดาบเทียนตี้หนึ่งรอบ รู้ว่าวิชานี้มีทั้งหมดยี่สิบเอ็ดรูปแบบ หนึ่งในนี้การฝึกฝนของคนเซียนคือรูปแบบที่หนึ่งถึงรูปแบบที่สี่ การฝึกฝนของตี้เซียคือรูปแบบที่ห้าถึงรูปแบบที่สิบ การฝึกฝนของเซียนสวรรค์คือรูปแบบที่หนึ่งเอ็ดถึงรูปแบบที่สิบแปด ส่วนสามรูปแบบสุดท้ายมีเพียงผู้ฝึกฝนระดับต้าหลัวจินเซียนเท่านั้นที่สามารถฝึกฝนได้

วิธีการฝึกฝนของวิชาดาบเทียนตี้ใกล้เคียงกับคัมภีร์ดาบเทียนจี สิ่งที่แตกต่างกันคือ ในช่วงเริ่มแรกมันไม่จำเป็นต้องรวบรวมครรภ์ดาบ แต่เป็นการดูดซับพลังเกิงจินระหว่างสวรรค์และโลกด้วยปอดโดยตรง ขัดเกลาให้กลายเป็นแสงดาบ

สี่รูปแบบแรกเป็นพื้นฐานที่สุด เขาฝึกฝนได้สำเร็จภายในเวลาไม่ถึงสิบห้านาที มาถึงรูปแบบที่ห้าของวิชา เริ่มดูดซับพลังเกิงจิน ขัดเกลาแสงดาบภายในปอด

ขั้นนี้ยากอย่างมาก ท้ายที่สุดแล้ว พลังของเกิงจินก็คมอย่างมาก ปอดของคนธรรมดายากที่จะทนได้ ดังนั้นระดับที่ห้าจึงเป็นธรณีประตู ผู้ฝึกฝนส่วนใหญ่เมื่อฝึกฝนมาถึงตรงนี้ก็จะหยุด ไม่สามารถทะลวงได้

ในสำนักดาบเทียนตี้ เพียงแค่ฝึกฝนรูปแบบที่ห้าสำเร็จ โดยทั่วไปแล้วก็จะสามารถกลายเป็นศิษย์ภายในได้

อู๋เป่ยกลับไม่รู้สึกยากเลยแม้แต่นิดเดียว เขาปลดปล่อยพลังดาบออกมาจากครรภ์ดาบ พลังดาบนี้คมอย่างมาก หนาเท่านิ้วโป้ง ยาวประมาณสามเมตร

พลังดาบของเขาผสมผสานเข้ากับพลังเทียนซา พลังแห่งความชั่วร้าย เจียนหยวน และบวกกับพลังจิตอันทรงพลังอันหาที่เปรียบไม่ได้ของเขา ทันทีที่แสงดาบออกมา ก็ทำให้ทั้งสำนักดาบเทียนตี้ตื่นตระหนกทันที

“พลังดาบที่แข็งแกร่งมาก!” ทุกคนต่างอุทานทีละคน บินขึ้นไปตรวจสอบบนท้องฟ้า

“ต้องการฝึกฝนแสงดาบให้สำเร็จ ยังขาดของบางอย่าง” อู๋เป่ยพูดกับตัวเอง ต่อจากนี้ เขาบินขึ้นไปบนเหนือท้องฟ้า จ้องมองไปทางทิศตะวันออก

มีดาวสีขาวอยู่ทางทิศตะวันออก ดาวดวงนี้มีทองคำดาวไทไป๋ที่คมมาก เป็นพลังทองคำโดยกำเนิดอย่างหนึ่ง

ตามบันทึกของวิชาดาบเทียนตี้ พลังของแสงดาบแข็งแกร่งอย่างมาก แต่การขัดเกลาจากทองคำดาวไทไป๋ ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันยังไม่เคยมีใครทำมาก่อน แม้แต่ผู้ก่อตั้งนิกายก็ยังทำไม่ได้

อู๋เป่ยยิ้มเล็กน้อยทันที คนอื่นทำไม่ได้ เขาทำได้! ทันใดนั้นกระตุ้นวิชาขโมยดวงดาว ขโมยพลังทองคำโดยกำเนิดของทองคำดาวไทไป๋จากดวงดาว ทองคำดาวไทไป๋ที่ไม่มีที่สิ้นสุดถูกจับเขา ไหลเข้ามาในพลังดาบ

หลังจากพลังดาบดูดซับดาวทองคำแล้ว ค่อยๆเปลี่ยนแปลง กลายเป็นสว่างไสวมากขึ้น สุดท้ายก็กลายเป็นแสงดาวที่สว่างไสว ลอยไปลอยมาบนท้องฟ้า

อู๋เป่ยเหยียบแสงดาบแล้วบินขึ้นไปบนท้องฟ้า เพราะแสงดาบทำให้อากาศแตกออก ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้รับแรงด้านทานอะไรเลย ดังนั้นความเร็วนั้นเร็วอย่างมาก เพียงแค่เห็นแสงดาบลอยอยู่บนท้องฟ้า บินออกไปพันไมล์ในลมหายใจเดียว

ผู้อาวุโสไม่น้อยของสำนักดาบเทียนตี้ รวมทั้งเจ้าสำนักก็ออกมาตรวจสอบเช่นกัน มองเห็นฉากนี้ เจ้าสำนักหัวเราะฮ่าฮ่า ชื่นชมอย่างมาก พูด : “นี่ก็คือเทียนเจียว! ภายในหนึ่งวัน ก็สามารถฝึกฝนถึงรูปแบบที่ห้าของวิชาดาบเทียนตี้ รวบรวมแสงดาบออกมา!”

ผู้อาวุโสคนหนึ่งมองดูแสงดาบที่สว่างไสวบนท้องฟ้าด้วยความตะลึง บ่นพึมพำ : “นี่คือ แสงดาบของไท่ไป๋เหรอ”

เจ้าสำนักพยักหน้า : “ไม่ผิด เรื่องที่แม้แต่บรรพบุรุษก็ทำไม่ได้ จางเสี่ยวเป่ยทำได้แล้ว อนาคตของเด็กคนนี้ไร้ขีตจำกัด!”

อู๋เป่ยขี่แสงดาบลอยอยู่บนท้องฟ้า รู้สึกมีความสุขอย่างมาก ความรู้สึกในการบินด้วยดาบนั้นยอดเยี่ยมมาก!

ความเร็วของเขาเร็วขึ้นเรื่อยๆ ความเร็วเสียงห้าเท่า ความเร็วเสียงสิบเท่า ความเร็วเสียงยี่สิบเท่า! ความเร็วเสียงสามสิบเท่า!

บินไปไม่รู้นานเท่าไหร่ จู่ๆเขาก็กดแสงดาบ ก็มองเห็นข้างล่างเป็นดินแดนผีอันโด่งดัง และในดินแดนผี คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีผู้ฝึกฝนจำนวนมาก สิ่งนี้ทำให้เขาประหลาดใจอย่างมาก

ดินแดนผีคือตอนที่จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ยุคแห่งเซียนนำกองกำลังบุกโจมตีฮาวเทียนเหมิน มันกลายเป็นแบบนี้เพราะฮาวเทียนเหมินถูกทำลายล้าง

เขาร่อนลงใกล้ๆประตูผีโดยตรง ประตูผีเป็นประตูทองสัมฤทธิ์ มีผู้ฝึกฝนหลายร้อยคนรวบตัวกันที่หน้าประตู บางก็อยู่ใกล้บางก็อยู่ไกล จับกลุ่มกันคุยอะไรบางอย่าง

อู๋เป่ยขี่แสงดาบมา ทุกคนต่างมองมาทางเขา ท้ายที่สุดแล้วบนโลกใบนี้มีเทพดาบไม่เยอะ

อู๋เป่ยมองเห็นคนรู้จักอย่างรวดเร็ว หนึ่งในนี้มีอันจื่อจ้ายจากถ้ำสวรรค์หวงหลง และอีกคนหนึ่งคือเย่เย้า ครั้งที่แล้วเปิดดินแดนลับเทียนหวู่ พวกเขาเคยเจอหน้ากันแล้ว

เขามาถึงหน้าอันจื่อจ้าย พูดด้วยรอยยิ้ม : “เพื่อนอัน ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”

อันจื่อจ้ายอึ้งไปเลย : “เพื่อนคือ”

อู๋เป่ย : “ห้าปีก่อนพวกเราเคยเจอกันหนึ่งครั้ง คิดว่าเพื่อนอันน่าจะจำไม่ได้แล้ว ผมชื่อจางเสี่ยวเป่ย”

“ตุ้ม!”

เธอต่อยออกไปหนึ่งฝ่ามือ โจมตีไปที่หน้าอกของอู๋เป่ย

อู๋เป่ยใส่เสื้อเซียนสมบัติทั้งเก้า เขาไม่เป็นอะไร ในทางตรงกันข้าม เย่เย้าถูกกระแทกออกไปด้วยพลังของการโต้กลับ กระอักเลือดออกมา

อู๋เป่ยรีบถาม : “คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม”

เย่เย้าทั้งโกรธและตะลึง : “แกอยู่ให้ห่างจากฉันหน่อย!”

อู๋เป่ยพูดอย่างช่วยไม่ได้ : “คุณว่าคุณเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่พูดอะไรก็ลงมือทำร้ายคนอื่น มันใช่เรื่องไหม”

เย่เย้ามองเขาด้วยความโกรธ ทันใดนั้น มือข้างใหญ่ที่มืดสนิทและน่ากลัวยื่นออกมาจากกองกระดูกบนพื้น จับขาของเย่เย้าเอาไว้ทันที

เย้เย้ากรีดร้องหนึ่งที กระโดดขึ้นมา แต่พลังของมือผีข้างนี้ทรงพลังอย่างมาก ดึงเธอลงมาที่พื้นอีกครั้ง หลังจากนั้นมีมือผีมากมายปรากฏขึ้น บ้างก็จับมือ บ้างก็จับผม ดึงเย่เย้าลงไปที่พื้น

อู๋เป่ยตกใจอย่างมาก นี่มันคืออะไร

นอกจากนี้ยังมีมือข้างหนึ่งปิดตาของเย่เย้า เธอกรีดร้องออกมา : “ช่วยด้วย!”

อู๋เป่ยพูด : “เมื่อกี้คุณยังต้องการฆ่าผมเลย ถ้าหากผมไม่ช่วยคุณล่ะก็ คุณน่าจะเข้าใจใช่ไหม”

ภายในใจของเย่เย้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว พูด : “ขอโทษ คุณชายช่วยฉันด้วย.....”

อู๋เป่ยโบกมือหนึ่งที แสงดาบบินออกมา ไม่ว่าแสงดาบจะไปทางไหน มือผีก็ถูกตัดขาดทีละข้าง เย่เย้าค่อยหลุดพ้น

เธอรีบกระโดดขึ้นมา รีบหนีไปอยู่ไกลๆ