ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1175

อู๋เป่ยสนใจอย่างมาก : “อย่างนั้น เงื่อนไขของคนที่จะถูกเรียกว่าผู้เที่ยงแท้คืออะไรเหรอ”

ชางหมิงกู่พูดด้วยรอยยิ้ม : “มีห้องทดสอบอย่างเป็นทางการในโลกแห่งเซียน ใครก็ตามที่ไปถึงระดับผู้เที่ยงแท้หลังการทดสอบ ศาลเซียนก็จะมอบฉายาผู้เที่ยงแท้ให้”

อู๋เป่ย : “ผู้เที่ยงแท้เป็นฉายาอย่างหนึ่งเหรอ”

ชางหมิงกู่ : “ไม่เพียงแต่ผู้เที่ยงแท้ กษัตริย์เที่ยงแท้และเซียนจุนก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน ข้อมูลที่ผมได้รับมา อีกสักพักหนึ่ง โลกเบื้องล่างก็น่าจะมีการติดตั้งห้องทดสอบเช่นกัน เพียงแค่ใช้เงินหนึ่งร้อยเงินเป่าก็สามารถเข้าร่วมการทดสอบได้แล้ว”

อู๋เป่ย : “ได้รับฉายาผู้เที่ยงแท้จะได้รับผลประโยชน์อะไร”

ชางหมิงกู่ : “ผลประโยชน์มีเยอะอย่างมาก ไม่ว่าคุณจะเป็นทหารหรือข้าราชการ นี่ล้วนแล้วเป็นป้ายสีทอง ถ้าหากสามารถกลายเป็นกษัตริย์เที่ยงแท้และเซียนจุน ตำแหน่งก็จะสูงยิ่งมากขึ้น”

อู๋เป่ย : “ฟังจากคำพูดของเพื่อนชาง สำนักเปลวไฟของพวกคุณเป็นสำนักในโลกแห่งเซียนใช่ไหม”

ชางหมิงกู่ : “ไม่ผิด สำนักเปลวไฟเป็นสำนักชั้นสองในโลกแห่งเซียน”

ทั้งสองคนกำลังคุยกัน ประตูปรากฏขึ้นในทะเลสาบ มีชายวัยกลางคนยืนอยู่นอกประตู เขากวาดมองทุกคนหนึ่งที พูด : “พวกคุณเข้าแถวเพื่อเข้าทีละคนและเข้าสู่ชั้นหนึ่งพร้อมตั๋วเพื่อเลือกสิ่งของ มีข้อระวังอยู่สองสามข้อ ข้อหนึ่ง เพียงแค่ถือสิ่งของขึ้นก็เป็นการเลือกแล้ว จะวางกลับไปไม่ได้ ไม่อย่างนั้นจะยกเลิกคุณสมบัติในการเลือก ข้อสอง ถ้าหากได้รับการยอมรับจากคลังของประเทศ ก็สามารถเข้าสู่ชั้นสองของการเลือกสิ่งของ”

หลังจากชายวัยกลางคนพูดจบ ทุกคนยืนเรียงกันเป็นแถว ในเวลานี้ก็ไม่มีใครแย่งกันเช่นกัน เพราะว่าไม่ว่าจะเร็วหรือช้าก็ได้เข้าไปในคลังของประเทศแน่นอน ไม่มีต่างกัน

ถึงตาของอู๋เป่ย เขาและชางหมิงกู่เดินเข้าไปในประตูบานนั้นติดต่อกัน

ด้านหลังประตูเป็นพื้นที่กว้างใหญ่อย่างมาก กล่อง โต๊ะ และเก้าอี้นับไม่ถ้วนกระจัดกระจายไปทั่วทุกหนทุกแห่ง บางส่วนเสียหายไปแล้ว

อู๋เป่ยมองเห็นฉากนี้ อึ้งอยู่กับที่ทันที! ของที่เขาเห็นมาทั้งชีวิต ดูเหมือนว่าจะอยู่ที่นี่ทั้งหมด ขวดและขวดโหล โต๊ะ เก้าอี้และม้านั่ง สมบัติทั้งสี่ของการศึกษา ดาบ ปืน หอกและง้าว หม้อและกระทะ มีดและกรรไกร หมอนและผ้าห่ม รองเท้าและถุงเท้า และอื่นๆ มีทุกอย่าง

ไม่เพียงแค่อู๋เป่ย คนทั้งหมดล้วนแล้วมีการด่าออกมา ขยะพวกนี้ อย่าว่าแต่หนึ่งร้อยอย่างเลย ต่อให้เอาไปหนึ่งหมื่นอย่างแล้วจะสามารถเอาไปขายได้เท่าไหร่เอง

“นี่ก็เรียกคลังของประเทศด้วยเหรอ เห็นได้ชัดว่าเป็นซุปเปอร์ร้านขายของชำแห่งหนึ่ง!” มีคนด่าออกมา

หลังจากตะลึงชั่วขณะ อู๋เป่ยกลับมาเป็นปกติ เขายิ้มเล็กน้อย เดินก้าวใหญ่ไปข้างหน้า ระหว่างที่เขาเดินไปด้วย พร้อมกับใช้ความสามารถที่สองที่ได้รับหลังจากทำลายพันธนาการแห่งจิตวิญญาณ จิตวิญญาณของสิ่งมีชีวิต

จิตวิญญาณของสิ่งมีชีวิต หมายความว่าเมื่อเขาอยู่ใกล้วัตถุและสิ่งมีชีวิตที่มีจิตวิญญาณ จะสัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของมันโดยธรรมชาติ และพยายามสื่อสารกับมัน

ในเวลานี้เขาเดินก้าวใหญ่ไปข้างหน้า เร็วขึ้นเรื่อยๆ ทุกที่ที่เดินผ่าน สิ่งมีชีวิตทุกชนิดที่อยู่ในรัศมีสิบไมล์สามารถสัมผัสได้

เดินไปหลายร้อยเมตร อู๋เป่ยยื่นมือออกมากวักหนึ่งที ก็มีหินหมึกก้อนหนึ่งลอยขึ้นมาจากกองเศษซาก เมื่อมองดูผิวเผิน หินหมึกนี้ดูธรรมดา อันที่จริงมันมีความหมายทางจิตวิญญาณ เป็นสมบัติชั้นเทพชิ้นหนึ่ง!

เปิดตาวิเศษ ก็มองเห็นว่าหินที่ขัดเป็นหินหมึกจริงๆ แล้วเป็นหินวิญญาณหนึ่งก้อน หลังจากกลายเป็นหินหมึก มันก็กลายเป็นสมบัติทางจิตวิญญาณ

เก็บหินหมึก อู๋เป่ยเดินอย่างรวดเร็วแบบนี้ไปเรื่อยๆ ไม่นานเท่าไหร่ก็พบวัตถุแห่งจิตวิญญาณชิ้นที่สอง หมอนใบหนึ่ง

หมอนทำจากหยก มีเส้นสีแดงอยู่ข้างใน นี่ไม่ใช่หมอนธรรมดาอย่างแน่นอน ข้างในของมันซ่อนวิญญาณชั่วร้ายเอาไว้ หากนอนบนหมอนจิตวิญญาณจะถูกมันกลืนกิน

อู๋เป่ยไม่พูดแม้แต่คำเดียว เก็บเหมือนกัน แม้ว่าจะเป็นสิ่งของชั่วร้ายชิ้นหนึ่ง แต่ตราบใดที่ใช้มันให้เกิดประโยชน์ ก็มีคุณค่าเช่นกัน

ต่อจากนี้ ต่อจากนี้ ระหว่างที่เดินช้าๆไปด้วย พร้อมกับหยุดเป็นครั้งคราว รวบรวมวัตถุแห่งจิตวิญญาณแต่ละชิ้นไปด้วย หลังจากหนึ่งชั่วโมง เขาเลือกสิ่งของได้หนึ่งร้อยชิ้นแล้ว ของที่ไม่ธรรมดา

เพิ่งเอาของหนึ่งร้อยชิ้นเสร็จ ที่หูของเขาก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น : “ถ้ำสวรรค์โตวเป่าคัดเลือกผู้ผ่านการทดสอบเบื้องต้น เชิญไปที่ชั้นที่สองของถ้ำสวรรค์”

อู๋เป่ยตะลึง ถ้ำสวรรค์โตวเป่าเหรอ

ระหว่างที่กำลังคิด ตรงหน้าก็มีประตูหนึ่งปรากฏขึ้น เขามองซ้ายมองขวา เมื่อเห็นว่าไม่มีใครอยู่ใกล้ๆ จึงเดินเข้าไปทันที

มาถึงชั้นที่สองของถ้ำสวรรค์โตวเป่า ก็มองเห็นเสาหยกตั้งอยู่บนพื้นเต็มไปหมด เสาหยกกลวงไปหมด บางอันใหญ่ บางอันเล็ก ข้างในมีของเก็บอยู่ แต่ว่ามองจากข้างนอกมองไม่เห็นว่าข้างในเสาหยกใส่อะไรไว้ นอกจากนี้ตาเทพก็มองไม่ทะลุเสาหยกเช่นกัน

อู๋เป่ย : “ผมเลือกถูกไหม”

เสียงนั้น : “ผ่าน เดินทางไปชั้นที่สามของถ้ำสวรรค์”

แสงหนึ่งตกลงมา สายตาของอู๋เป่ยพล่ามัว ก็มาถึงตำหนักขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง ภายในตำหนักเต็มไปด้วยผู้คน! มีทั้งชายและหญิง มีเด็กและผู้ใหญ่ นับดูแล้ว มีประมาณยี่สิบสี่คน!

อู๋เป่ยคิดในใจ หรือว่าพวกเขาก็ผ่านการทดสอบแล้วเหรอ เตรียมจะทักทายพวกเขา จู่ๆก็รู้สึกได้ถึงความผิดปกติ สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่คนเลยด้วยซ้ำ แต่เป็นอาวุธวิญญาณ!

ชายชราหนวดขาวคนหนึ่ง ผอมบาง สวมชุดลัทธิเต๋าขนาดใหญ่ตัวหนึ่ง เขาพูด : “ในที่สุด ก็สามารถเห็นคนเป็นๆได้แล้ว”

เด็กชุดแดงคนหนึ่งพูด : “สามารถมาถึงชั้นที่สามได้ แสดงว่าโชคของเขาไม่อ่อนแอ”

อู๋เป่ยผสานมือทำความเคาพ : “ผู้อาวุโสทุกท่าน ผู้น้อยหลี่ซวินเป่ย”

เด็กชุดแดง : “นายรู้ไหมว่าทำไมพวกเราถึงต้องเลือกนาย”

อู๋เป่ย : “ผู้น้อยไม่รู้”

เด็กชุดแดง : “โตวเป่าเต้าจวินล่มสลาย ฉันถูกจองจำอยู่ที่นี่ เว้นเสียแต่เต้าจวินจะเลือกผู้สืบทอดได้”

อู๋เป่ย : “ดังนั้นพวกคุณกำลังรอผมเหรอ”

เด็กชุดแดง : “ต้องการกลายเป็นผู้สืบทอดของเต้าจวิน นายยังมีเส้นทางที่ต้องเดินอีกยาวไกล จำเป็นต้องขัดเกลาพวกเราที่เป็นสมบัติทั้งยี่สิบสี่ชิ้นตามลำดับ เมื่อนั้นถึงจะสามารถเป็นผู้สืบทอดของเต้าจวินได้”

อู๋เป่ย : “ขัดเกลาพวกคุณทั้งหมดเหรอ”

เด็กชุดแดงพูด : “ฉันเป็นหนึ่งในยี่สิบสี่สมบัติ นั่งตำแหน่งสุดท้าย นายสามารถขัดเกลาฉันก่อน”