ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1181

อู๋เป่ยใช้เวลาทั้งคืนกับหญิงงามของเขา ทั้งสองปล่อยวางตามใจตน อู๋เป่ยเป็นจักรพรรดิมนุษย์แล้ว ดังนั้นลูกหลานของเขาจะมีคุณสมบัติพิเศษโดยธรรมชาติและกลายเป็นราชวงค์ที่แท้จริง!

เมื่อเขาตื่นมา อู๋เป่ยกพบว่าถังจื่อยี่ยังอยู่ในอ้อมกอดของเขา เขากำลังคิดที่จะทำอีกซักสองสามครั้ง แต่จู่ๆก็ได้ยินเสียงวุ่นวายจากด้านนอก

เขารีบสวมเสือคลุมทันที และไปที่ลานหน้าบ้านเพื่อตรวจสอบ

ในขณะนั้น กลุ่มคนในชุดเครื่องแบบผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ปิดขว้างประตูไว้ หวงจื่อเฉียง เฉินจ้าวและคนอื่นๆกำลังถกเถียงกับพวกเขาอยู่

"อาคารเหล่านี่เป็นทรัพย์สินส่วนบุคคล ไม่สามารถให้ทางการยืมใช้ได้!"

ผูนำสวมชุดเครื่องแบบสีเงินปักนกอินทรีสีทองบนหน้าอก พูดอย่างเย็นชา "พวกเรากำลังปฏิบัติตามคำสั่งของนายอำเภอในการขอบ้านส่วนตัว! เพื่อตั้งถิ่นฐานใหม่ให้กับผู็ลี้ภัย ครอบครัวคุณมีคฤหาสน์มากมาย ไม่ควรจะบริจาคบางส่วนหน่อยเหรอ?"

อู๋เป่ยเดินออกมา เขาเหลือบมองชายในชุดสีเงินนั้นแล้วพูดว่า "ต้องขออภัย คฤหาสน์ของพวกเราก็ต้องใช้ในการตั้งถื่นฐานใหม่กับผู้ลี้ภัยด้วย"

ชายคนนั้นมองไปที่อู๋เป่ยแล้วพูดว่า "คุณก็จะตั้งถื่นฐานใหม่ให้กับผู้ลี้ภัยเหรอ?"

อู๋เป่ยแสดงบัตรตรงเอวของเขาแล้วพูดว่า "ผู้นำเทียนหลง อู๋เป่ย"

เนื่องจากอู๋เป่ยปกป้องเขตทางตะวันตกของเมืองหลง เทียนหลงจึงรักษาการณ์แทน ในแง่ของยศแล้วเทียนหลงถือเป็นผู้นำกับผู้ว่าราชการก็ว่าได้

ชายคนนี้ดูเหมือนจะรู้จักเทียนหลงเขาจึงพูดว่า "ที่แท้ก็เป็นท่านผู้นำ เมื่อคุ้นเสียมารยาทแลว้ เพียงแต่คำสั่งของนายอำเภอ พวกเราไม่กล้าในล้มเหลว ไม่อย่างนั้น ท่านผู้นำอู๋เดินทางไปกับเราที่ห้องทำงานของนายอำเภอซักรอบเพื่อพูดคุยกับนายอำเภอเป็นการส่วนตัว?"

เฉินจ้าวพูดดวยความโมโห "อวดดีนักนะ! นายอำเภอของพวกนายนับเป้นอะไรกัน ให้เขามาหาคุณชายเองสิ!"

ชายคนนั้นยิ้มแล้วพูดว่า "งั้นก็ไม่มีหนทางแล้ว นายอำเภอบอกว่า การขอที่พักเป็นเรื่องสำคัญ ไม่ว่าเจ้าของจะเป็นมครหรือมีสถานะเป็นอะไร ทุกคนก็จะได้รับการปฏิบัติที่เท่าเทียม"

อู๋เป่ยขี้เกียจเกินจะพูดเรื่องไร้สาระกับคนต่ำต้อยเช่นนี้ เขาจึงพูดกับเฉินจ้าวว่า "ใครกล้าเตะต้องบ้านนี้ ก็ฆ่าได้เลย"

พูดจบ เขาก็หันหลังกลับไป ตำรวจที่เหลือมองหน้ากันด้วยความสับสน ท่านผู้นำอู๋นี้หยิ่งยโสเกินไปหรือเปล่า กล้าที่จะฆ่าพวกเขา?

แม้คนเหล่านี้จะรับราชการเป็นตำรวจมาได้ไม่นาน แต่พวกเขาก็เข้าใจถึงอำนาจของเจ้าหน้าที่ตำรวจอย่างลึกซึ้ง บนท้องถนน หากพวกเขาไม่ชอบใคร พวกเขาสามารถสับดขาจรตายได้จากนั้นก็พูดว่าเป็นการบุกรุกของผู้ฝึกวิชาปีศาจ หรือหากพบเจอสาวงามก็สามารถไปที่บ้านของเธอได้อย่างโจ่งแจ้งและนอนกับเธอต่อหน้าสามีหรือครอบครัวของเธอได้ หากพวกเขาต่อต้าน พวกเขาก็จะถูกฆ่าตายทันที

การดื่มกินของพวกเขานั้นไม่ต้องเสียเงิน อยากได้อะไรก็ตรงเข้าไปหยิบสิ่งนั้น ไม่มีใครกล้าถามหาเงินจากพวกเขา หยิ่งหยองมาได้พักหนึ่งก็ดันมาพบว่าตัวละครที่เหี้ยมโหดอย่างอู๋เป่ย ในเวลานั้นจึงรู้สึกไม่เหมาะสม

ชายมีหยวดเคราตะคอก "จะฆ่าพวกเขา นายก็ลองดูสิ..."

ก่อนที่เขาจะพูดจบ แสงมีดก็แวบวับ ศีรษะของเขาก็ถูกตัดออก คนลงมีดคือผู้บำเพ็ญหญิง เป็นจักรรพดินีที่ทิ้งเธอไว้ให้อยู่ข้างกายอู๋เป่ย

ชายชุดสีเงินรู็สึกประหลาดใจ จากนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าอู๋เป่ยนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเข้าไปยุ่งได้ เขาจึงพูดว่า "เอาล่ะ เราจะมาพบคุณภายหลัง!"

เมื่อกลุ่มตำรวจจากไป หวงจื่อเฉียงก็ตามอู๋เป่ยไปทันทีแล้วพูดว่า "คุณชาย ฉันได้ยินมาว่านายอำเภอคนนั้นแข็งแกร่งมาก เกรงว่าจะปล่อยเขาไปเฉยๆไม่ได้แล้ว"

อู๋เป่ยหยุดยืนแล้วพูดว่า "ในฐานะนายอำเภอซิ่งหลง ทางทีดีควรใช้คนของตัวเอง"

เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงตัดสินใจไปหาหยางมู่ไป๋ ให้เขามาเป็นนายอำเภอ จากนั้นเขาก็โทรหาหยวนเค่อเซี่ยวเพื่อพูดสิ่งที่เขาคิดไว้

หยวนเค่อเซี่ยว "นายอำเภอของซิ่งหลงไม่ใช่คนของเราทางนี้หรอก เขามาจากสรวงสวรรค์ วังอวี้หู"

หยางมู่ไป๋ยิ้มแล้วพูดว่า "ศิษย์น้อง พลังยุทธ์ของฉันอ่อนด้อยเกินไป เป็นนายอำเภอจะเหมาะเหรอ?"

อู๋เป่ย "ซิ่งหลงทั้งหมดล้วนเป็นพวกเรา มีอะไรเหมาะสมไม่เหมาะสมกัน"

หยางมู่ไป๋ตอบ "โอเค ฉันฟังตามที่ศิษย์น้องว่า"

เขาให้หยางมู่ไป๋ไปที่ซิ่งหลงเพื่อไปหาหวงจื่อเฉียงก่อน ในขณะที่เขาจะกลับไปที่สำนักดาบเทียนตี้

สำนักดาบเทียนตี้ในปัจจุบันมีความตึงเครียดอย่างมาก พลังจิตวิญญาณฟื้นคืนชีพแล้ว ผู้แข็งแกร่งหลายคนสืบเชื้อสายมาจากโลกแห่งเซียน พวกคนใหญ่คนโตในโลกแห่งเซียนก็ต่างไปเกิดใหม่กัน สิ่งนี้สร้างความกดดันอย่างมากต่อสำนักดาบเทียนตี้ เป็นเวลาหลายวันติดต่อกันที่มีผู้แข็งแกร่งบุกรุกเข้ามา แต่โชคยังดีที่พวกเขาทั้งหมดถูกโจมตีกลับไปแล้ว

ทันทีที่อู๋เป่ยกลับมา หลิวอี้เฟิงก็รีบมาหาเขา แล้วพูดว่า "คุณชาย คุณมาทันพอดีเลย อีกเดียวปรมาจารย์ในสำนักจะปิดล้อมผู้บำเพ็ญปีศาจ คุณต้องการไปด้วยไหม? ถ้าคุณไปด้วยได้ นั้นจะทำให้ความสำเร็จมีมากขึ้น!"

อู๋เป่ยประหลาดใจมากแล้วพูดว่า "อีกฝ่ายเป็นใคร ทำไมต้องฆ่าเขา?"

หลิวอี้เฟิง "คนนั้นชื่อว่านักพรตร้อยผี เขาเลี้ยงผีดุเป็นร้อยกว่าตัว แต่ละตัวล้วนมีพลังที่แข็งแกร่ง ช่วงนี้ดินแดนเซียนมีแต่ความวุ่นวาย นักพรตร้อยผีคนนี้ก็ยิ่งออกมาทำชั่ว ไม่กี่วันก่อนก็พึ่งฆ่าผู้บำเพ็ญไปนับพันคน เขาใช้อาวุธปรับแต่งชนิดหนึ่งมันถูกเรียกว่าธงหมื่นผี ชายคนไม่ลืมหูลืมตา ฆ่าศิษย์สำนักดาบเทียนตี้ไปหลายคน ต่อมาพวกเราก็ทุ่มกำลังตามฆ่าเขา ผลกลับถูกเขาฆ่าผู็อาวุโสไปอีกหลายคน ท่านประมุขจึงโกรธมาก ตัดสินใจส่งปรมาจารย์มากฝีมือไปล้อมและสังหารนักพรตร้อยผีนี้ซะ"

อู๋เป่ยพูด "อืม คนผู้นี้จะต้องตาย จะเริ่มลงมือเมื่อไหร่ นายก็มาเรียกฉันแล้วกัน"

เขากลับไปที่ตำหนักชิงเหลียน หลินปี้เหยา พี่น้องของหลินปี้เหยาและมู่ซินหลานกำลังนั่งอยู๋ในตำหนัก ดูเหมือนว่ากำลังพูดคุยบางเรื่องอยู่

เมื่อเห็นอู๋เป่ยปรากฏตัว มู่ซินหลานก็รีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว "คุณชาย"

อู๋เป่ยไม่ไดเปิดเผยตัวตนของเขา เพียงพยักหน้ารับจากนั้นก็เรียกหลินชิงเหยามาเพื่อพูดคุยอยู่ด้านข้าง