ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1196

ไมเคิลไม่มีปฏิกริยาตอบสนองอะไรกลับมา อู๋เป่ยก็ไปจับพรายน้ำแล้วโยนมันลงไปในหม้อหมิงหวัง หม้อหมิงหวังสั่นเล็กน้อยแล้วพ่นยาอายุวัฒนะแห่งชีวิตออกมานับหมื่นเม็ด และยังมียาอายุวัฒนะวิญญาณแรกเกิดอีกนับร้อยเม็ด นอกจากนี้ยังมียาอายุวัฒนะสีน้ำเงินอีกสิบเม็ด ภายในนั้นมีความกล้าหาญอันทรงพลังอยู๋ อู๋เป่ยเรียกอย่างไม่แน่ใจว่ายาอายุวัฒนะแห่งความกล้าหาญ

เขาเก็บยาอายุวัฒนะ แล้วก็ไปจับพรายน้ำตัวที่สองมา นับตั้งแต่กลืนกินไข่มุกเทียนปั้วไป แล้วเปลี่ยนเทพแล้วนั้น ความแข็งแกร่งของเขาก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ร่างกายของเขานั้นทรงพลัง แม้พรายน้ำเหล่านี้จะทรงพลังแค่ไหน แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าเขาก็ยังคงไม่เพียงพออยู่ดี

พรายน้ำอีกกลุ่มหนึ่งก็ตรงเข้ามา อู๋เป่ยต่อยและเตะพวกมันไป ภายในไม่กี่นานพรายน้ำก็ถูกโยนลงไปในหม้อหมิงหวังแล้ว สี่ชั่วโมงต่อมา พรายน้ำที่เหลือสิบกว่าตัวเห็นว่าสถานการณ์ไม่สู้ดีจึงถอยกลับไปที่ละตัว

อย่างไรก้ตาม แทนที่ไมเคิลจะมีความสุข กลับแสดงสีหน้าหวาดกลัวแล้วพูดว่า "พวกเรารีบไปกันเถอะ ราชาพรายน้ำจะต้องมาแน่ๆ"

อู๋เป่ยถาม "ราชาพรายน้ำ? แข็งแกร่งมากเลยเหรอ?"

ไมเคิลไม่พูดต่อ แลวหันหลังกลับว่ายออกไป แต่ถูกอู๋เป่ยจับเอาไว้ก่อน ไมเคิลที่ว่ายน้ำไม่ได้ก็ตะโกนว่า "นายกำลังจะทำอะไร? ฉันแค่ไม่อยากทิ้งชีวิตแล้วตายอยู่ที่นี่!"

อู๋เป่ยหัวเราะเยาะเขา "ชนเผ่าทะเลขี้ขลาดทั้งหมดไหม? นายไม่ต้องลงมือ อยู่ดูด้านหลังก็พอแล้ว"

ไมเคิลนั้นอยากจะร้องไห้อยู่แล้ว "พี่ชาย ฉันสู้ไม่เก่งเท่านายนี้ แล้วก็ไม่มีความมั่นใจในตัวเองแบบนาย นายปล่อยฉันไปเถอะ ฉันยังมีแฟนสาวอยู่ ฉันยังไม่อยากตาย..."

ก่อนที่ไมเคิลจะพูดจบ เขาก็ต้องหยุดชะงักเพราะเรื่องที่ใหญ่มาก

พรายน้ำปรากตัวขึ้น พรายน้ำนี้มีสองหัว ข้างซ้ายและขวามีหกขา เดินเหมือนแมงมุม มีแขนสี่ข้าง แต่ละข้างถืออาวุธอยู่ พรายน้ำยักษ์ตัวนี้ มีความสูงหาเมตร ถึงห้าจากที่นี่ไกลมากก็สัมผัสได้ถึงรัศมีอันน่าสะพรึงกลัวของมัน

ไมเคิลพึมพำ "แย่แล้ว ตอนนี้อยากจะหนีก็หนีไม่พ้นแล้ว!"

อู๋เป่ยปล่อยไมเคิล อ้าปากออกแลวพ่นแสงดาบออกมาดาบนี้คือ ดาบวิญญาณและดาบยาสองอย่างในหนึ่งเดียว มันเฉียบคมอย่างมาก

"ฉิง!"