ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1196

ไมเคิลไม่มีปฏิกริยาตอบสนองอะไรกลับมา อู๋เป่ยก็ไปจับพรายน้ำแล้วโยนมันลงไปในหม้อหมิงหวัง หม้อหมิงหวังสั่นเล็กน้อยแล้วพ่นยาอายุวัฒนะแห่งชีวิตออกมานับหมื่นเม็ด และยังมียาอายุวัฒนะวิญญาณแรกเกิดอีกนับร้อยเม็ด นอกจากนี้ยังมียาอายุวัฒนะสีน้ำเงินอีกสิบเม็ด ภายในนั้นมีความกล้าหาญอันทรงพลังอยู๋ อู๋เป่ยเรียกอย่างไม่แน่ใจว่ายาอายุวัฒนะแห่งความกล้าหาญ

เขาเก็บยาอายุวัฒนะ แล้วก็ไปจับพรายน้ำตัวที่สองมา นับตั้งแต่กลืนกินไข่มุกเทียนปั้วไป แล้วเปลี่ยนเทพแล้วนั้น ความแข็งแกร่งของเขาก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ร่างกายของเขานั้นทรงพลัง แม้พรายน้ำเหล่านี้จะทรงพลังแค่ไหน แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าเขาก็ยังคงไม่เพียงพออยู่ดี

พรายน้ำอีกกลุ่มหนึ่งก็ตรงเข้ามา อู๋เป่ยต่อยและเตะพวกมันไป ภายในไม่กี่นานพรายน้ำก็ถูกโยนลงไปในหม้อหมิงหวังแล้ว สี่ชั่วโมงต่อมา พรายน้ำที่เหลือสิบกว่าตัวเห็นว่าสถานการณ์ไม่สู้ดีจึงถอยกลับไปที่ละตัว

อย่างไรก้ตาม แทนที่ไมเคิลจะมีความสุข กลับแสดงสีหน้าหวาดกลัวแล้วพูดว่า "พวกเรารีบไปกันเถอะ ราชาพรายน้ำจะต้องมาแน่ๆ"

อู๋เป่ยถาม "ราชาพรายน้ำ? แข็งแกร่งมากเลยเหรอ?"

ไมเคิลไม่พูดต่อ แลวหันหลังกลับว่ายออกไป แต่ถูกอู๋เป่ยจับเอาไว้ก่อน ไมเคิลที่ว่ายน้ำไม่ได้ก็ตะโกนว่า "นายกำลังจะทำอะไร? ฉันแค่ไม่อยากทิ้งชีวิตแล้วตายอยู่ที่นี่!"

อู๋เป่ยหัวเราะเยาะเขา "ชนเผ่าทะเลขี้ขลาดทั้งหมดไหม? นายไม่ต้องลงมือ อยู่ดูด้านหลังก็พอแล้ว"

ไมเคิลนั้นอยากจะร้องไห้อยู่แล้ว "พี่ชาย ฉันสู้ไม่เก่งเท่านายนี้ แล้วก็ไม่มีความมั่นใจในตัวเองแบบนาย นายปล่อยฉันไปเถอะ ฉันยังมีแฟนสาวอยู่ ฉันยังไม่อยากตาย..."

ก่อนที่ไมเคิลจะพูดจบ เขาก็ต้องหยุดชะงักเพราะเรื่องที่ใหญ่มาก

พรายน้ำปรากตัวขึ้น พรายน้ำนี้มีสองหัว ข้างซ้ายและขวามีหกขา เดินเหมือนแมงมุม มีแขนสี่ข้าง แต่ละข้างถืออาวุธอยู่ พรายน้ำยักษ์ตัวนี้ มีความสูงหาเมตร ถึงห้าจากที่นี่ไกลมากก็สัมผัสได้ถึงรัศมีอันน่าสะพรึงกลัวของมัน

ไมเคิลพึมพำ "แย่แล้ว ตอนนี้อยากจะหนีก็หนีไม่พ้นแล้ว!"

อู๋เป่ยปล่อยไมเคิล อ้าปากออกแลวพ่นแสงดาบออกมาดาบนี้คือ ดาบวิญญาณและดาบยาสองอย่างในหนึ่งเดียว มันเฉียบคมอย่างมาก

"ฉิง!"

แสงดาบนั้นตัดหัวหนึ่งของราชาพรายน้ำออก มันคำรามอย่างเจ็บป่วยแล้วรีบวิ่งเขามาหาอู๋เป่ย และโบกแขนสี่ข้างของมันพร้อมกัน จนน้ำโดยรอบกลายเป็นวังวนน้ำ

"คัมภีร์เว่ยเทีนยตี้!"

แสงดาบนั้นก็เปลี่ยนไป อู๋เป่ยใช้วิชาดาบแห่งความรอบรู้ เจ็ดแนวตั้งแปดแนวนอนแสงดาบทั้งสิบห้าก็ตกลงมา ราชาพรายน้ำก็หยุดเคลื่อนไหวทันที และหยุดนิ่งอยู่กับที่

อู๋เป่ยรีบเข้าไปใกล้ แล้วนำราชาพายน้ำซึ่งกลายเป้นชิ้นหลายชิ้นชิ้นเข้าไปในหม้อหมิงหวัง ทันใดนั้น หม้อหมิงหวังก็สั่นสะเทือนและพ่นยาอายุวัฒนะแห่งชีวิตนับล้านเม็ด ยาอายุวัฒนะวิญญาณแรกเกิดมากกว่าสามหมื่นเม็ด และยาอายุวัฒนะแห่งความกล้าหาญสีม่วงหนึ่งพันห้าร้อยเม็ด

ในเวลานั้น ไมเคิลนั้นมองดูอะไรกัน เขาตกตะลึงอย่างมาก "นายจะแข็งแกร่งไปแล้ว!"

อู๋เป่ย "ฉันจะบอกให้ ราชาพรายน้ำนี้ก็ไม่เห็นจะเท่าไหร่เลยนี้"

ไมเคิลมีความเคารพต่ออู๋เป่ยขึ้นมาก เขาพูด "สหาย ฉันพอจะรู้ชื่อของนายได้ไหม?"

อู๋เป่ย "ฉันชื่อจางเสี่ยวเป่ย"

ไมเคิล "คุณชายจาง คุณเป็นผู้บำเพ็ญของเหยียนหลงใช่ไหม?"

อู๋เป่ย "ใช่แล้ว"

ไมไเคิลพยักหน้า "ผู้บำเพ็ญของเหยียนหลงกับพวกเราไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกัน"

อู๋เป่ย "อืม คงจะเป็นสองอารยธรรมแห่งการฝึกฝน"

ไมเคิลคิดถึงอะไรบางอย่างได้ เขานำลูกคริสตัลน้ำออกมาหนึ่งลูกแล้วพูดว่า "จาง นี่คือแผนที่แผ่นดินใหญ่ที่ฉันได้รับมาเมื่อปีนั่น คุณลองดูไหม?"

ไมเคิลตอบ "ได้สิ"

เขาหยิบลูกคริสตัลน้ำสีฟ้าขนาดเท่ากำปั้นออกมาแล้วพูดว่า "ในอนาคต พวกเราสามารถติดต่อกันผ่านมันได้"

อู๋เป่ยรับลูกคริสตัลน้ำไว้ "งั้นไม่กวนนายแล้วเสี่ยวไมค์ ขอตัวลาก่อน"

ไมเคิลจึงรีบพูดว่า "นายเรียกฉันไมเคิลเถอะ"

อู๋เป่ยดังมาจากที่ไกลๆ "ได้สิ เสี่ยวไมค์"

หลังจากออกมาจากทะเล อู๋เป่ยก็กลับไปที่สหรัฐอเมริกาอย่างเงียบอีกครั้ง อันดับแรกเขาหาโรงแรมที่จะเข้าพักแล้วติดต่อกับจูเลีย ในไม่นาน จูเลียก็มายังที่โรงแรม

เมื่อถามดู คนกลุ่มนั้นยังไม่จากไป ดังนั้นจึงต้องรอไปอีกวันสองวัน

โดยที่ไม่มีอะไรทำ อู๋เป่ยก็เปิดอ่านข่าวออนไลน์ไป ผลลัพธ์ก็ปรากฏ จำนวนผู้ศัทราในลัทธิแห่งความยุติธรรมมีเกินว่าหนึ่งร้อยล้านคนทั่วโลกแล้ว!

ผลลัพธ์ที่น่าทึ่งนี้ ทำให้เขาตกใจ เขาครุ่นคิดและตัดสินใจที่ทำอะไรบางอย่าง

ผู้นำคนปัจจุบันของลัทธิแห่งความยุติธรรม คือเอ็ดเวิร์ด จอร์จ เดวิด ปีนี้เขาอายุห้าสิบห้าปี เคยเป็นวิศวกรซอฟแวร์มาก่อน เขามีรายได้ที่ดี ครอบครัวมีความสุข เขามีลูกสาวหนึ่งคนลูกชายหนึ่งคน และภรรยาที่อ่อนโยนและใจดีคนหนึ่ง

อย่างไรก็ตาม ลูกชายของเขาครึ่งปีที่แล้วติดยาเสพติด และเสียชีวิตจากการเสพยาเกินขนาด ยังไม่ถึงสามเดือนต่อมาภรรยาของเขาถูกโจรยิงตายบนถนน และลูกสาวได้เข้าร่วมการทดลองยาท่รัฐสนับสนุน กลายเป็นเซลล์ที่เติบโตเร็วอย่างบ้าคลั่ง

เขาสิ้นหวังกับประเทศนี้และโลกนี้ มีอยู่วันหนึ่ง เขาคิดอยากจะฆ่าตัวตาย แต่เขาเห็นภาพอู๋เป่ยกำลังรักษาผู้ติดยาในอินเตอร์เน็ต

เขารู้สึกประทับใจอย่างมากกับทักษะการแพทน์ที่น่าอัศจรรย์และจิตใจท่กว้างขวางมีเมตตาของเขา ที่แม้แต่พระเจ้ายังยอมแพ้กัยคนเหล่านี้ แต่อู๋เป่ยไม่ใช่ เขายังรักษาพวกเขา!