ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1195

อู๋เป่ยนั่งรถกลับไปที่โรงแรม

และเขาไม่รู้มาก่อนว่า มีความขัดแย้งระหว่างประชาชนคนธรรมดาของสหรัฐอเมริกาและนายทุนยักษ์ใหญ่นั้นมาถึงจุดสูงสุดแล้ว ขณะที่เขาช่วยคนหลายพันคนในการขจัดพิษยาเสพติด มีคนโพสต์การเฝ้าระวังที่ทางเข้าซุปเปอร์มาเก็ตทางออนไลน์

ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ยอดวิวออนไลน์นั้นทะลุถึงหนึ่งล้านวิว เมื่ออู๋เป่ยกลับมาที่โรงแรมแล้วเปิดมือถือดูนั้น วิดีโอดังกล่าวกติดอันดับสูงสุดในรายการค้นหามาแรงอันดับหนึ่ง ยอดวิวคนดูทั่วโลกมากกว่าหนึ่งร้อยสามสิบล้านครั้ง และยังสามารถเติบโตได้อย่างบ้าคลั่ง

"ทูตสวรรค์มายังโลกแล้ว ช่วยเหลือสุภาพบุรุษติดยา!"

"ช่างมหัศจรรย์ ปาฏิหาร์ยมาก รักษาผู้ติดยาให้หายได้ภายในสามวินาที!"

การพาดหัวข่าวต่างๆปรากฏขึ้น ทำให้หัวขอนี้ได้รับความนิยมมากขึ้นเรื่อยๆ ในเวลานี้ ความขัดแย้งระหว่างสองฝ่ายก็ถึงจุดสูงสุด วีดิโอนี้ได้รับการรีโพสต์ซ้ำๆจำนวนมากจากประชาชนพลเรือนในทันที

อู๋เป่ยกำลังท่องอินเตอร์เน็ตและเห็นวีดิโอที่ตนเองรักษาผู้คน

องค์กรภาคประชาสังคมที่สุดโต่งถึงกับเรียกอู๋เป่ยว่าเป็นเทพเจ้าของพวกเขา เรียกว่า "เทพแห่งความยุติธรรม" ซึ่งเป็นตัวเทนของความยุติธรรมที่กำลังมาเยือนโลกนี

ในเวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมง พวกเขาก็ก่อตั้งลัทธิความยุติธรรมขึ้น และอู๋เป่ยก็เป้นเทพเจ้าแห่งความยุติธรรม จำนวนผู้ศัรทาเพื่อขึ้นอย่างรวดเร็วจากไม่กี่ร้อยเป็นหลายพัน!

หลังจากดูวีดิโอแล้ว อู๋เป่ยก็รู้ว่าเขากำลังประสบปัญหาแล้ว เป็นดังคาด จูเลียก็เดินเข้ามาในห้องแล้วพูดว่า "เจ้านาย พวกเราถูกปรมาจารย์มากฝีมือกลุ่มหนึ่งล้อมไว้แล้ว"

อู๋เป่ยยืนขึ้นแล้วพูดว่า "สถานะของเธอยังไม่สามารถเปิดเผยได้ ฉันจะออกไปล่อพวกเขาออกไปก่อน วันมะรืนเราค่อยมาเจอกันที่นี่"

จูเลียพยักหน้า "ค่ะ"

จากนั้น แสงดาบหนึ่งกพุ่งออกมาจากโรงแรม รัศมีอันทรงพลังนับสิบไล่ฆ่าไป แต่ว่าความเร็วของอู๋เป่ยนั้นเร็วกว่ามาก ไม่นานก็ทิ้งคนเหล่านี้ไว้ด้านหลังแล้ว

เพียงไม่นาน คนของเขาก็มาถึงมหาสมุทรแปซิฟิก เมื่อเห็นว่าคนเหล่านั้นไม่สามารถตามมาได้แล้ว เขาจึงลอยตัวอยู่กลางอากาศ คิดจะรอสักครู่แล้วค่อยย้อนกลับไปที่สหรัฐอเมริกา

ทันใดนั้นเอง ก็มีหนวดขนาดใหญ่พุ่งออกมาจากทะเล กวาดจับเขาได้ในคราวเดียว

นี่เป็นหนวดหมึกยักษ์ที่มีขนาดใหญ่มากหนึ่งตัว ถ้วยดูดของหนวดสองถ้วยดูดยึดอู๋เป่ยไว้ จากนั้นกดึงเขาลงไปในทะเล

อู๋เป่ยนั้นสงบนิ่งมาก แม้ว่าหมึกยักษ์ตัวนี้จะน่ากลัว แต่ก็ไม่สามารถทำร้ายเขาได้

หมึกยักษ์นันไม่ได้จะกินเขาในทันที มันไม่หยุดที่จะดำดิ่งลงไปในทะเลลึก หลังจากดำลงไปหลายกิโลเมตร อู๋เป่ยก็เห็นว่ามีพระราชวังอันงดงามอยู๋ใต้ทะเล วังนั้นไม่เก่า ดูเหมือนเพิ่งสรางเมื่อไม่นานมานี้เอง เพียงแต่ ใครกันที่มาสร้างวังอยู่ใต้ทะเลแบบนี้กัน?

"ตูม!"

เขาชกหนวดหมึกยักษ์นั้นออกและร่อนลงไปที่ประตูพระราชวังทะเลลึก หน้าประตูวังนั้นปิดสนิท และมีพลังงานที่แปรปรวนเล็กน้อยและแปลกประหลาดอยู่ข้างในนั้น

เขากดมือเปิดประตู ใช้กำลังของเขาเบาๆเมื่อได้ยินเสียง"บูม"ประตูก็เปิดออกและมีร่างหนึ่งวิ่งออกมาอย่างรวดเร็ว

อู๋เป่ยปองกันการโจมตีนั้นด้วยหมัดตามสัญชาตญาณ เกิดเป็นเสียงดังหนึ่ง คนนั้นถูกหมัดของเขากระแทกกลับไป อู๋เป่ยเองก็ถอยหลังไปสองสามก้าวเช่นกัน

จากนั้นร่างชายคนนั้นก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง ดวงตาของเขามีสีฟ้าอ่อนผิวของเขาก็เป็นสีฟ้าอ่อน มีเกล็ดสว่าง และมีพังผืดอยู่ระหว่างนิ้วทั้งห้าของเขา

เขาจ้องมองอู๋เป่ยแล้วถามว่า "ทำไมต้องมาบุกรุกดินแดนของฉันด้วย?"

อู๋เป่ยมองชายคนนี้อย่างสงสัยแล้วพูดว่า "ฉันถูกหมึกยักษ์นั้นลากเข้ามา ไม่ได้ตั้งใจจะบุกรุกดินแดนของนาย แต่เป็นนายที่จู่ๆก็โจมตีฉัน นั้นไม่มากไปหน่อยเหรอ?"

ชายคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "นายมาเปิดประตูบ้านฉัน ฉันก็ต้องถือว่านายเป็นผู้บุกรุกสิ"

อู๋เป่ยมองซ้ายขวารอบๆแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม "ไม่ตีไม่รู้ พวกเรามาเป็นเพื่อนกันไหม?"

"ใครอยากเป็นเพื่อนกับนาย?"ชานคนนั้นจ้องมอง "ออกไปจากที่นี่ซะ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่านายซะ!"

อู๋เป่ยยิ้มเย็น "ฆ่าฉัน? ถ้านายฆ่าฉันได้ ตอนนี้ฉันคงกลายเป็นศพไปแล้ว"

ชายคนนั้นจู่ๆก็โบกมือของเขา อู๋เป่ยก็รู้สึกถึงพลังงานมืดจำนวนหนึ่งปรากฏภายในน้ำ โจมตีเขาจากทุกทิศทาง เขารีบเปิดใช้สนามสัมบูรณ์ทันที ทันใดนั้นบริเวณโดยรอบก็สงบลงและพลังงานมืดทั้งหมดก็หายไป

ไมเคิลตอบ "สถานที่แห่งนี้ จะเปิดเป็นพื้นที่พับของมหาสมุทรในอนาคต"

อู๋เป่ยถาม "มหาสมุทรภายในนั้นกว้างใหญ่แค่ไหน?"

ไมเคิล "ไม่มีที่สิ้นสุด! ในความทรงจำของบรรพบุรุษบอกแัยว่ามีสิ่งมีชีวิตขนาดยักษ์ใหญ่อาศัยอยู่ภายในนั้นนับไม่ถ้วน"

ทั้งสองกำลังพูดคุยกันไป ลูกบอลคริสตัลในห้องโถงก็สว่างขึ้น

ไมเคิลตกใจมากแล้วพูดว่า "พรายน้ำกำลังมาแล้ว!"

อู๋เป่ยเองก็ตกใจ "พรายน้ำ?"

ทันทีที่เขาพูดจบ ในมุมมืดภายนอกของราชวัง มีสัตว์ประหลาดรูปร่างคล้ายมนุษย์สัดำและเรืองแสงหลายตัวปรากฏขึ้น พวกมันอยู่ระหว่างสสารและพลังงาน คลานอยู่บนพื้นด้วยสี่ขา มีหัวทรงกลม และมีใบหน้าที่ไม่ปกติมีเพียงหนึ่งปาก ภายในปากเต็มไปด้วยฟัน

อู๋เปยมองดูสิ่งเหลานั้นอย่างสงสัยแลวถามว่า "นี่มันเรื่องตลกอะไรกัน?"

ไมเคิลกังวลอย่างมาก "แปลกมาก ทำไมวันนี้พรายน้ำเยอะขนาดนี้? ปกติมีแค่สามหรือห้าตัว ครั้งนี้มีเป็นร้อยกว่าตัว! จบกัน พวกเราจะถูกพรายน้ำกินกันหมด!"

อู๋เป่ยยังคงสงบนิ่งแล้วพูด "จะกลัวอะไร พวกมันสู้พวกเราไม่ได้หรอก"

ไมเคิลนั้นจะรองไห้อยู่แล้ว "ครั้งก่อนมีพรายน้ำห้าตัว ฉันเกือบจะถูกฉีกออกทั้งเป็น อีกเดียวลงมือ นายก็จะรู้ความแข็งแกร่งของพวกมัน!"

ทันใดนั้น พรายน้ำตัวหนึ่งก็กลายเป้นแสงสีดำพุ่งผ่านน้ำมาราบกับสายฟ้า มันมาอยู่ตรงหน้าอู๋เป่ยทันที จากนั้นก็จะเข้ามากัดที่คอของเขา

อู๋เป่ยต่อยร่างมัน พรายน้ำก็ส่งเสียงกรีดร้องหนึ่งเสียงแล้วก็ระเบิดหายไปตรงนั้น!

ไมเคิลตกตะลึง อู๋เป่ยเองก็ประหลาดใจเช่นกัน เพราะเขารู้ว่าหมัดนี้ทรงพลังแค่ไหน เพียงแค่กำจัดพรายน้ำได้ และสิ่งที่เขาทำให้เขาประหลาดใจยิ่งกว่านั้นคือพรายน้ำเหล่านี้ดูเหมือนจะเป็นรูปแบบชีวิตที่พิเศษมาก คล้ายกับจิตวิญญาณที่เขาฝึกฝน!

เขารีบนำหม้อหมิงหวังออกมา ยิ้มแล้วพูดว่า "รวยแล้ว!"